categorie: afscheid

Nu wij stilaan voor elkaar vervagen, zinkend in de armen van de tijd, rest ons slechts wat schamel praten op de tak v...

Stap opgewekt voort al weet je niet zeker waar naar toe. Vooruit over het glimmende asfalt tussen de kale bomen h...

Een keer in de veertien dagen neem ik afscheid van mijn vader. Een lange man op het perron geduldig wachtend bij het...

Ze vallen meestal tegen als je ze herleest, de boeken, die je ooit (figuurlijk) hebt verslonden, want wat je daar oo...

Langs zuring, wolfsmelk en bitterkruid ga ik, gespijzigd door namen. Aan de rand van de sloot beweegt speenkruid en s...

Dit is zijn beste jaar. Nooit eerder kon hij hier zijn Ganzenbord, Electro, Lego, puzzels, Spirograph, Stratego en al...

Ze houdt het dienblad als rand van een kwijnende wereld vast en stapt langzaam in het licht waar zij met donkervloeien...

1 Aan een touw Als een dode haas Ging vader hangen. Om wat te rijpen, had moeder gezegd. De vrouw die moeder troo...

Ik heb de hond laten sterven – daar lag ze en ik dacht: waar gaat ze nu heen waar zal ze blijven. Om de dood te begr...

In de kamer zit ik aan de tafel, luister naar het suizen in mijn oren. Vogels houden eindelijk hun snavel, het wordt...

Laten wij al afscheid nemen, nu het niet moet, nu het nog vrolijk kan. Wij zijn niet donker in ons drinken deze wijn...

Dennenappels. Boeketten. Prenten met punaises op een boom geprikt. Een man prevelt voor een naam met jaren, aan zijn...

Wij brengen vader bij de kistenmaker en hij laat ons kleuren zien. Formaten. Stijlen. Beits of lak. Na eindeloos praten...

Het is weer herfst en Allerzielen wij leggen bloemen over grijze zerken voor zij die ons met veel pijn ontvielen en n...

De lont verkoolt in het vlamhart en ervoor staat de wapenbroeder van Jeanne d’Arc. Hij zag machteloos toe hoe ze ter...

Zjöl ie vuurzichtig wjaen ? Ik weet wal da-j mar ne bòschop douwt hier dichtebie en da-j gein kleer òn hebt vuur...

Dit is het laat seizoen. Mijn boom draagt van zijn bloei de vruchten, maar geen plof in gras die ruimt...

Ik zal mijn dood niet zien in de laatste seconde als mijn lichaam neerblijft. Ik zal niet weten hoe kracht van het...

In de pijnkamer van onthechting overgave deint en dreint alles weten om niets te weten lessen vergeten alles opnieu...

Een vader fietst door 't boerenland in de vroege ochtendmist en hij heeft achterop zijn fiets een kleine houten kist...

Een blonde jongeman klopt aan mijn deur je bent niets verandert zegt hij bonenstaak ik slinger naar de keuken wat...

Als men terugkomt is men een ander denkt men terwijl men het huis sluit het licht inpakt de zomer verzegelt het tuinh...

Zo bleek zo moe zo smalletjes zo opgegeven niet meer willen leven ligt ze in haar sterfbed moeder van mijn kinderen...

Vader, wij hebben u begraven en de grond erkend zacht om te slapen, zacht om te vergeten: zand dat vervloeit en water,...

Daar gaat-ie dan! Ik heb het nog beleefd, geen sterveling die mij dit af kan pakken. Hoe zette hij zijn schaduw niet...

Als glas, als ijs dat breekt en waar een ster in springt, of zelfs als licht in ogen dat wijkt en door het doffe wit z...

Al ga ik zeer ver weg, wil mij getroost beminnen, het is geen ander ik dat op een steven staat om onder feller licht e...

Onder mijn biezen stoel praten ze de vriendinnen uit het verleden. Ik zit rechtop, mijn rug gesteund mijn arm op een...

Ik vraag het de man die naast zijn Groningse stadsbus bij de remise recreëert, vraag het in Dorkwerd de gele vrouw di...

Zijn ogen waren onnatuurlijk groot, De bleke handen te roerloos voor daden - Zoals een bloem uitbloeit met open blad...