Alle inzendingen over maart wereld dag

Een uur voelt als een dag een dag voelt als een week Het is zo lang geleden al dat ik in jouw oogjes keek Ik hoop je gauw te zien het liefste nog vandaag Als jij vraagt of ik kom dan zeg ik: ja heel graag Dan knuffelen wij samen en voelen ons weer één En vergeten dan weer even de wereld om ons heen…

het leven tekent nooit meer gisteren morgen geeft haar glimlach terug aan toen terwijl vandaag wanhopig schreeuwt om jou kus ik het duister vaarwel volg je heel zachtjes naar ooit dag lief…

Wanneer de klok om middernacht twaalf uren heeft geluid ontwaakt een dag in al zijn pracht. Als de maan nog aan de hemel staat begint in het Oosten de dageraad. De eerste vogel zweeft op de wind 't dauwt over het veld bloemen ontluiken een nieuwe dag begint.…

Licht, jouw maan lacht sterrewit, pure liefde vangt het zwartste zwart jouw laatste nacht Gekist, blank eiken leven in ringen sterk en krachtig jouw laatste reis Ooit, die foto ja, rode langstelige rozen bloeien langer dan jouw afscheid dag lieverd ...…

balanceren op het randje van vandaag waar een V van vuurvliegjes langzaam danst bestrijken schaduwbeelden morgen met hun zacht trillende glans weggestopt in papieren droomgezichten sluit god de deur en donker bedekt de ramen wat als de wereld valt…

waar duizend bloemen bloeien en in de lucht, ook op de grond vliegt alles vol van leven rond dat de natuur doet boeien gestaag glijdt langs het firmament zij die de aarde elk moment haar warme licht doet geven insecten, vissen, mens en dier bomen, struiken, gras en wier steeds kans biedt om te leven als elke schaduw korter wordt de dag…

Elke dag weer, tot besluit. Jouw foto op het kastje, hij staat er al een jaar of elf. Dicht bij mijn bed. Zo heb ik hem neergezet. Elke dag opnieuw hetzelfde ritueel. Ik praat dan nog wat met je. Het wordt me nooit teveel. Soms ben ik wat verdrietig, dat zeg ik jou dan wel Jouw lach wil wel eens helpen.…

Ik dwaal als een herder zonder gêne, zeef de stralen uit de dag. Ik laat me kosteloos verwennen, leef op ieder anders lach. Proef de weemoed, menig ander ging je voor. Het is de vlucht van zorgen. Lik de lafheid, ik moet er echt vandoor. Het is de vlucht van morgen.…

ik treed uit je ogen en ga wat dichter naar de verte elke stap opent de einder waar schreeuwende vogels beuken tegen de branding van barstend zelfbedrog wanneer dagen korten en zich losrukken van wat ooit vleugels waren over een vlakke zee van meisjesjaren die ik meedroeg op mijn heupen voor jij in mijn tepels beet en het naïeve…

onbekende minnares van een sneeuwloze winter die ver ginder ver de diepe ouderdom van wij samen wij naar de verste horizonten fluistert waar ik huil om het licht leven lichter en de taal die zo zwier zwaai zwierend meer werd gevoeld dan begrepen jou heb ik bemind gevraagd vertraagd en zelfs toen was het afscheid kort in een dag-winter-droom…

De dag wordt door iedereen anders beleefd, vreugdevol binnengehaald en genietend volop, tot de dag het einde geeft en we een vol jaar moeten wachten op, De dag van het gedicht.…

Wanneer, zoals bij jou de laatste dagen van je leven hier op aarde geteld zijn, je laatste fase is ingegaan, je alleen nog in staat bent te knikken, de kwaliteit achteruit holt, wanneer je leven hier gedaan is, je afscheid nemen moet van al wat je dierbaar is, je alles achter moet laten, weet dan dat weliswaar je taak erop zit…

Je hebt geen grip op deze zaken, je kunt niets doen dan toekijken je had graag honderd willen worden samen maar dat is helaas niet gegund. Je kunt niets anders doen dan denken aan hoe het had kúnnen zijn je had elkaar nog zoveel jaren willen schenken het mocht niet zo zijn. Het is oneerlijk zoveel op je schouders te deponeren, het is…

ik wil, zoals zovelen, nalaten niet van nalatigheid beticht worden met verve woorden penselen beitelen in grafstenen letter na letter opdat ik zacht zal rusten een schilderij achterlatend groen en vuur rood en ijs glorend in ochtendstond gloeiend de zee bewolkt niet, neen, nooit weggaan alleen maar achterblijven aan het begin van de avond…

