Alle inzendingen over moeders lijken soms

fluistert de tijd ons even terug ik tel glimlachend enkele malen tien en schets krullen op het behang het rolgordijn sluit maanlicht buiten langs de rand waar morgen stond te wachten op het eerste lentewicht zwichtten vochtige wimpers ademen was nog puur ja, soms fluistert de tijd ons even terug…

Soms gaan verhalen over haat over liefde over iets Soms gaan vertelsels zomaar over helemaal niets Soms gaan perikelen over hem of haar Soms gaan ze over dingen die zijn náár Soms gaan gedichtjes over elan en vuur Soms gaan ze over vlinders en natuur Soms gaan lieflijke dingetjes over kinderen of dieren Soms gaan ze over mensen die vaak alleen…

het is soms zo stil stil om ons heen soms is het zo koud zo koud om ons heen soms praten mensen zo hard en gemeen soms lieverd soms val ik naar beneden kan niet bidden vind ik geen redenen soms wil ik helemaal niks alleen maar stilte vind ik redenen in overvloed soms is het donker maar toch komt het licht soms liegt de wereld…

soms is er van binnen iets kapot je snapt de dingen niet zo goed dan ben je bang als een marmot voor het vechten mis je de moed soms sla je trotse vreugdekreten op het leven hef je het glas en dan ben je allang vergeten hoe in en in bedroefd je eigenlijk was…

Soms Soms is het donker om mij heen, soms is er geen of slechts wazig licht, is het mistig. Soms weet ik niet waarheen is er geen ander weg waar loopt dit heen? Soms ben ik angstig, ben ik moe leun even op zij leg mijn hoofd rustend neer. Soms zie ik - weet ik wat - niet meer, ben ik alleen maar moe.…

SOMS MAG je iets voor je zelf doen Soms , ja SOMS MOET je wel erg veel OF NIET SOMS…

En soms ja soms meer lijf dan vrouw hou ik schrikkelijk van jou en soms ja soms weer een en al vrouw hou ik onmetelijk van jou en soms ja soms er is zoveel soms er is zoveel jou er is zoveel vrouw ik hou zo van jou…

Soms zit ik een beetje in een dip, soms zit alles een beetje tegen Toch mag ik niet mopperen Soms zit ik een beetje in de knoop, soms met mezelf wat overhoop Toch mag ik niet klagen Soms zie ik het even niet zitten, soms is het leven erg moeilijk Toch mag ik niet simpen Maar soms: wil ik even tegen alle raadgevingen in, alles…

Soms zijn de rokken borsten en benen van moslima's mooier dan die van Hollandse manwijven in overkooklingerie en gatenkaasjeans geen reden om moslim te worden maar het noemen waard Soms staan de ogen van moslimmannen die net uit de moskee komen vrediger en rechtvaardiger dan de vertroebelde ogen van drugsverslaafde Hollanders in hun ronkende…

Soms is het een lust te lezen zwijgen schrijven soms is het een must…

Soms vind ik mijn boodschappenlijstje ook interessant Er staan ook geen domme of ongebruikelijke dingen op Ik begrijp zelfs wat er op staat En als het artikel mij niet bevalt Laat ik het links liggen zonder commentaar kan ik er nog altijd mijn reet mee af vegen met mijn boodschappenbriefje,'t is mij om het even…

Niets in de wereld is absoluut ook ik niet als je deze armoede eenmaal hebt ontdekt begint de toegang tot dat éne dat blijft als alles weg valt soms in een vertrouwde nabijheid soms als een pijnlijke afwezigheid soms de stem die mijn geweten wekt soms een geheim tegenover die mijn woorden doen verkruimelen mijn…

