Alle inzendingen over jonge maan

De maan weerspiegelt een stille traan en toont hoe koud de nacht kan zijn…

Wederzijds zoeken van tranen naar échte troost zachte omhelzing In verbondenheid vloeit enge hopeloosheid zóveel sneller weg…

De winter regent, stuurt tranen over m'n gezicht. In de lente vele druppels zout, weerspiegeld door het licht. De winter sneeuwt, dwarrelt de pijn in mijn hart. Maar pijn dooit niet zómaar, omdat het warmer wordt.…

Ik ben jouw grote held Groot en sterk En zelfs dapper Werpen je ogen me toe Maar als ik je daar zo Zie lopen Je schrille levenslust In haast te grote sprongen gegoten Hou ik m’n pas in Weet ik wat moed is Een sluwe poging Om het leven bij te benen…

nu is de maan zeker zestig mager en vaal de haren wit bij haar nachtelijke wandeling kijkt zij steeds naar de grond zie je mij niet meer staan jawel jawel ik ben in gedachten ik denk steeds aan jou hoe het toen was ik weet het nog precies ik zie het nog voor mij hoe wij elkaar voor het eerst zagen allebei wit en jong en nog helemaal zonder…

Fijne avond lieve Maan en hoop dat je dat je nog heel lang licht mag geven in mijn bestaan.…

ze vond in een verloren boek een oud gedicht dat hij jong geschreven had een jong gedicht van een oude man ze las het vele malen en was verrast even vele malen ze dacht : zo heb ik hem nooit gekend…

de kleine jongen bij mama voor op de fiets wijst naar boven: de maan is weg de maan is kapot waar is de maan naar toe met vakantie misschien of boodschappen doen peinzend besluit het kind: is niet erg mama het is toch heel druk in de lucht…

een oude man op de fiets onderweg zij zweeft voorbij met een glimlach een wolkje parfum en verdwijnt in het niets op haar fiets en daar ver achter haar rijdt nu voorwaar geen oude man maar een vrolijke jongen van zeventien jaar…

Een schreeuw klinkt door de nacht de fiets een paar meter verderop als stille getuige tegen het trottoir gesmakt weer een jong leven geknakt machteloos kijken de omstanders toe een man knielt bij de jongen neer pakt zijn hand en wacht de ogen breken, het leven vloeit weg de man staat langzaam op morgen kan het weer gebeuren zegt hij zacht…

'k Was jong en vroeg: Wie is de Vrije Man? Een Grijsaard antwoordde op mijn vragen: 't Is hij, die, zonder morrend klagen, Het onverkrijgbre missen kan.…

'k Was jong en vroeg: wie is de Vrije Man? Een Grijsaard antwoordde op mijn vragen: 't Is Hij, die, zonder morrend klagen, Het onverkrijgbre missen kan.…

wie doorzag die kleine jongen zonder rem kind met het warme hart de onbegrepen oorsprong van de woede en pijn hoe kon de jongen weten wat hij met zichzelf beginnen moest als stuurloosheid hem regeerde eenzaamheid heeft geen naam de moed om door te gaan als niemand hem volgen kan wie weet van het lef toen de man zich loswrikte van zijn ondergang…

Het schijnt jong en ervaren en zijn niet wel te paren; maar `t is een valse schijn: men kan wel jong van jaren en oud van uren zijn.…

Ik kijk vragend naar de maan naar de sterren in de nacht wat is er misgegaan dat haar taak al is volbracht. Ze is zo jong maar lijkt oud door de helse pijnen haar voeten zijn zo koud waarom mag zij de zon niet meer zien schijnen.…

Toen we jonger waren hadden we in nachten als deze elkaar bemind naar de mate van onze dronkenschap en geilheid. Toen we jonger waren was het leven bloed en adrenaline. Toen we jonger waren: elke morgen een handvol ijs elke middag een parasol elke avond een paarse sjaal Ach ja, zo was het toen we jonger waren en nachten…

