Alle inzendingen over lorelei

gelijk een Lorelei Hij neuriede het lied mee en bewoog daarbij zijn voet: 'al die willen ter kaperen varen.'…

En hij: zing maar een toontje hoger, moeder, als een bevangen Lorelei. Wat bindt ons dan en komt ons nader als we vervuurd en breekbaar zijn en het verlangen naar de einder een lichtgestalte verder weent? Haar kleed wemelt van godsgedierte, verdooft de kleuren van de maan.…

O Tsead, zie toch ton pauvre peuple geen vaderland maar roversnest geef ons een stem advies of raad doe voor die plicht je dichter's best Het zou je sieren als het kiesvee rede-, reddeloos verloren tussen Rijnland's lorelei en Noordzee waar ze olie boren een stem advies kompas of raad niet vanuit ivoren toren, maar als treffend…

Geen valse vrede of Lorelei verleidingen, alleen haar innerlijk blonk er.…

Met mate slurpend van m'n dampende kop dichterlijke vrijheid struinde 'k richting uitkijkpost en rolde m'n blik naar die feeërieke monding Compleet ontdaan van elk tijdsbesef trilde 'n slepend timbre de oever op en schraapte de helling af zoekend naar 'n smekend oor Vermoeid en uitgegolfd tastte die Lorelei in de bouwdoos van…

Mei Hagelstenen boreale wind Le vent du nord waar Brel zo mooi van zingt Een klaaglied voor een weermetamorfose Van zoete zang en zoele zuidenwind Nog regent het in meiboom en in -doorn Verwelkt vakantie in het natte koren En wacht de kermis op de Zon in Mei Toch schuilt nieuw leven in de tere twijg Een notenzang van jonge lorelei…

Mijn hospita speelt met statie De lieve ‘Lorelei’, - Zij zingt er zo melancholisch bij - Toch goed van intonatie. Mijn hospita wil mij verleiden - Nou weet ik het potdorie! - Verduiveld, dat ik dat nou pas zie! Verbeel je eens – wij beiden -?…

dreef hij bleek zijn koperij van pandjeshuis De Wisselwacht gelegen aan de Slapersgracht waar dromers staande in een rij hun allerlaatste dromerij verkochten voor een lege nacht aan Astaroth van nummer acht Zonder appel of een ei trokken zij die nacht onvrij met ogen hol die al hun pracht verloren waren in een nacht toen dromen van de Lorelei…

Mens, ik ben goed geluimd Mijn lust tot zingen heeft vandaag de overhand Ik zing van heldhaftige grote daden Maar ook van kleine victories Ik zing van verlangen en hoop Ik verleid u, zoals de Lorelei Zij hoog op de rots daar in de bocht, Ik naast u, in u, met u… Een betovering die moeilijk te breken is, Een les geleerd van de Sirenen…

Wie loodste mij bij tegenwind langs schijnbaar mooie kusten, behoedde mij voor Lorelei en Circe’s lage lusten? Ik wend de kijker; het gezicht zwenkt uit naar eigen kind, dat eens zijn schip teloor ziet gaan als dat zijn stranding vindt.…

woordje van jou tegen de drank en de voortschrijdende dementie weet niet meer wie ik ben voor jou waar ik eindig en jij begint me in de morgen samenraap nog steeds verbaasd over uit hoeveel stukken ik besta je mag me ook laten, meis een roestbruin aapje met rheuma in een schuddende boom op een berg die een vulkaan blijkt te zijn zich…

Hij wilde Zielkunde studeren In Amsterdam die grote stad Dat Sodom en Gomorragat Wist niet wat Mokum verder Voor die sociofreaks in petto had Aan vrouwvolk zonder kleren aan In woongroep en in krakersflat En homo's op een autoped Met flikkerende bilpartij En tatoeages van opzij Hij zei tegen zijn Liedeweij Jij bent mijn lieve Lorelei…

Hij buigt zich nu naar voren Om haar bestelling aan te horen En met zacht geluid betovert zij Als de eigentijdse Lorelei. “Pardon” zegt een tikje schor een kale heer met snor, En een stem, die zeik’rig zeurt. “Ik was eerder aan de beurt”.…

te kijken hoe je blauwe ogen staren hoe je langzaam dichterbij komt in voorzichtig ademhalen Hoe je staat, tussen coulissen met je adem zo nabij die ik als voorjaarswind zal vangen spelend dichterbij wil halen hoe je ogen in de zon tussen gordijnen verder stralen hoe je staat, zoals je bent gevangen in een schilderij Jij mooie muze, Lorelei…

Faro, Colossus, Liberty, Lorelei, meermin. Dwaallicht: verdicht. Dichter dacht te verlichten: verkeerd. Bebaarde bard vat vlam, verteert, brandend op de duistere golven. Vuur, water, diep, donker, dood. Maar plotse plotwending: Ahoi, zie ginds komt de stomende boot. Vlammen op zee, vlammen in het zand.…

Fraai opgetuigd met felgekleurde wagens Met allerhande koek-en-zopie waren Maar meest van al dat waren wafelkramen De lucht was er van mierezoet verzadigd Het waren kleine winkels als het ware Ze konden er naar binnen desgevraagd En deden zich tegoed aan room met soezen En 't goudomrande deeg van Goudse moppen 'Een kopje koffie, dames lorelei…