Netgedichten

netgedicht (nr. 29.326):

Moeilijke dagen

de dag zeurt
al aan mijn hoofd
nog voor ik het licht zie
mijn ogen ontwaren enkel schemering
maar ik tast niet in het duister
de weg is mij bekend

de eerste pijnlijke vraagtekens
worden weggespoeld
met enkele kopjes warm geurende koffie
de morgen ontwaakt
traag, vreemd en raadselachtig
gaat bleek en peinzend
naar de middag

mijn gedachten krijgen geen vat
op het ondoordringbaar geheim
dat zich ergens
in mijn grijze cellen verstopt
er wordt niet gesproken
stilte kruipt tussen ons in
ik sluit een pact met mijn lot

al zou ik voor vandaag
wel wat vreugde willen kopen
wat licht dat in mijn brein opflakkert
omdat ik het me steeds
zou blijven herinneren
dat ze ook voorbij gaan
de moeilijke dagen