Alle inzendingen over jaargetij

ik voel me zo vrij: een vogel ……… afhankelijk van het jaargetij…

[Haiku] blad na blad valt af de herfstwind spreidt het sterfbed van een jaargetij…

Vlakken worden lijnen in dit jaargetij Je krijgt meelij met de herfst waarin blad blozen mag Voorbij gaat geen dag dat vlakken lijnen worden.…

Je bloes die half open staat het kippenvel in jouw straatje van Vermeer en de houten bank In de tuin van een zomer waarin jij op mijn schoot lankmoedig heerste met warmte en geuren uit de huid en de haren Bij elke kus de lippen als een krent samenkneep voordat jouw tong flitsend uitschoot mijn wezen diep beroerde Wij wachten samen…

nu de wind het blad omslaat in het marmeren jaargetij tikken mijn dagen in versterving voorbij…

Ik mis jou en mij met blozende wangen het voorjaar verkennen en de lente ontvangen Ik mis jou en mij met honingzoete dromen de zomer in zweven en van nectar bekomen Ik mis jou en mij met zonnige humeuren de vruchten zien rijpen en de herfst smaakvol kleuren Ik mis jou en mij met verstrengelde armen de winter trotseren en elkander…

Het pad heb ik gelopen Het pad van herfst Begaanbaar door blad en mos Zon was m'n metgezel Wind was gaan liggen Met m'n ogen tastte ik De grond af waarop ik liep Ik deed een vondst: herfst.…

Licht kiert donkert het jaargetij strekt zich in verticale vormen laat in stilte weten hoe mijn thuiskomst is geregeld groeven vol oud zweet telt uren voor een nieuw begin.…

we hebben het warme zomerse rijpen en plukken nagenoeg achter ons gelaten we mochten de zon in druiven vastgrijpen opdat zij in hout en met veel geduld al gistend tot een nobele drank kan geraken en op een zeker moment het glas naar eigen geaardheid toont en vult zo laten de bomen hun blaren gaan nadat de stam iets is uitgedijd een ring…

De decembermorgen bracht de eerste sneeuw zonder te kloppen aan te bellen We kunnen stellen als dief-in-de-nacht niets vermist, weggenomen slechts gebracht Wie... had dit verwacht? onberekenbaar het weer Keer op keer we tasten in het duister en luister: Wind steekt op legt z'n kille handen om m'n keel waarom geen sjaal.…

Je lentekleed met uitbundige kleuren zo compleet de aanblik van het groen en je bloemen die rijkelijk bloeien en het oog zo strelen Jouw jaargetij blijft ons altijd weer boeien en helen…

'Dag licht' 'n kortaf gedicht voor dit jaargetij waarin de zon schuw wind verre van luw Elk woord teveel sluit lippen.…

wat zin heeft welk een eenzaamheid is dat blad ten deel gevallen dood gegaan temidden van de anderen zo voelt het ook in het droevig jaargetij van mij als ik naar mijn eigen zuchten kijk zonder ze te hoeven horen dan zie ik mij op het bladerdek neergelegen mogelijk juist opnieuw geboren…

Het is mijn huid die ik niet wil verkopen Ik lijk dan wel verlopen door jaargetij aangetast Maar voor geliefden ben ik zoete herinnering: toen romantiek hun beider naam of initialen in m'n dikke huid heeft gekrast.…

de vroegboom voor het raam bijt blaadjes af het laatste geel van sacherijn klampt zich aan het zwieren vast dit jaargetij heeft pech had ‘ie maar wat eerder moeten zijn want al het andere gewas dacht dat het alweer lente was…

ruikt de vuurrode appel die vanaf de fruitschaal naar mij lonkt kleurt de liefde die in dit jaargetij spontaan ontluikt siert de sering die welig geurt menigeen verleidt geniet ik paradijselijk van deze schoonheid…

Het is een mooi jaargetij. Maar toch maakt de zomer mij het meeste blij!…

Dwarrelzacht je vlucht weg uit het schemerparadijs waar de dingen zijn zoals ze zijn de lelie dorstig in de dromerige regen de avond blauw van verte en verdriet en de onbekende die wacht op de klanken van een nieuw jaargetij.…

Geniet dus van dit jaargetij al is het bloempje nog zo klein.…

En een prachtig jaargetij... Maar daarna komt de winter heel nabij!…

Dit is het jaargetij van snottebellen, verstopte neusgaten en kriebelhoest, onstoken keel, geschraap, gesnuit, geproest. Mijn eigen niesbuien zijn niet te tellen! Daardoor rijm ik met weinig fantasie: helaas, wat opkomt is alleen “hatsjie”!…

Het zijn hier niet de kleuren die 't 'm doen Het gaat hier niet om 't jaargetij om 't seizoen Het gaat om 't lied ritme en maat de harmonie van stemmen Niet te vergeten de grote trom hij is volleerd in zijn ijver.... niet te remmen.…

In de nog prille lente Kom je ze al overal tegen Narcissen Waar je ook gaat of staat Haar aanblik is een zegen Een betoverend lentesieraad Het zonnegeel straalt je tegemoet Maakt een ieder weer blij Met deze narcissengroet In een wonderlijk Jaargetij…

Warme kleuren Kruidige geuren Geritsel van blad Een druppel die spat Van buiten naar binnen Een nieuw jaargetij gaat beginnen De natuur in zijn altijd waarachtige staat Afwisselend en mooi in vol ornaat Herfst Is…

Het is een sfeervol jaargetij en geeft een stille rust in mij.…

Een regensluier beweegt door ongesloten luiken kust de tijd, beklopt het grijs tinten van een ander jaargetij. De nachtkaars beroert sterren schuilt in tedere aanraakbaarheid huilt om onverlichte verten. Stormdruppels tellen eeuwigheid op het ongeschreven behang.…

De kleuren trekken weg uit dit jaargetij Herfst van lange duur dit jaar Winterwolken staan op sneeuwen wind jaagt over paden Wij maken sporen in verse sneeuw niet vrij van fantasie zie ik in deze tekening: een rad-van-avontuur.…

Het begint al te herfsten De letter R ten tweeden male in de maand Wind-geen zucht- zoekt zich een weg Met plotse regen als kompaan Ik heb grote moeite pal te staan Als ik de huisdeur achter me sluit Het jaargetij zomer blauw nog aan de lucht.…

Zo vroeg in het jaargetij gaan we door de koude winter heen... Wat staat ons nog te wachten? Alleen maar koude nachten.…

ik dwaalde door het januariwoud al liet de winter zich nog niet zien het was er koud de wind speelde er met het mistkleed een markant breiseltje van spinnendraden rustte er op het oude hout wat spelende reeën zo heel dichtbij zielenrust van binnen stil jaargetij waarvan ik toch wel houd…