Alle inzendingen over maart wereld dag

Soms op dagen vol met regen Kom je opeens iemand tegen Met iets wat je raakt al is het nog zo klein Maar het vult Zo'n dag met zonneschijn…

de zon schijnt en wandelt met gelijken de nacht is soms de maan afstand maakt de ster het donker naakt en ik ben zomaar iemand dag licht ik ga slapen…

Op een dag was je daar, zomaar, ineens op mijn scherm. Of ik zin heb om wat te kletsen. Het werden vele uren en veel hebben we gedeeld. Ik keek steeds vaker uit naar een woord van jou. Op een dag stond ik ineens voor je. Je wilde me zien, kijken wat er tussen ons was ontstaan. Was het echt of ..... Wat was ik blij jou te zien.…

Dag Meer woorden weet ik niet.. Alleen dat jij niet meer komt is voor mij nu een zekerheid. Dag Mooier kan het niet, Weinig woorden zeggen veel, Geen mooier woord dan afscheid. Dag Voor de laatste keer, Tranen geven je alleen meer dorst, Ik heb mijn les geleerd…

het water, stil van wolken, spiegelt mijn binnenste naar buiten alsof het weet heeft van de vreemdeling en wat geschreven kan worden als je te dichtbij komt; het gezicht gesloten, weggerukt uit de warmte van een zomerochtend omgekeerd door regen alsof hemelsblauw geen eenzaamheid kent, geen landingsplaats van weemoed of treurnis…

Het is zo’n grauwe ochtend lijkt ’t begin van een saaie dag ’t is zo’n voorgevoel van wat je zeker niet beleven mag Zo’n saaie voorbode een grijs gedoe, ongezellig allemaal Maar straks als de zon weer schijnt is ’t een heel ander verhaal Zo komt er altijd weer een kentering, is er altijd een keerzijde Is er altijd hoop die toch weer gloort aan…

oker ook, felblauw en een ringeltje wit rimpelend straten wolken en de zon klautert beschaamd vanachter de grens met Duitsland overstijgt ons nederig land en kletst bekend rood, eind einder, een zee sist dag dag…

Na zo'n nacht, in't ochtendgloren komt een dag, zo stralendschoon alle zin wordt weergeboren als een geurend eerbetoon aan wat het leven kan beloven Zie, ik doe de zon naar boven en laat de bloemen wederkeren nu kan ik opnieuw geloven: er waait een briesje-hoop-met-veren…

Als op een vriend gebouwd Toen zijn pijnen niet meer werden bedwongen, heeft hij de dood vertrouwd, en naar zijn gunst gedongen, en in zijn laatste dagen, als op een vriend gebouwd.…

dorst Is het leven meer dan een dag De keel gesmeerd in de west Uitgeleefd en uitgetest Heimwee naar de maan Met ‘t nachtlampje boven ons bed Redden we 't laatste restje dat ons rest Van de dag die voorbij mag gaan Gerust en tevreden Als ‘t einde van deze gedimde dag Er één mag zijn met een glimmende lach…

Vanuit een heerlijk verwarmd huis, beker senseo erbij, kijkend uit mijn raam naar een prachtige dag, zie ik de laatste nevel uit de bomen verdrongen worden, een dun laagje rode gloed achterlatend.…

Zij trekt een jas aan vlerken verdwijnen in mouwen en het laatste zwart zoekt een uitweg ogen als kralen kijken ietwat scheel naar de prachtig felle kleuren en het zachte groen dat wonderwel past bij de kromme snavel rauwe klauwen laten grof grind knarsen als links en rechts ijskoud, haast onbewogen de nieuwe gast begroeten een…

probeert te ontraadselen plotseling tuimelt het hart dat de herinnering doet herleven aan de tijd van het bedrog het verderf rondom zover je kijken kon dat nog niet van de lucht is ik probeer nog wat te slapen maar 't lukt niet meer ik loop naar de salon en ruik dat het water van de witte asters een geschenk nog maar twee dagen…

De tijd lijkt stil te staan in koude kille uren ik voel me een slecht verliezer hoe dan ook lijk er niet mee om te kunnen gaan met het aanvaarden van de dood is het de angst om zelf ooit te gaan ik kan het niet benoemen de tijd lijkt stil te staan nu er weer een heel lief mens is heengegaan mijn fluister klinkt heel verdrietig in de…

zo laat nog in de avond zeker deze dag nadert zijn einde prevelt mijn stem onderwijl het gebed van wat was over vandaag dus haast het oude zijnde ik ben nu en hier in gedachten verzonken doch ook zowaar reeds zwevend op weg naar boven en verguld een balsem van rust stilte rond de ziel al raak ik door de jaren immer…

waaronder een aantal onzichtbaar verdween, ze dreven onhoorbaar verder, zonder spiegels zwommen ze nergens heen, als kudde schapen gehoed door rusteloze herders, wogen ze de kansen om de zijsprong naar de droge kant te wagen, maar daarvoor was de morgen nog te jong, om zich dan af te vragen of springen wel zou lukken op de meer heldere dagen…