Van buiten word ik langzaam ouder Maar binnenin blijf ik eeuwig kind Als ik terugkijk over mijn schouder Is het de tijd die mijn lijf verslindt Mijn ziel krijgt hij nooit in handen Van binnen blijf ik altijd jong Toch ligt mijn lichaam in zijn handen Omdat ik ooit aan hem ontsprong.…

Voor altijd jong Staand op het dek “Dag” Een laatste handkus De boot vertrekt Voor altijd jong Foto’s in het zwart en in het wit Moeten mij vertellen wie je was Er is er eentje bij waar je op je hurken zit Zoekend naar iets Ik zou willen dat ik je gedachten las Kijkend over een kleed met prul Wat dacht je Had je op zo’n moment…

Meesjes dartelen in ruige wilgenkoppen nog jong van takken…

als ik weer de jongen in jou zie met ogen die guitig lachen dan gaat mijn hartslag in galop en jaren vallen uit als grijze haren weer twintig en er is geen leed de dagen lachen de jaren uit later is een laan met duizend bomen leven met jou is alle dagen feest elke dag verpakt in blauwe strikken en je lach bleef altijd schijnen verlichtte…

in de storm van jong breng ik je terug naar het meisje van weleer maak je geen zorgen blikkend in atlas van vroeger beginnen we weer op de eerste bladzijde die tijd wil ik omhelzen waarin ogen wentelden in liefdesvuur - in de onbestendigheid van verlangen over de randen van mijn handen tastend naar het geluk van toen…

Vandaag de dag is morgen ver weg. Nu moet het gebeuren. Gisteren was ooit, maar is nu niet meer. Nu is nu. Morgen zien ze wel weer.…

Gek, ik voel me peuter, kleuter of schavuit Ik lach en dans en spring en fluit. Is dat misschien al lente in het bloed Blij zijn, gekscheren het maakt niet uit maar het voelt erg goed. Zoveel dromen en ook wensen, dansend door de regen Ieder kijkt op en dat kan me niks schelen. Een ernstig telefoontje, plots de slappe lach Wat ben ik tevreden…

Te snel, veel te snel ging ze, veel te jong ze staan om haar heen: Maar zouden alles geven....…

Ze was kromgebogen, donker gekleed en hun haar in een knotje En kijk nu eens, we zijn nog even jong als vroeger. Ik wil niemand ontmoedigen, maar zeker ben ik niet dat twintigers even overtuigd zijn van onze onverwoestbare jeugdigheid als wijzelf. Oude mensen achten zichzelf jonger dan ze zijn en jongeren ouder.…

Jong en speels. Zoals je was. Sterk en stoer. Zoals je was. Man en vader. Zoals je was. Oud en wijs. Zoals je was. Deze as bewijst dat je was. Zoals je was.…

Gisteren Brlooeeeeeer Een tachtig jarige jonge man Gebogen rug Spugen dus Het golvende braaksel over zijn handen Over de tafel belanden Vlug naar hem toe Sprak hem rustig toe Keek waar het afwasteiltje stond Een nieuw golf braaksel Het overgeven verstomd Hij kijkt me met grote vragende ogen, bolle ogen aan En zegt in plat Limburgs : wat…

Hij was als jongeman van dertig jaren verliefd geweest op vele jonge vrouwen, maar geen van allen wilde met 'm trouwen. Voor niemand was de arme man de ware. De tijd verstreek. Hij was een man op jaren. Z'n staatslot bleek wel goed voor tien miljoen. Een jonge schoonheid trouwde om de poen met hem, die gaarne met 'r wilde paren.…

Maar toch gooit men roet in de pan, zwart, voor die oude eenzame man, omdat ie het joch niet zien meer kan, niemand die er bij komt hem te vereren met een bezoekje, aan die eenzame oude man, die nog maar een wens heeft en die luidt dan, mocht ik hem nog maar een keertje zien, mijn achterkleinzoon die jongen van dertien, .…

De oude man leest stil zijn krant, leest het artikel met bevende hand, van een jong hoertje in de stad, die nooit echte liefde heeft gehad.…