Alle inzendingen over meegaand

je ogen lichten altijd op in combinaties van kleuren als jij stemmingen peilt die de balans van emoties in een kamer bepalen nooit breek je in maar opent met een vrij entree om dan in meegaandheid de diverse bronnen te lokaliseren om hun invloed te bepalen te vaak zijn de settingen al bekend tenzij er nieuwe instroom…

waar donker net het eerste rood gaat raken weet ik dat jij zo zal ontwaken nog glooi je heuvelend naast me in de warmte die de nacht ons heeft gebracht je was zo zacht in samen zoeken naar ons ideaal meegaand met alle voelhorens paraat omsloten door een duisternis die alles wist van privacy gingen wij voor volmaakt een rode…

Haar tred is meegaand en spoorvast, haar ritme aangepast aan mijn chaotisch leefpatroon waarin de tijd naar vorm en ruimte tast. Zij is het antwoord op de vraag, de bijzin van ons hoofdbestaan; zij kan ook hij, en ‘tuurlijk, graag’ past zij zich aan en aan en aan.…

ik zag je leven in enclaves van rust die in noodzaak geboren waren uit een snelle noodzakelijke bevalling wereld had een hogere gebeurtenis- frequentie ingezet en de vereiste meegaandheid kostte energie zo achterblijven kon helemaal niet gelukkig ontbrak het jou niet aan overzicht en op de lange termijn bleek jij…

met een lach heb jij de hardheid weggehoond je karakter weer laten raken met meegaand maar zonder dat knagende gevoel van een ander op afstand met smalende smoel waar eerlijkheid gedijt hoort kwetsbaar zijn niet bij de strijd omdat het een finaal uitgangspunt is voor een relatie zonder haat en nijd wij betwisten zonder wapens…

ik heb je gezien in de lach van je slaap vol blijdschap betrad jij het onmogelijke land met geopende hand waar vingers knippen zonder geluid en dromen van alle kanten tot je komen met de liefelijke vraag wil je er even uit je bewoog in zachte meegaandheid met een warme zucht draaide soepel ontspannen op je rug ogen half open…

Ben niet meegaand en blèr meestal tegen. Vind mijn weg langs hobbelige wegen, en kijk de familie schaapachtig aan. Een mak lammetje ben ik nooit geweest, want als er één schaap over de dam was, liep ik beslist niet in dezelfde pas. Ik ben een door de wol geverfd beest.…

de stemmen waren overal ze raakten geen oren maar ieder kon de woorden horen in zijn gedachten op een meegaande manier verzet tegen de boodschap had geen enkele zin er was steeds de boodschap tot die voltooid was en de zinnen hun verhaal aan ieder hadden verteld er waren geen identieke story’s alles had betrekking op het persoonlijk…

wurmend langs drommen mensen gekleed in winterjassen kinderwagens voort duwend die tegen hielen aanbotsen meegaand met de stroom is verzet zinloos penetreert geur van etenswaar de neus wat herinneringen oproept aan toen heel even de ogen sluitend opgaand in de mensenmassa komen vluchtig een paar blauwe ogen voorbij welke het hart…

Want toen de zwoele avond kwam, met pootje baden in de zee – het levende water dat zijn voeten waste, streelde, beminde - het deinende, meegaande lijf dat hem moeiteloos overhaalde, verleidde was hij al weer naarstig aan het zoeken naar de juiste woorden bij deze ervaring.…

Niet te meegaand als het mobiel kan wezen. Toch behoedzaam op rechte baan.…

u lacht eng hard betreffende uw collega's maar vertrouwen doe ik u zeker niet u beschuldigd hen voor alles u haalt voordeel uit andermans zorgen en verdriet gaandeweg even terug naar de jaren 1930 mensen zonder werk nog perspectief toen zagen ook de opstokers hun kans waren zeer vals zij leken zo meegaand innemend…

onvoorspelbaar raar maar waar ik ben onvoorspelbaar tegenstrijdig als de pest vandaag eigenzinnig morgen meelopen met de rest stuurs dwars overal tegenin niemand snapt 't uitleggen heeft geen zin dan zo meegaand compassie lief en open dwars door de barière heen geslopen lief meelevend spiritueel dan mij voor de rest wees toch eens reëel tegenstrijdig…

Riet zwijgzaam, neerbuigend, meegaand langs het water. In stilte verzonken zit hij daar met de zon op zijn kruin. Hij is geen prater, hij staart voor zich uit met de wind langs zijn bruin gelaat. Eenden zwemmen voorbij met luid gekwaak. Dan valt zijn blik op een reiger die stokstijf naast hem staat.…

gerafelde pezen die had ik vroeger ook al zij zijn gewoon zichzelf gebleven nu wat meer in de actualiteit ach ik was toen mijn tijd vooruit ook ben ik weer op sport gegaan met korting voor de leeftijd de zware ijzers raak ik nog maar amper aan wij gaan meer voor het evenwicht oefenen de balans om niet te vallen boksen tegen een meegaande…

