Vergane Glorie

Verlaten tussen onkruid en struikgewas,
staat wat eens een huis was.
Een dak vol gaten,
de ramen zonder glas.

Eens woonden hier mensen.
Leefden hun leven,
met al hun dromen en wensen.
Nu rest verweerde steen
en rottend hout.
De kachel brandt niet meer,
het voelt hier koud.

De neergaande zon,
kleurt de lucht in alle tinten rood.
In de verte krast een kraai.
Hier woont niemand meer.
Hier gaat niemand meer dood.

Biografie van deze schrijver

Tijd relativeert alles...

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 127