inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 722):

Barplicht

Hij kijkt geschokt, z’n adem stokt
Een vrouw gedurfd, gesplit gerokt
en prachtig tennisrank
Hoog op de benen heerlijk slank
zweeft onwaarschijnlijk knap
nagestaard door mannenvolk
Als een engel op een wolk
In de richting van de tap.

Ze legt twee “wereld” bollen op de bar
Die spreiden zich gedwee
In een weeld’rig decolté
Z’n ogen staren star.

Hij buigt zich nu naar voren
Om haar bestelling aan te horen
En met zacht geluid betovert zij
Als de eigentijdse Lorelei.

“Pardon” zegt een tikje schor
een kale heer met snor,
En een stem, die zeik’rig zeurt.
“Ik was eerder aan de beurt”.

Hij bekijkt de man vol wrevel,
Had graag de punten van de knevel
Zodanig rond zijn hals gestrikt
Dat hij ter plekke was gestikt.

Maar tussen droom en daad
Staan wetten in de weg
en praktische bezwaren
Dus zoals het meestal gaat
Treedt hij in overleg
En komt weer tot bedaren.

Schrijver: Victor Vos
Inzender: Jan van der Waal, 31 augustus 2002


Geplaatst in de categorie: humor

3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 1.541

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)