Vreemde dag ik bloos en geef een lach naar een mooie dame stop even mijn adem kijk naar de lucht en hoor dat ze zucht ik droom dat ze me mag het is een vreemde dag ik drijf verder in mijn droom drijvend zonder schroom een welkomend gevoel zou ze weten wie ik bedoel kan ze het zien in de lucht proevend van die zucht kijkend naar het licht…

Wandelen, afzien vier dagen lang, saamhorigheid gezelligheid en hier en daar gezang Eten drinken toiletteren alles onder het mom, van vier dagen wandelen, pret alom.…

Stel, er is geen dag of nacht, geen avond en geen 'slaap maar zacht'. Geen gloren van de dageraad, geen orde en geen regelmaat. Geen dagelijks einde of begin, alleen maar iets er tussenin. Hoelang zouden wij overleven, stel u dit eens voor, heel even!…

Zag de manen zich in fletse kringen verkrampen in de handen van de nacht, verdwenen figuren trekken voorbij in een onafgebroken stoet om de vege huid te redden, vermoeide hoofden gebogen, de witte lippen stijf gesloten zonder klacht of vragen op het aambeeld van de dag gewogen, als de zon z’n rug opricht,wordt de droom een plicht…

De dag verscheidt nu heel teder de avond lijkt nog erg ver, heel langzaam daalt zij echter neder hier en daar verschijnt een ster. De maan is nu ook verschenen 't is of zij zachtjes lacht, immers de dag is nu verdwenen en meester is even, weer de nacht.…

de dag zeurt al aan mijn hoofd nog voor ik het licht zie mijn ogen ontwaren enkel schemering maar ik tast niet in het duister de weg is mij bekend de eerste pijnlijke vraagtekens worden weggespoeld met enkele kopjes warm geurende koffie de morgen ontwaakt traag, vreemd en raadselachtig gaat bleek en peinzend naar de middag mijn gedachten…

Een dag als alle andere, een dag als gewoonlijk, een dag dat je denkt: d it is een gewone dag, een dag zonder poespas een dag zonder nare dingen, een dag dat alles soepeltjes verlopen mag.…

", word ik een schelp en trek langs vage oevers, naar daar waar boom en bloem tussen weelderig vochtig gras in schoonheid bloeien en de scherven der dag uit mijn herinneringen snoeien... Morgen... Nieuwe dag, nieuw begin, nieuw leven...…

Soms zijn er van die dagen, zo donker en zo zwart, die stemmen je zo somber, zo weerloos maar ook hard Soms zijn er van die dagen...je durft niet op te staan, ja die bekende dagen...waar komen ze vandaan!…

Zoals er komt steeds een nieuwe dag zo zal hij ook weer gaan. Ik tel de uren dat ze voorbij gaan en de avond weer valt. Plooi ze voor de nacht strijk ze dan glad voor weer een nieuwe dag.…

het is kwart over niet alles is daglicht of het beleven van huid in de nacht met een glimlach tussen niet alles schrijft een gedicht of de winter weg is het dan geweest wat ik met morgen bedoelde; een wenk van jou in een vreemde stilte, hier en daar rond hals en hart ontluister mij maar en mijn gelaat het meisje is weg…

die je drijft met groter diafragma vast, haarscherp raak je het beeld, uitgelicht in elk tegengesteld contrast, ieder detail wordt in kritiek getoetst, wisselend ontwerp die dichters last verscherpt in schijn en verwerpt de buitengrens, in de diaspora van het domein, de verbijsterende werkelijkheid die ik zie, de ontdekking van elke dag…

Het is nu was Verleden tijd Vriend en vijand Wreed en zacht Geen perspectief Is wat jij bracht Herkenning is Het verlies van Macht Daarin ligt De toekomst Je bent nog steeds Maar zonder Kracht Eindelijk is daar Ruimte voor Herstel en nu Te zijn.…

de ochtend komt binnen met het grote blauw in zijn handen dwaalt verder, werpt bloemen in het water en jonge schaduwen die nooit genoeg van elkaar krijgen leggen zich licht, klein en onkreukbaar ik keer terug naar het begin doe mijn ogen open, rond mij in armen als knoppen zonder tegentijd half verscholen in het kortverhaal van stollende…