En de dag was oud. Vervlogen roem is verdwenen. In alle eenvoud geniet hij van deze momenten. Ervaren door de ouderdom. Bekijkt hij 't leven andersom. Hij plukt nu wat moed uit z'n jonge leven Toen alles nog ging zonder beven. Rust is nu zijn uitgangspunt. Gedaan met nog een stunt. Het leven waardig beleven Is nu zijn streven.…

Het fluitekruid is uit langs wallekant en sloten is uit het groen ontsproten wit, duidelijk en luid april tooit zich in zomer voor waker en voor dromer geen die zij buitensluit het fluitekruid is uit de zon schijnt op het water de avond valt pas later de dag mag uitgebuit '…

lijnen weerkaatsen oude gebeden wanneer geluid, wit als wierook, zich neerlegt op gevouwen handen mijn hoofd vult zich met landschappen en wat verder met overwoekerde dagen wanneer ramen sluiten, licht hellend als vergeten beloften zwarte gronden in gedragen huivering drijven me naar het boetekleed; de grens van weifelende leegte…

lijnen weerkaatsen oude gebeden wanneer geluid, wit als wierook, zich neerlegt op gevouwen handen mijn hoofd vult zich met landschappen en wat verder met overwoekerde dagen wanneer ramen sluiten, licht hellend als vergeten beloften zwarte gronden in gedragen huivering drijven me naar het boetekleed; de grens van weifelende leegte…

de dag is rond. Het is dan goed voor jezelf na te gaan wat beter kan voortaan. Dit is goed; Dat was verkeerd. Hopelijk weer wat geleerd!…

Buurman doet het met zijn vrouw, zegt men. Met z'n eigen vrouw? Vreselijk! zeg ik Hoe is 't met de vrouw, buur? Ze is sterk zegt hij, hoezo sterk? Ze ruikt erg sterk, grijnst hij. Buurvrouw staat met zonnebril in legging voor de spiegel, wijzend op de bril zegt ze: schoonheid maakt blind. Oh, en waarom draag jij dan zo'n bril? Slank af buuf…

Er zijn ook van die dagen dat alleen de zon schijnt er zijn dan geen vragen maar ook zo’n dag verdwijnt. Toch is elke dag een belevenis ook die dagen vol met treurnis. Klaas van Eijbergen…

Ik Ik lieg Ik lieg elke dag Ik lieg elke dag opnieuw Opnieuw elke dag, lieg ik lieg ik, elke dag? Lieg ik? Ik?…

Ook op donkere dagen is er licht. Een licht van een helderheid die je zelden ziet op een dag. Alsof het is aangemeten vandaag. Je bent die dag zeker van jezelf. De weg die je gaat heeft al een naam en de bestemming is ook al bekend: je gaat op weg naar de volgende dag. Op zo’n dag word je opnieuw geboren.…

Soms zou je een dag over willen doen gewoon vanaf het eerste morgenlicht. Dan zou ik beginnen met een zoen. Daarna gewoon gezellig de dag beleven en de ongelukken allemaal vermijden genieten van een dag uit je leven.…

de wind ruist niet meer alsof het raam steeds kleiner wordt en alle stemmen wegzinken zoals de zee in mijn woning ik had nog bomen geplant en duinen meeuwen en een schreeuwerige namiddag maar mijn kamer werd zelden door zon gedragen, noch door het meisje dat de straat uitliep ze zag me niet, las geen dagboek…

Levensstijlen veranderen Vrienden raak je kwijt Lichamen verouderen Seizoenen komen en gaan De herfst verjaagt de zomer En de bloemen verwelken Een zacht briesje En wiegende bomen Duizenden loskomende blaadjes Dwarrelen in het rond Bomen worden geleidelijk kaal Paradijselijke kleuren vergaan Grote zwermen vogels Laten zich dragen Door…

ik heb je achter mij gelaten wakker geworden met een schreeuw op mijn lippen, wedergeboren vergeten het wegzinken in onbewust schuldgevoel de verlichte tunnel is dus niet het einde…

Begin deze dag met open ogen een stralende lach dan gebeurt er altijd iets moois, iets onverwachts. Zoals een aai over je wang als je het niet verwacht dan brandt het licht weer in je hart.…

Vroeg in de morgen Zie ik zijn lach Maar ik hou van hem de hele dag.…

Een lome niets doende dag een saaie geestdodende dag een vervelende lange dag een nare donkere dag een hoofdpijn krijgende dag een zinloze irritante dag een dag die je niet teveel in je agenda moet hebben, een dag die je het beste door kunt brengen in je bed, zodat je morgen kunt zeggen, die saaie geestdodende irritante hoofdpijn…