Alle inzendingen over loon

Ik maak, nu eerlijkheid weer lijkt te lonen Een einde aan de donderdag-illusies En meld mijn dichterlijke bloedtransfusies Mijn prik en slik en shotjes cortisonen Schiet jij in wat je goed wilt doen tekort Spuit voor succes, in elke tak van sport…

Maar ondank is helaas des werelds loon.…

Welnee, in Europees verband is Nederland een lage-lonen-land...…

Let er maar niet op en denk gewoon, ondankbaarheid is 's werelds loon!…

Voormalig Oostblok, instroom Van duizenden lage lonen Honderdduizend illegalen Pikken een graantje mee Vrijwillig Nederland Houdt mij een miljoen maal Af van een betaalde baan Oh ja, vergat ik bijna Foute leeftijd, vijftig-plus.…

Doe 't wel voluit: het moet de moeite lonen, neem dus de grofste woorden in de mond. Ik zou dat o zo graag eens willen doen maar leef heel ongezond: ik heb fatsoen!…

Nou, dan verhogen we toch doodgewoon, Wat onze man verdient als vaste loon? Zo houden we die topman weer tevreden. Want als het misgaat, weten we één ding: Dan krijgt een ander wel de rekening!”…

Ik ben helemaal alleen Niemand om me heen Ik heb geen huis Geen thuis Ik ben kwaad op de soldaat Hij heeft loon Ik geeneens een boon Ik kan niet beter weten Ik wil enkel eten Ik ben maar een kind Waai me mee met de wind Naar de andere kant Naar een ander land Ik wil een beter leven Waar? Mij om het even…

Wellicht gaat er nog meer capaciteit verhuizen naar de lage lonen landen en stopt bij ons de werkgelegenheid. Maar toch draagt het concern zijn baas op handen. "Wat zegt u? Nee, dat is niet egoïstisch. Wij zijn echt niet onzinnig en simplistisch!…

Een zeemeerman te Loon op Zand Dong bij ene zeekoe naar haar hand. Hij sprak: 'k ben zeeziek van verlangen, De driften die mijn lijf doorprangen Kan ik niet langer wederstaan, Kom wil met mij de zee in gaan! De zeekoe sprak: 'k kan niet verhelen, Dar een zeestier mij geen zier kan schelen.…

Als ik later groot ben, wil ik op je lijken en ook mijn doel bereiken. Bestaat er soms zo'n gen? Als ik later groot ben, wil ik m'n eigen leven met het jouwe verweven, terwijl ik steeds mezelf herken. En als ik dan mijn doel bereik, weet ik zeker dat ik net als jij vol vertrouwen de wereld in kijk. Met jou als moeder ben ik blij,…

. ------------------------------------------------------------- * uit: Bernhard van Loon, 'Maanreiziger' (Groningen 2004)…

In het voorbijgaan de lakens rechttrekken, eten. De trap aflopen, en passant de tong uitsteken tegen een beeld dat nog ongebakken op tafel staat. Groente zaaien, een kind verwekken, en passant de braam opbinden en vertrekken. In het voorbijgaan Je uitrekken. Voor de spiegel je borsten betasten op harde plekken. Herinneringen tot leven wekken…

Jij hebt me weten te raken mijn gevoelens zijn compleet jij maakt me echt gelukkig zoals geen ander dat ooit deed Jij hebt me weten te raken bent mijn leven binnen gestapt in mijn hart vlinders gevangen die uit hun cocon waren ontsnapt Jij hebt me weten te raken bent voor mij van betekenis jou draag ik altijd met me mee wat de afstand…

Magie wat is dat? Een vies beest Dat alleen maar kindjes opeet Of een heks Met een bezem Misschien is het wel gewoon een vallende ster het is in ieder geval iets raars maar toch bijzonder…

ik hield zijn hand vast, niet stevig vast, maar gewoon vast. hij keek mij aan, alsof hij wist, wat komen zal... hij kneep mij zacht en lacht door een waas van de nacht. hij keek mij aan en zei dat hij mij nooit vergeten zal... hij keek weer naar boven, haalde diep adem, zijn hand gleed uit de mijne geen verdriet, een lege vlek…

