Netgedichten

netgedicht (nr. 19.439):

Faalangst

Ik schiet te kort
aan de grens van mijn begrip
verontrust al wat begrepen wordt
omdat ik niet kan temperen
je tweestrijd van ik
tegen ik

Je nuchterheid is schijn
een kooi en facade voor
onbedwingbare emoties

En als mijn liefde ongehoord blijft
wat rest er dan
zelfs na geduld
de angst
voor mijn leegte
in jou