Alle inzendingen over koude

Zijn zwelgen in de zoutjes laat hem koud hij haalt de schouders op en zegt: “Wat zou ’t…”…

herinneren doe ik niet uit dwang maar om de warmte van het herbeleven als je doordringt tot mijn kern heel even weer opnieuw beginnen om het hart dat bonst als je in gedachten tot mij spreekt en ik dan zeg dat het koud en leeg is al zo lang maar niet vandaag…

soms weet je niet wat je mist zoals ik toen ik dacht ik mis wat eerste kerstdag koud op perron zes van het HS ik had mij allerminst vergist het was koffie uit een koppie op een schotel aan een oortje met een sophopje om nippend te behappen…

Ik liep langs zandpad en groene hagen het dorp was oud je zag het aan de stenen de tijd had er ruimschoots in gebeten aan de goten en de daken er hing verschaalde regen maar 't liet hen koud…

Jouw arm eenzaam Leunend op geen schouder Maar op het koude hout Van een verweerd bankje Het verhaal achter jou Zullen we nooit weten Jij bent gewoon Een meisje zo alleen…

op golven te leven dichter bij het licht dwalen langs de melkweg ademen zonder lucht reizen met hoge snelheid dwars door alle tijden zou het zó zijn wanneer mijn geest het koude huis verlaat?…

het is over ooit ben ik alleen op de wereld zonder mijn dierbaren ik begin het koud te krijgen niemand houdt mij vast zal ik dan nooit meer liefde krijgen? alsjeblieft help me met alles wat met liefde te maken heeft!…

In het donk’re uur als de zon koud zwijgt komen ze soms langs tijdelijk losgelaten herkenbaar vermomd maar toch ongrijpbaar marcherend zonder ritme tot ik het licht aan doe een eind maak aan de maskerade die maar geen blijspel worden wil…

Met zekerheid geladen, dat ook de laatste trein is voortgegaan zonder een antwoord uit te laden heeft geen lantaarn meer blinde moed te schijnen hoe het verder moet en duistert verder morgen heen het huis blijft stil en koud alleen.…

Daar zit je dan, op de koude straatrand er is niemand die naar je omkijkt. Daar zit je dan, Wachtend op een vriend die er voor je is op dit soort momenten. Daar zat je dan, door de wereld achtergelaten alleen, bang en verloren...…

Kale bomen, koude lucht te kille winters ik slaak een zucht en verlang weer naar een warm seizoen de bomen groen een hittegolf de zomer is gekomen en nu het eenmaal zomer is ga ik winterdromen.…

Gisteren stond ik bij het raam Het was ontzettend kalm De stad was erdoorheen gesneeuwd Ik zag een eenzaam duifje op de straat Zij had het ongetwijfeld koud Ze kon ook nergens voedsel vinden En in het park staan mooie linden……

Vandaag had ik geen idee Ik stelde ook geen vragen Koude wind waaide gewoon Met flarden van vlagen Tijd ging zoals het gaat Ik googlede op ‘Zwaal’ En de wind ging liggen Aan het einde van de straat…

eenzaam heit de klok aan gort geslagen uren weerkaatsen koud de muren geen verre vrienden laat staan goede buren eenzaam heit de klok tik, tik, tik………………

Ogenschijnlijk zijn de uren Al voorbij, weet niet te beroeren In het riet dat me omgeeft Wel zijn de scherpe raakvlakken De redenen waar naar ik Heb gestreefd Het ijzeren gordijn warmt niet Maar brengt op mijn ogen Een doffe koude glans…

Britse hotelgasten worden verwend Waar zij niet van hadden durven dromen De koude in bed wordt weggenomen De bedstee verwarmd door een warme vent Zouden de Britten echt niet weten Van het bestaan van een elektrische deken?…

Zonder jou een koude windvlaag op een winterdag. Het wordt weer lente, dat voelt goed. Passie, dat zijn jij en ik!…

Kolderiek periodiek (nr. 26 uit een reeks van 100) De gezellige eetster schepte nog wat op van het koud buffet. Een gast bekijkt haar van top tot teen en zegt tegen haar:” Het menselijk lichaam is net een uitdijend heelal! ”…

het oude jaar is weggeschraapt restjes zeer kruipen tussen tegels en voegen elke dag opnieuw lichtverlenging van koude korte dagen voorzichtig dromen sneeuwklokjes ik hunker naar hun wit…

de teloorgang van restauraties geeft telkens meer stations de aanblik van een koude voorstad in het macabere voorportaal van morgen krijgt kille nevel vat op mijn gemoed... bij de automaat pin ik een kaartje voor de trein naar niemandsland…

als koud van woorden verdwaald in een hart langzaam met zachte handen de verborgen smalle lijnen van een lichaam streelt neervalt in rillingen van vergeten gevoel ontwaakt als goud van sterrenstof het verloren verlangen…

heb de kuil gegraven die ik al jaren wilde maken op het warme strand het huis waar ik kan schuilen een plaats voor mij alleen maar het zand is koud en kil ik wil er niet verblijven kijk over de rand want voel dat daar beneden voor mij geen vrede is…

Een liefde zo puur en rein die niet mogelijk mag zijn Zij samen, hij en haar geschapen voor elkaar Verdreven door een klein verschil werd plots alles koud en kil Maar hun liefde zal nooit verdwijnen ooit zal de zon weer schijnen…

Het is verrekte koud voor de maand mei Over april was ook niets goeds te schrijven In maart veel regen met bejaarde wijven en februari was één natte brij Het allerergst zijn zij die keer op keer Altijd maar ouwehoeren over ‘t weer…

Was het jouw hand die in de mijne gleed toen disbalans mij deed wankelen voelde ik jou daar op de rand van de brug of was het de wind die mij wiegde mijmerend over hoe alleen, alleen zijn werkelijk is, voelde het koud tot op 't bot…

Vroege viooltjes bloeien koud, overhuiven een platte hommel. Bij oma 's graf zijn sporen van hazen, vogels en kleindochtertjes. Zachtoranje rook verlaat langzaam de fabriek. Avondrust nadert.…

Loop buiten diep in de nacht Voel de stilte en de rust van de nacht Dat is wat m'n leed verzacht Geen mensen om me heen Die zijn koud en gemeen De rust en de liefde van de nacht Dat is waar ik naar smacht…

Ooit komt het uur op 'n dag vol zon en regen Steeds dichterbij Het zal koud zijn en warm tegelijk als je iemand dankbaar en jou zo dierbaar voorgoed vaarwel zegt en dan ineens mist..…

Ik twitter functioneel, niet voor de pret En las daar over ‘Fear of Missing Out’ Mij laat de actualiteit vrij koud Tenzij ik werk aan een nieuw snelsonnet Toch, als ik mijn mobiel soms eens vergeet Voel ik me onbehaaglijk incompleet…

De tafel voor het ontbijt gedekt de koffie zojuist gezet de aangeschoven stoel blijft leeg haar stem klinkt door de kamer "kom je nog" de koffie is onderwijl koud geworden dan hangt ze haar woorden aan de waslijn.…