Alle inzendingen over luchtspiegeling

Het is een luchtspiegeling van het leven. Staar je niet blind op je bestemming van geluk. Dan ben je onbewust onderweg naar de bestemming van ongeluk. Het gaat niet om de bestemming van geluk in het leven. Het is de weg er naar toe die je gelukkig  maakt. Dit is de essentie van het leven. Volg je hart. doe wat je echt wilt.…

Hij zag niet dat zijn vriend een luchtspiegeling was. Melancholisch was hij opgestegen,de cockpit benauwde hem, aan de aarde heeft het niet gelegen, aan de mensen wel. Zijn draaglast werd te groot en de wereld was nog steeds hetzelfde, zijn schrijven was dus werkelijk een vlucht en niet de metamorfose die hij wenste.…

Ik kijk in de spiegel en zie niets, zo doorzichtig Ik kijk in het water en zie niets, weerspiegeld Ik kijk in de lucht en zie niets, een luchtspiegeling Ik kijk in de zon en zie niets, een weerschijn Ik kijk voor me uit en zie niets, als een staarreflectie Ik kijk in de ruimte en zie niets, een zwartgat weerkaatsing Ik kijk naar de…

Glinsterend vielen ijzige gletsjers ongestadig met de luchtspiegelingen. De zachtroze lichte glans lijkt op zijn lange dunne sokken sneeuwknisperend weggelopen vreselijk koud twinkelt sterrenstof, danst om de herstoffering met zijn adem.…

De dorst draalt Langs de weke wanden van het verhemelte We wanen ons in woestijn En in een luchtspiegel Vind ik de waterval, jouw wellend speeksel Het loon voor een verbeten geduld. Genoeg geluld Want mijn maag is verwend En pruilt na de magere oogst.…

broodje brie rietje kok rijsttafel kokmeeuw wokken brokken schrikken geschrokken dokken wereldbeeld beeldenstorm hazenslaapje stommiteit tijdverdrijf ver drijven beulen beuken afbeulen kleuren regenboog klavier koper lof trompet kleuren deuren open dicht sleutel geheim slenteren beslechten slachten bestraffen gebak gebakken lucht luchtspiegeling…

Dorst in de woestijn en dan in een luchtspiegel: de waterval en een tongkus als beloning voor het toeval. Of de maag die krimpt na de schrale oogst Visioenen van een korenzee Aren kriebelen mijn rug Prille halmen en nog verder, nog meer elders: een lijn van torens Zandkorrels waaien in mijn ogen, de voorbode van een plaag.…

even goed luisteren naar het lichte geborrel in de diepte van ons ingewand, oude waarzegster die laat weten of we alweer verrekken van honger zo niet dorst, je komt er immers niet achter anders en het moet niet in het honderd lopen in het hier, het verzandende, de bossige verstuiving waar de limonadekraampjes de een na de ander luchtspiegeling…