Een kleine knuist, een rode plastic molen Tot hoge snelheid door de wind gemaand Lang heb ik me in verlorenheid gewaand In Niemandsland, in duizendjarig dolen De losse vlinders, onderweg gestolen Maakten dat ik getemd leek en meegaand Me in het maaiveld bukte, bang, betraand Woede en trots en macht en moed verholen Slaand met een vangnet…

, schuiven in je aan, zitten met hun holtes in je knieën, hun kootjes in je vingers een brief te schrijven, even sloom als jezelf, even beperkt op de hoogte van weerbericht en genade, twijfel en kostprijs en als het etenstijd, bedtijd, tijd is om de honden uit te laten, tijd om een kind te krijgen, een man te begraven, altijd lopen zij, meegaand…

Muziekles voor de stad, waar het geluid van af is de stille meegaande melodie die onbewuste slapers voorzichtig aanpast aan een nieuwe dag.…

Soms ben ik te betrokken, bij dingen die gebeuren, soms over kapotte sokken, of over je bescheuren, soms ben ik te meegaand, te zacht zegt iedereen, wordt nu toch eens kwaad zegt me menigeen. Maar weet je 't zit niet in m'n aard, kwaad worden heeft geen zin, dus krop ik op, ook fout, want nou zit het binnenin.…

ik heb je aan mijn vork geregen Neptunus is de naam en jij mijn faam grijs-groen was je kabbelend verlegen maar nu verstik ik je bij volle maan je koos de vrijheid langs de vlakke kusten bruiste je woede op de harde rots op jouw gedein konden de schepen rusten orkanen zweepten je tot woeste trots we vochten tot de laatste sterren doken meegaand…

ze weten zelfs het gejammer van de wind te bedaren juist met vrijheid en volumevergroting dromen tonen een vriendelijker karakter dan sissen en fluiten jij weet ook hun uithalen en vlagen die moord als wapen kunnen dragen onder zachte controle te krijgen daar waar trotseren de zaken op scherp zet kunnen wiegen en buigen in meegaandheid…

klauwen Trek ik kwijlend jouw vlees krijsend ruw uiteen Lust naar onschuld is onstuitbaar nimmer gestild Mijn drang om te doden ingevreten en gewild Moordend en onderwerpend jagend profileer ik mij Duld geen onderscheid of vermaning ken geen medelij En wanneer men mij ketent en opsluit in gevang Droom ik voort van wellustige voorbije tijden Meegaand…

Hij kon het met z'n nieuwe baas goed vinden Z'n nieuwe wijf was meegaand en niet nukkig, terwijl z'n nieuwe huis 'm ook goed goed zinde. Hij zei: 'Ik deed het wel in groote haast. Door snel beslissen ben ik nu gelukkig verhuisd, verwijfd en bovendien verbaasd.'…

Maar op 't nivo van 't water zelf, zittend op 't basalt, voeten in 't nat, om aan de kou te wennen, even... halt, dan, me erin te laten glijden, laten omringen door meegaandheid, zachtheid, beweging, 't klotsen, kabbelen, als een spel, een babbelen van golven...…

Klopte niet sociaal En maakte met rechts kabaal Uit de crisis met knappe koppen Die de teloorgang konden stoppen Maar investeren in maatschappelijk beleid Kwam te laat En andere partijen waren paraat De arbeider stond altijd centraal De arbeid Het heilige kapitaal Het rode hart Dat klopte decenialang En vond naar de regering zijn gang Meegaand…

Blikken staan op mijn gezicht geschreven, meegaand zijn mijn diepste gedachten, mijn oren ze verstaan de informatie niet, de woorden, die de kleuren van mijn ziel in zo veel mogelijk kleine stukjes scheuren. De taal van je ogen ze blijft maar zwijgen, uitdrukking zegt meer dan duizend woorden, laten vallen heeft met stilte te maken.…

meigeand sunder swetsen slomjend yn slompe fertoevje yn myn sjongsum fers it is ivich hâldber pjuk in foarkje mei soe ik sizze Vertaling: geschikt geslepen mijn woorden langzaam uitgezocht van beide zijden gestoffeerd met streepjes wegwijs in de poëzie van nu schijnend door de poort van toekomst op zijn plaats in mijn gedichten meegaand…

Hoe zal ik vertellen over jouw diepste stromingen keer op keer wild of traag of beheerst meegaand, overal in 100 havens aangemeerd telkens weer mijn handen op jouw warme borsten als sneeuw op de mooiste bergen smeltend in het zacht omhelzen.…

dan: achting en waardering voor vrienden en kennissen, collega's; collega's, laat me niet lachen, ik kom niet meer aan de bak kennissen zijn nog het makkelijkst en ook het meest meegaand vrienden staan in de wacht omdat ik hen niet aankan op dit moment en dat ligt vooral aan mij, aan mij alleen is die oorzaak te duiden Maar de rest: kennis…