Alle inzendingen over inhaleren

(voor Margot Fonteyn) Je lijkt wel twee meter in de lucht te springen in een topscène van Giselle de benen gracieus gestrekt de armen eveneens zoals in die Franse hofstijl je benadert de perfecte balans terwijl ik ademloos het fotobeeld inhaleer Als ballerina heb je de schoonheid aanbeden en vooral weergegeven op sublieme wijze met die…

ongeoefende overgave door vanzelfsprekendheid uit de mond en over lippen inhaleer de uitnodiging, zwijgend zonder voorkennis lig je aan mijn zijde als je dat wilt.…

in hoop verzucht verzet ik mijn schreden en inhaleer het offer dat mijn adem draagt op waarden van gekrenkt papier, het heden lijkt voortvluchtig als de tijd mijn smeken vertraagt ik zoek in de uren van droge prielen en graaf het refrein in het gras van donker aarde terwijl de einder vlucht op het teken van de ondergaande zon het kluchtig…

ze in de hand, geniet de pracht soms komt er slechts een habbekrats naar buiten maar is er sprake van een karrenvracht die zich ontworstelt met een woeste kracht dan vallen trots en jubel niet te stuiten het puntje van de tong streelt daarna zacht de gladde massa en de harde kluiten nu wordt het tijd de lippen te gaan tuiten waarna ik inhaleer…

vele, ongelijke paden Met vallen en opstaan geleefd en veel geleerd het immer willen delen van liefde en leven tikt mijn tijd voorbij Drie, zes, negen, twaalf komt nader en nader de slinger van dagen gaat steeds sneller en heftiger heen en weer Mijn toekomst duurt een dag wel twaalf hele uren steeds bewuster en intenser wil ik inhaleren…

de krankjoreme precisie en eloquentie van het onbegrepen diepzinnig dichten uit glazen serres met broze grote lichten zorgt voor charisma roem en prominentie wendt het fenomeen zich in publiciteit men spoedt om diep en vol te inhaleren tegen de verwarring bij het epibreren slechts een enkeling voelt nattigheid zegt majesteit u is echt niet…

Nog even nog even op de zij liggen inhaleren en uit zwaar eventjes nog gisteren op toekomstige wijze zoals het zegt, zoals het je zou toekomen straks is het weer links rechts links het bubbelt en ergens is een loopplank van essentie het troebelt van mensen om je heen, heden spat steeds weer open rechts links rechts en ontwijken van…

Iedereen wil zijn/haar leven in weelde verteren, het uiterste eruit halen, de zon volop inhaleren en bij de laatste zucht tevreden afscheid nemen, zonder wrokkig om te kijken.…

Uit de aardse kleur van je ogen lees ik de geaardheid van je ziel elke gespannen vezel wilde het waarop mijn ongetemde genot kan bogen, uit lichamelijkheid ontdaan van iedere willekeur, uit het wiel van overgave, niet door vanzelfsprekendheid uit de mond en over lippen inhaleer ik je uitnodiging, stil zwijgend zonder voorkennis,…

schrijft mijn woord ,tekent het fijne afstemmingen als snaren gelegd op het bewerkte hout de wereld is kundig maar ik verblijf in mijn huis van hangend rag de tijd maast gebrekkige woordspelingen die ik zelf met moeite ontleed, eens waren het alpen die ik beklom als een rank gesmeden zwaard met inkepingen zonder opgelegde waarden ik inhaleer…

Meer dan je inhaler, blijft het ideaal je kompas voor een zoveelste benauwde overtocht. Hoe te spreken met honderdvijftig kelen, en het gehuil van Sirenen achter rotsen verscholen? De kamerbode in jacquet, de glimlachende beveiliger; ankers van ridderlijke mildheid.…

al begrijp ik wel de heilige sferen, die je bij ons samenzijn wenst te inhaleren. Jotie had groot gelijk om jou zo te vergoddelijken, hij wist ook dat God een Godin is en niet de lariekoek van kerken en nare kloosters, nee, nonnetje, we gaan het anders doen en brutaal naakt in hooivelden slapen.…

indruk dat ik mijn vreugde met je wil delen je lange paardestaart zwiept heen en weer als de golven van de Middellandse Zee terwijl je zangstem mij betovert en verruimt, sluimerende delen in mijn ziel losmaken, zoals de kundalinislang die jij heel direct in mijn lichaam wakkermaakt waardoor ik Akashawijsheden en goddelijke waarheden inhaleer…

Ik ben zelf ook geen lieverdje en zeker niet makkelijk om te benaderen, laat staan te inhaleren. Zij wierp diamanten en goudklompen in mijn bedelhoed, maar ik kieperde alles in een zwarte sloot. Ik ben zelfs het noodlot niet waard. Had ik haar zachte voeten maar gekust.…

Ik lig geknield voor mijn televisie, wanneer je me verder nog een prettige avond toewenst en ik probeer met groot fantasievermogen je laatste glimlach als persoonlijk voor mij bedoeld te inhaleren, aarzel ik, want je wil blijkbaar niet met me slapen, want daar ligt mijn knuffeldier alweer op mij te wachten en voor hem ben ik niets nieuws…

Er zijn nachten waarin ik je naam eindeloos herhaal terwijl ik mijn kussen met tranen bevochtig herhaaldelijk het licht aandoe om gedichten van Perk, Bloem en Slauerhoff te herlezen terwijl ik opnieuw een fles ontkurk en wietblaadjes in mijn shag verpulver Met trillende hand inhaleer ik het zalige gif en al gauw zie ik niet meer wie ik ben…