Alle inzendingen over kroelen

raapte sterren bij elkaar uit een nacht vol slettebakken verbleekte met de nieuwe maan maar zelfs in het ochtendgloren kon het kroelen mij nog steeds bekoren het schaamteloze zonder haar…

Ik wil je niet vastpakken, ik wil je voelen Ik wil je niet bevestigen, ik wil je kroelen Ik wil je niet aanraken, ik wil je omarmen Ik wil je niet meemaken, ik wil je verwarmen Want dan zal je niet kijken, want dan zal je zien Want dan zal je niet ontwijken, want dan zal je misschien Want dan zal je niet zeggen, want dan zal je vertellen…

je handen voelen zonder ogen een schouderklop brengt vaak het beste in mij boven ik kroel soms door je korte haar met je ogen dicht vinden je handen de lach op mijn gezicht…

Lekker onder de dekens kroelen. Ik wil je hele lichaam aanraken. Ik wil je zoveel geven. Ik wil je opgewonden maken. En een mooie nacht met je beleven. Ik wil je deze nacht horen. Als we de liefde bedrijven. Je gekreun weerklinkend in mijn oren. De passie van onze lijven. De warmte die wij uitstralen. Je ogen die wat zeggen.…

zijn we pas net begonnen We zijn zo blij met elkaar en vergeten langzaam onze zorgen We zeggen weleens had ik je maar eerder ontmoet Maar lieve schat het is juist deze tijd die ons goed doet En als ik zachtjes wegsluip ga je rechtop in bed zitten Zoekt me in de kamer en ziet me in de stoel zitten Kom, vraag je me dan nog even kroelen…

Ken je dat gevoel van binnen Liefde heeft je in zijn macht Gevoel, dat kun je niet verzinnen Dat heb je, want dat is zijn kracht Dag in dag uit die warmte voelen Dat is het mooiste wat er is De kriebels na het samen kroelen Dat kost je niets, dat is gratis…

kus haar in slaap kroel zacht tegen haar vormen de nacht slaapt avontuur van avondnevel tot ochtenddauw rollend door wild paars lavendel hoor je stem in prikkelend geurend paars droom in jouw dromen.…

Als ik met je wil kroelen denk ik aan je warmte. Als ik je liefde wil voelen denk ik aan je hart. En als ik wil lachen denk ik aan het leven met jou.…

het lijkt al eeuwen geleden tegelijkertijd voel ik je handen kroelen door mijn haren ( in het nu …) lang geleden, pas geleden? zo zie je maar ... tijd zegt niet zoveel als je verdriet omarmt. het is het enig constante waar je bij kunt schuilen tot er een nieuwe optie zich aandient. geluk…

Daar lig ik dan te slapen, Zo rustig en zo fijn, Eventjes nergens aan denken, Een soort van buiten bewust zijn, Dan zie ik u verschijnen, Wat een heerlijk gevoel, Even lekker kletsen, En een hele stevige kroel, Rustig ontwaak ik, Met u in gedachten, Weet niet meer hoe of wat, Wel: dit was weer een van die speciale nachten..!…

De wind waait door mijn haar zoals alleen jij kan kroelen met je hand geaard zit ik met gesloten ogen en bewonder ons eigen wonderland het zonlicht verwarmt als je adem achter mijn oor als jouw thuiskomst door regen opent mijn gedachte zoals jouw kracht van inspiratiebron.…

Schuil mij dicht bij je Houd mij stevig vast Gewoon heel even niet die zware last… Vang mij in het liefdesnest Laat mij je lippen voelen Gewoon heel even door je haren kroelen… Drijf mij op de oceaan Vaar mij in je liefdesboot Gewoon heel even wiegen in je schoot...…

Zal je missen meer dan wie ook voelde je mijn pijn aan zal je missen jij die me nooit alleen liet staan zal je missen altijd een kroel of een lik over m'n gezicht zal je missen vaak zo donker gaf jij me wat licht zal je missen en je nooit vergeten zal je missen onvervangbaar voor altijd niemand kan zich met jou meten…

Graag weten Door liefde bevangen Door haren kroelen Hoe jij en ik elkaar Als m/v voelen...…

De rusteloosheid is te voelen trillend en dolend op straat verslagenheid komt kroelen depressies staan plots paraat Niets houdt de angst tegen de dood spookt door je kop je hart wil het overwegen maar je verstand zegt stop Je staat er helemaal alleen voor maar niemand hoort je klagen en ondertussen ga je door met je eigen schaduw te…

Weer slinger jij door mijn leven razendsnelle fijne draden kroelen innig om zich heen wil je leiden maar houd je niet bij jouw kwetsbare draden grijpen vertrouw mij weef je teder door obstakels begrijp de wil tot groei als een granaat jouw passiebloei te tonen iedere passant stil te laten staan maar.... laat mij teder weven.…

