Alle inzendingen over moederland

zee gelicked Lijven voor de brand behoed De macho's met hun zwarte brillen In de branding wachtend op bezoek De zelfkicker met te bruine billen Een veter door de reet als zomerlook Op het strand liggen in het zand Zij die hun rust verdienden Hun spelende kinderen aan de kant Met de nieuw verworven vrienden Zij vergeten hier het moederland…

Nu pas zie ik goed hoe je borsten zich heffen, je schoot zich vergroot tot een geile provincie van het land dat zich steeds voor mij uitstrekt, nu hier in dit bed, moederland. Nu weet ik weer, hoezeer ik je liefheb.…

Je verlangt naar je moederland je herinnert je niets dan goeds Het blijft steeds aan je trekken terug te willen naar je "roots" Pas dan zul je gelukkig zijn houd je jezelf steeds voor Geloof me echt lieve meid ik gun je niets liever hoor Maar ik denk diep van binnen dat je meer mist dan alleen dat En als je daar straks bent val je,…

Kwam ooit een medicijnman Uit het moederland Belanda In het onherbergzaam land Vervlogen rijk Sriviaya Kwam ooit een blanke doekoen In de rimboerijke ruigte Traag en breed doorsneden Woeste kali's van Noord-Atjeh Over hellinghoge kustweg Vallend puin door dynamiet In de oksels van de goenoeng Reed een mokum-man van Blanda Storm…

't Was winter in het verre moederland In Indië kreeg grootvader verlof Maar bleef zes maanden lang en dacht ik bof Dan vraag ik mijn maîtresse om haar hand Aldus geschiedde het dat in de winter Grootmoeder, met dochters, van hun tante Gezelschap kreeg, als een soort gouvernante En van haar minnaar - dacht zij ooit aan ginter?…

jouw doodgaan overtuigd dat het waar zou zijn bezien van uit zijn religie lach haar toe, huil niet sprak hij dan wordt haar hemel blauw haar sterren zullen stralen dan wordt haar huis het mooiste plekje waar ze op mij zal wachten me welkom zal heten als ik ook zal gaan gisteren hoorde ik van zijn verscheiden daar zo ver weg in zijn moederland…

Je had me mee kunnen nemen in de kleine dingen van vlinders en bloemen groeten en afscheid zoete hoop en zilte tranen op de witte zeilboot de rivier volgend weg van de onrust naar het moederland met de kasteeltuinen waarin je opgroeide had je mij kunnen vertellen waarom die grote gebeurtenissen zonder gevolgen bleven in de lethargie…

Wie net als ik beweren kan 'k heb eigenlijk geen 'vaderland' dit land waar 'k ben geboren, zoekt in de grondtoon van z'n wijs z'n eigen melodie wie onvervalst bezweren kan 'k heb feitelijk geen 'moederland', dit land waar 'k ben geboren, zoekt soortgenoten in z'n wijs van zuiv're harmonie dit land is niet mijn vader's land…

Je had me mee kunnen nemen in de kleine dingen van fladderende vlinders en geurige bloemen groeten en afscheid zoete hoop en zilte tranen op de witte zeilboot de rivier volgend weg van de onrust naar het moederland met de kasteeltuinen waarin je opgroeide had je mij kunnen vertellen waarom die grote gebeurtenissen zonder gevolgen…

de hogere kringen van het moederland willen de koningin uitkleden tot in d'r blootje voor ceremonieel als de koning van swaziland dat is toch hard voor de liefhebber van bontmantels livrei kroon epauletten goud bestikte inlegkruisjes op het Haagse Koningsplein ingericht ter ere van Willem de Derde staat het koninklijk paard als…

Vloten vol schaduw ebben weg in flarden mist als de vlotten zich traag voortbewegen door de polders langs het jaagpad zover men ziet, als ware het de eind bestemming, draaibaar aan het tijdse wiel, als de veerman mij komt halen gevormd uit de schoot van het moederland.…

De barden die vormvaste versjes schrijven bewandelen het pad met blij gemoed. Ze weten dat de rijmkunst wonderen doet: Het zorgt ervoor dat inhoud kan beklijven. De vrije poëzie en contemplatie ... Helaas, ik voel alleen maar consternatie.…

Hoedster des Moederlands Praktiserend geweten des Vaderlands De schijn van een verloren glorie Hollands Uit een vervlogen en toekomstige tijd zo Nederlands Rijen dik trokken uw geliefden langs het bordes Ieder trots en fier op het laten zien van hun liefde Uit die warme genegenheid straalde uw succes Gevoelens voor u en de Oranjes vol vaderlandsliefde…

koekendesem kneden uit de kleiput van haar handen zoete broodjes bakken met het leven wilde kersen om haar oren hangen laat haar in de zomerwind het witte hoedje dragen verloren door het oorlogskind in jurkjes bol van ongeboren leven laat haar het fijne duinzand zijn dat tussen onze boterhammen waait de tovertuin vol kattenkwaad het moederland…

Mijn Majesteit Koning Willem-Alexander van het Koninkrijk der Nederlanden sprak 70 jaar na de 2e wereldoorlog bij de dodenherdenking op onze Nationale Dam: "Laten we niet wegkijken” Nu Majesteiten, Koninklijke Hoogheden, Hooggeplaatsten kunt u opkomen voor uw volken en uw vader- en moederlanden en u verenigen binnen de diversiteit van landen…