Alle inzendingen over mane-schijn

Ik schiet te kort aan de grens van mijn begrip verontrust al wat begrepen wordt omdat ik niet kan temperen je tweestrijd van ik tegen ik Je nuchterheid is schijn een kooi en facade voor onbedwingbare emoties En als mijn liefde ongehoord blijft wat rest er dan zelfs na geduld de angst voor mijn leegte in jou…

Ze is vol met geluk Mijn gedichten vol met pijn Zo talentvol Iets wat ik nooit zal zijn Ze moedigen haar aan Praten haar vol met hoop Haar woorden komen spontaan Mijne klinken zo goedkoop Haar populariteit zo bekend Mijn glimlach is schijn maar zo is ze het gewend ze zal altijd beter zijn…

op de schijn beoordeeld worden rimpels dicht smeren stiften van lippen vermomt als een vos met de borst vooruit erbij horen ach geen veren in hun achterste maar een vork in hun kont © Klaes 19-05-09…

Dit zijn geen dagen voor een leuk sonnet Nu alle nieuwsberichten zijn vervuild Verbijstering en woede; Holland huilt Want veiligheid en onschuld zijn besmet En zoveel lieve woorden blijken schijn Je kijkt zelfs met een scheve blik naar Nijn.…

Maar als het daglicht weer gaat schijnen, gaan mijn weemoedige gedachten verdwijnen. Dan kan ik alles weer aan. En wil met mijn leven weer vrolijk verder gaan!…

Want vrolijk wordt iedereen als de zon gaat schijnen die het donker doet verdwijnen.…

Was jij maar hier om hand in hand de toekomst te verkennen een lamp te schijnen in de bange nacht Was jij maar hier om moed te fluisteren te zeggen welke kant en dat het best zal gaan op het struikelige pad Was jij maar hier mijn ander ik maar ik ben ik en jij nog jij…

in de greep van de schemer vertaal jij de beelden beduidend anders dan ooit tevoren angstvallig hou je vast aan al datgene dat je lief is om de schijn te vermijden is niets wat het lijkt duizend vlinders in de lucht brandt de zon van binnenuit…

tevergeefs het wachten op de terugkeer een teken, een woord blijven ogen voor altijd gesloten wegebbende glimlach veranderde jouw bestemming plots van het aardse naar het hemelse waar engelen zich nu over jou zullen ontfermen waar je voor altijd schijnen zal…

Je kunt tegenwoordig je naaste buurman niet meer serieus nemen achter de schijn van vriendelijkheid gaan een nieuwsgierigheid en een laag zelfbeeld schuil die hun weerga niet kennen dit samengaan kan resulteren in inbraaK in jouw computer of het hacken van je emailaccount…

hier hoog mijn ogen zien achter de bolling begint de lucht te trillen schemer verliest horizon beweegt ik wil hoger zien maagdelijk licht begroet mij die eerste straal mysterieus ontploft in mijn schedel daar schijn ik…

Mijn hart is echt, puur, zonder schijn. Dankzij dat ben ik er, kan ik overal zijn.…

ik zal je wiegen tot de slaap mag komen er zachtjes zingen over de vogels en de lindebomen aan ‘t kleine raam met jouw naam erboven dat ik voorzichtig heb opengeschoven om je te wiegen in het nad’rend licht dat straks zal schijnen op je slapend gezicht…

de straten zijn leeg dat is een begin van een gedachte over lege straten maar misschien is het niet veel meer dan dat er gewoon niemand loopt nou ja maar toch wel in melancholie die lege altijd weer lege straten en de lantarenpalen die schijnen in eeuwig eeuwig vallende bladeren…

Vriend wil hij wel zijn, zonder dure plicht, en zonder schone schijn. Hij heeft zin om te gaan slapen. Vrienden zijn we voor het leven. Grijze muizen willen we niet zijn. Geen meesters en geen slaven.…