Waar mensen woorden sabelen met gezichten onheilig van cynisch bedoelen Waar mensen woorden vleien met gezichten kwijlend van kruipen en kroelen Daar metsel ik deuren en ramen met stenen keelbrokken dicht waardoor het valse licht en onoprecht geluid zich niet meer nestelt onder de huid Dans ik bevrijdend met vederlichte vlindervleugels,…

heb je handen zacht gepakt zag in het openen de lijnen het tijdelijk verdwijnen van levenslust heb ze liefdevol gekust ben op afstand bij je ook als we in herinnering weer samen vrijen in het beminnen van elkaar kroel ik teder door je korte haar kan ik nu bij je komen en niet enkel in mijn dromen om je lippen zacht te kussen…

voor de koude teruggetrokken in mijn leger shutting down alleen vitale functies opereren droefwoelig kroelen houdt mij alert, de winterslaap laat wachten, funest zo zal blijken mijn systeem heeft de slaap nodig om op te laden, achter te laten, herboren tevoorschijn kunnen komen als de Venus van Botticelli wereldveroverend…

In pake's pompeblêden polonaise Vliegt vaak een vleugelrijke vlucht, veelvratig Doorvoed met darren, driest, doch niet doelmatig Door droge doornstruik dolend dwars door 't duin Scheve schaatsen schuivend schots en schuin Broedt zij in beppe's boerenbouillabaisse Waar westenwinden wad en wierd doorwaaien Daar kroelen kievit, kamperfoelie…

Hij legde me bij binnenkomst plat En opende meteen mijn lippen Hij keek aandachtig naar mn gat Mijn lichaam lag te wippen Ik kreunde toen zijn harde hand Me van binnen ging bevoelen Op nul ging daarna mijn verstand Ik lag daar maar te kroelen Ik kwijlde, hapte fors naar lucht Maar helaas, 't komende halfjaar Zie ik hem niet meer, ik…

hij had ogen aan touwtjes maar kon toch alles zien de echte bruine berenvacht was aaibaarder dan ik dacht een zwarte neus zonder gaten die frunnikte ik pas later hij was mijn knuffelbeest en beste vriend die ereplaats heeft hij verdiend nog kijkt hij mij vragend aan als ik kom en hem zie staan na een kroel tussen de kapotte…

kruip soms weg ver weg en wil niets van mezelf meer weten speel mijn spel met poppen waarvan ik de gezichten niet kan vergeten grote neus was mij het liefst scheve mond had altijd praatjes donkere ogen voelden mijn verdriet de kleinsten waren steeds mijn beste maatjes nu word ik gespeeld gezichten ken ik niet lijven kroelen om het…

Als een minuut een uur kon worden En een uur een dag Dan zou ik de tijd stopzetten Zodat ik voor even bij je blijven mag Even je vasthouden, je kussen Kroelen door je mooie haar Jouw naakte lichaam tegen het mijne Even helemaal genieten van elkaar De klok blijft tikken Onze tijd komt eraan Nog even volhouden Totdat we samen de tijd stil laten…

je oogt verlegen tongt een glimlach die rood spreekt een mond vol kleine tanden wacht de scherpe beet je blik is zacht ziet minder kleur dan ooit gedacht de zachte lijn van je gezicht schaduwt in het licht je haar is zwart van chaos in zijn pieken er in kroelen is genieten nog sluier je je angst wacht gelaten op de uren…

je oogt verlegen tongt een glimlach die rood spreekt een mond vol kleine tanden die hunkert naar een beet je blik is zacht ziet minder kleur dan ooit gedacht de koele schijn van je gezicht vertekent altijd pijn zwart haar chaost in zijn pieken, erin kroelen is genieten nog sluier je je angst en wacht de uren af kom…

Met mijn ogen gesloten ben ik op jou gericht Het beste kan ik jou horen met mijn oren dicht Met mijn handen op mijn oren hoor ik je stem pas goed Lief je moest eens weten wat jouw stilte met me doet Verdoofd en nog, ik voel je, onthoofd en nog, ik kroel je Gekromd en nog, ik richt je, verstomd en nog, ik dicht je Dwars door alle stormen…

hooghartig als een gigolo langs benen strijkend verleidt hij kopjes gevend laatdunkend het voetvolk zijn stokpaard rijdend tot aandachtig kroelen eens de schoot veroverd nestelt baarden likkend hij tevreden snorrend zolang het hem bevalt hautain vertrekkend weer omdat het hem verveelt de mens verwijtend kijkend met donker felle ogen…

ene wordt hulphond hij kan moeilijk lopen hij mist een onderbeen ik zag zijn prothese ik zag zijn gezicht ik zag de hare ik zag zoveel liefde ik voelde de liefdes zij straalde hij straalde ik straalde mee om de pijn niet te voelen van hun in feite vreselijke leed maar hun liefde overwint dat weten de liefdes ze voelen veel ze kroelen…

Ik wil geen gedag tegen je zeggen Ik weet dat je gaat Ik wil mijn verdriet niet blootleggen Waar je bij staat Ik wil geen woorden gebruiken Om straks iets te vergeten Om het diepe in te duiken Erachter komend dat ik het al die tijd heb geweten Ik zeg wel gewoon dat ik je straks weer zien zal En geef je gewoon een dikke kus en een dikke kroel…