Zijn lippen zijn vergrendeld Zijn vingers zijn de wind, Niemand had hem begrepen, maar het was een eenzaam kind. Zijn gezicht kent geen emotie Misschien had hij er geen, Eenzaam, gesloten, een kind van de aarde, Zijn leven was van steen... Zonder dat hij het vernemen kon, Was hij voorgoed verdwenen. Was hij op reis naar de maan en de zon…

Verveeld Geïrriteerd Boos Kwaad Ziedend Hysterisch Schoppen Slaan, Stompen, Knijpen Kwaad Ziedend Hysterisch Geïrriteerd Boos Verveeld Woorden die zij nooit vergeten zou...…

Zwarte Paarden draven over het strijdveld van De Dood. Het gras dat ooit zo groen was, is nu donkerrood... De strijd is al gewonnen Onze zielen worden één, De soldaten van het goede, Veranderen in steen. De laatste strijd gestreden, We hielden ons niet meer groot, We zijn voor altijd verloren, In de handen van de Dood…

Hij strekte zijn armen naar zijn vrienden Voor de laatste keer Zij keken hem alleen niet aan Dat deed hun veel te zeer Het lot had hem niets gegeven Zo kon hij niet langer leven, de pijn, de kwelling, zo Hopeloos Als de woorden hem omschreven.…

De wind heeft mij mijn wil ontnomen, Het water heeft mijn ziel, Het vuur heeft nu mijn mooiste dromen, De aarde bleef stabiel.…

Zijn adem was bedomen, Zijn leven van korte duur, Het enige wat slaagde, Dat was zijn laatste uur. Geschrokken en gebroken, Vernield, totaal kapot, Vedriet, woede, een grote angst Zijn leven zit op slot.…

De wind ging om en ineens waren ze er weer: de gedachten aan winterlichtstilte. En aan de glazen ogen van een wildvreemd kind dat de winter liever heeft om door te kijken. Zo zakelijk, zo onverschillig mogelijk de blik gericht op het keren van de kou. Omdat ergens toch het vriespunt liggen moet. Ergens moet water ijs, ijs water kunnen houden…

Mijn woorden waaien weg door de wind De wind neemt mijn woorden mee, het maakt ze stil Maar toch hoorbaar. Het zorgt ervoor dat de bladeren van een boom gelezen worden En het zand waait op Zonder dat de wind dat wil. Mijn woorden zweven stil door de lucht Onzichtbaar en geruisloos Enkel zichtbaar als ik ze voordraag Mijn woorden zijn…

Woest komt ze langs je stormen Haar lange haren vliegen om haar hoofd als de wind die de bladeren van takjes af wil rukken Hoed je, ze buldert recht op je af met lange, enorm lange benen (eindeloos lang) die zo snel gaan dat ze wazig worden Elke jongen die een poging waagt wordt onder de voet gelopen door deze bloedmooie wervelstorm…

Ik lig en staar naar het plafond van mijn kamer waar één zwart, nietig stipje zich aftekent op het felle wit de vlieg, die mijn plafond als zijn thuis beschouwt. wat hij de rest van de dag doet, ik heb geen idee! maar iedere avond zit hij weer trouw op mijn plafond. mijn huisdier, een trouwe vlieg en iedere avond weer denk ik waar ik aan denken…

Dus wanneer krijgt, vraag ik niet zonder hoon, De coalitie haar verdiende loon?…

Ze gaat verhuizen zegt ze Ze gaat buiten wonen Ik vind het een gek idee Ze loopt er al op vooruit met haar rode konen Ze wil een tuin met kruiden Ze heeft horen verluiden dat de lucht er zoveel schoner is Ze zegt dat het zal lonen Er is m.i.natuurlijk niets mis met verhuizen maar haar verdriet verhuist mee.…

niet Je ziet me wel Maar ik ben het niet Je voelt me wel Maar ik ben het niet Wie ik ben, is voor jou niet van belang Het lichaam dat ik jou geef is reeds verlaten De geest van velen waart in mij Kom erbij, als je dat wilt Eenmaal binnen laat ik je nooit meer gaan Eens zal ik je krijgen, eens zul je mij vinden Eens zal ik het loon…

Maar éénmaal in de greep van de Weerstrever; meeggegraaid naar peilloze diepten van onnoemelijk lijden rest hen niets dan te bewenen, hun verdiende loon. Loon voor nastreven van eerloze roem en vergankelijke aanbidding; kortstondig genot in ruil voor het eeuwig aanschouwen van de Heerlijkheid.…