Yezidi’s schijnen duivels te aanbidden ‘Bekeer je dus want anders wordt het crisis’ Zo brullen ze uit Allahs naam bij ISIS ‘We hakken je of steken je doormidden!’ Wat vreemd, dat roept nou net die woeste horde Tot hen door wie ze zelf aanbeden worden!…

ben bang voor het donker in woorden ze horen niet thuis in onze relatie wij zijn al zo ver van huis kom laat jouw zon ondanks wat wolken weer schijnen nooit zal ik verdwijnen ben er in iedere ochtend die komt…

je zingt tot wolken je volgen oplossen in lied de zon je melodie kan laten schijnen in blauw zonder verdriet mag ik je vangen in de kleur die is blijven hangen en woordloos bloeit op de bloem die wiegt op het refrein van jouw lied…

Orchidee, nieuw idee over schoonheid zuiver en onversneden; over uiterlijke schijn, die niet op het innerlijke is toegesneden. Een schoonheid wild bloeiend in de natuur. Zo bloesemfris, zo oogverblindend puur; dat aan het idee voorbij lijkt te gaan, dat dit weldra zo niet meer kan bestaan.…

Dag Johan, ballerino aan de bal Wonderlijk je goals en schijn bewegen Zelf was je aan die roem allang ontstegen Nu blijft je naam een paspoort, overal Waardoor dit nadeel toch een voordeel heeft; Je bent pas dood wanneer je niet meer leeft.…

De zon zorgt voor licht in mijn leven Net als de sterren Al schijnen ze maar even Ik word zwijgzaam Voel me eenzaam Lijk me over te geven Aan de schemering Zomaar, uit het niets Ik adem uit en in En voel een intens verdriet Omdat al zoveel verloren ging…

je handen strijken alles glad rafels blijven krullen door je lach ondeugend knip je er wat af voor schone schijn onderhuids waar draden nog vervlochten zijn stoeit het patroon in vele variaties op zoek naar de onmogelijke lijn…

Terwijl de vis naar adem hapt in de veel te kleine vijver zijn staart net gestrekt kijkt hij naar zijn lotgenoot een kooikarper wit van kleur die wild spartelend in de hand van de koper zich los probeert te wurmen zonder een schijn van kans…

Dag, zei de man Hallo, zei de vrouw Hier, zei de vrouw Bedankt, zei de man Lief, zei de vrouw O, mijn, zei de man Voor jou, zei de vrouw Voor mij, zei de man Nu klaar, zei de man O nee, zei de vrouw Zeg he, zei de man O nee, zei de vrouw Dag, zei de man , zei de vrouw Tabee, zei de man Ik, zei de vrouw Waar ik, zei de vrouw Niet…

Er komt een man aan En die man dat ben jij Er komt een man aan En die man die is vrij Je moet het wel geloven Je ziet het in zijn ogen Alles wat hij doet maakt je vrij Hij neemt je mee Neemt je mee Naar de diepte van de zee Hij voert je mee Voert je mee En die diepte geeft je vree Er komt een man aan En die man dat ben jij…

Al blijft die kans uiteindelijk een kleine Omdat de zon hier weigert om te schijnen.…

Waarom moest mij dit overkomen met zo'n geweldige vent zelfs niet in mijn dromen had ik dit herkend Wie had dit kunnen voorspellen dat het zo zou gaan dat ik in mijn leven dit nog moest doorstaan Hopelijk gaat de zon weer schijnen en is dit verleden tijd voorlopig kan ik het nog niet rijmen ben ik op alles voorbereid…

Een kleine traan rolt langs je wang langzaam verlaat het je kin en spat uitelkaar De zon is anders gaan schijnen wees niet bang voor het donker ik kom er aan Geef het aan mij al je zeer laat mij vanaf nu jouw engel zijn…

Vertwijfeld maar destructief banen ze zich een weg doorheen mijn masker van uiterlijke schijn. Bereiken het diepste van mijn wezen en schokken me met de waarheid, maar valse schoonheid herneemt snel zijn plaats.…

Schone schijn treft mijn ziel en opgepoetste glans van hoop. Nog altijd ongelezen Vals met tanden scherp getekend, schaduw van verweer ontbloot Verblindend reflecterend in afgesleten rondingen. Als ongeschonden aangeprezen.…