LAAT HAAR
voor Alice (1926-2008)
voorbij het lievemoederen
voorbij de laatste vraag die
ook het eerste antwoord was –
wat weten wij van de doden ?
laat haar heelhuids in een kistje slapen
mooier dan de open kooi waarin
zij sterven moest en lichter dan
het laatste uur van nooit meer dood
laat haar huizen in de warme schoot
van keukens vol potten op het vuur
kamers wemelend van verkleedpartijen
kelders gevuld met aardbeienconfituur
laat haar koekendesem kneden
uit de kleiput van haar handen
zoete broodjes bakken met het leven
wilde kersen om haar oren hangen
laat haar in de zomerwind
het witte hoedje dragen
verloren door het oorlogskind
in jurkjes bol van ongeboren leven
laat haar het fijne duinzand zijn
dat tussen onze boterhammen waait
de tovertuin vol kattenkwaad
het moederland onder het wereldpuin
laat haar voortaan stralend
naakt in de wastobbe staan
hunkerend naar de nacht
die ons heeft voortgebracht
laat haar de jonge honden
in ons wakker houden
gouden passievruchten preken
van eigen vlees en bloed
laat haar alle talen van de aarde spreken
verhalen verzinnen voor het slapengaan
almaar door herhalen hoe bewaard het woord
hoe wit op zwart de sneeuw van zinnen
laat haar alle stormen stillen
spelevaren op een zee van meeuwigheid
met eeuwenoude kinderogen kijken naar
het wiegend zogen moe van alle baren
laat haar
ach laat haar maar
tot alle water gebroken
alle plooien gladgestreken
alle kieren en blinden open
alle kinderen vleugels van papier
niemand weet hoe bang
we moeten wachten –
uit een moeder is
geen weg meer terug
wie haar zo zag liggen
zo warm nog zo licht
wist : dit is liefde op
het laatste gezicht
Geplaatst in de categorie: afscheid
Mooi en woordelijk rakend het Zijn van een moederbestaan..