Soms wordt er gehuild aan de achterkant van de lach Op een gezicht. Soms ontbreken er stukjes aan een puzzel van een leven op succes gericht. Soms ontbreken er wegen aan een leven van wijsheid na de plicht. Soms beseft er één dat er in zijn leven meer is dan wat tot wijsheid verplicht.…

soms soms loopt het vast en slaat het tegen soms soms wil ik zon in plaats van regen soms soms wil ik praten maar heb gezwegen soms soms maak ik fouten om dan van te leren soms soms ben ik bang om te confronteren soms soms kom ik mezelf nog eens tegen soms…

verloren gelopen in de waan van de dag wil ik verdwijnen in de plooien van de tijd wolken zien drijven tot aan het zwart van de nacht en als een kind schuilen onder een bladerdak voor plotse regen even wil ik zo verdwijnen tot aan de dageraad waar ik mezelf weer vind.…

al gaan de dingen soms echt niet zoals je wil al lijkt alles hier aan deze kant zo kil we moeten verder, de zon schijnt aan de overkant en overleven is nog steeds een sterke drang Je bent niet alleen want ik ben bij je ook al lijk ik soms voor jou ver weg ik ben bij je al lijk je eenzaam er is steeds een plaats voor jou langzaam…

Een jaar nu is moeder dood Haar kist onder de bloemenzee van toen Gaat nog zo vaak open Soms korter dan een ogenblik Soms meer dan een kwartier Moeder geeft 'r gedachten prijs & bloot Ik stel haar 'n vraag Het antwoord op haar dunne lippen Immer zegt ze: ik ben hier Dat is na een jaar geruststellend.…

Mijn dode moeder opgebaard Mijn ogen flitsen lijk een camera Dat beeld moet in mijn geheugen Klik, in plaats daarvan Plots, een beeld van vroeger Herinneringen haperen in baren Als brakke tranen spontaan. Snik Slik, vrees om wat komen gaat Angst voor wat nabestaat Hoe het ons zal vergaan.…

o, wat zijn die bomen kaal zo vaal en anorexiaal niet twee - niet twaalf maar abnormaal niet eentje niet maar allemaal lijken ze skelet die geef je hooguit een kwartaal dan gaan ze dood- kalm en massaal voor plantaardig vet…

Die God, die hij hier heeft gevreesd, Is bij hem in zijn dood geweest; En houdt dit lijk in waarde. Al is de ziel van ’t lichaam af, Al daalt het lijk in ’t donker graf, Dat moet u niet doen ijzen. Geloof het toch, de goede God Zal zelfs dit lelijk overschot Veel schoner doen verrijzen. Ach, lieve kinders!…

Je ziet ze regelmatig in de krant Maar in een expo (en niet in een graf) Dan is de Baantjer-feel er wel van af En staan er heel veel dooien in het pand Waarbij een leerrijk doel wordt nagestreefd Zoals wie of de x-factor nog heeft…

hoe vaak kun je sterven aan dodelijke blikken de bodem raken van een glas bloedrode wijn hoe sterk moet je zijn om te kunnen overleven tussen andermans wanen die zo realistisch lijken hoe lang ben je in staat de zure druiven te slikken waarvan je weet dat ze niet rijpen zonder warme lucht en hoe blauw is het antwoord op al deze ongestelde…

Opnieuw weet Peter R. de Vries van wanten Hij stelt juridisch falen aan de kaak En zorgt op televisie voor vermaak Zo snijdt het mes dus wel mooi aan twee kanten En altijd als justitie zit te dutten Heeft Peter R. weer iets om uit te putten…

Zij was al dood voordat ik was geboren. 't Is daarom dat ik haar nooit heb ontmoet. Haar foto breng ik elke dag een groet, want dat portret kan mij intens bekoren. Ik heb dan straks geen vel meer op m'n been maar toch kan ik postuum eroverheen.…

vanuit mijn wens droom ik op een witte ondergrond helder is het zicht met kleuren van de dood contouren die mij vertellen over hen die mij dierbaar zijn en straks waren…

De herfst een beetje crimineel overal een blad te veel verval grijpt om ons heen de esdoorn opulent in vreugde en verdriet een roodborstje dat geluidloos landt begrijpt die herrie niet van groen naar rood tot goudbrokaat dat stil vergaat er sluipen geruchten in mijn tuin van oudsher van her en der verhalen met een happy end lijk…

ik ga steeds meer op mijn moeder lijken dus haar familienaam Van den Bos voeg ik toe aan die van mijn verwekker Krediet want ik ben van genen zijden maar verder ben ik uniek dat geldt voor alle mensen want alle mensen zijn ongelijk met doorgaans, veelal unieke verborgen verledens!…

Mijn moeder is dood Soms hoor ik even haar stem Maakt me dan best blij…

Ik lijk je moeder wel en jij mijn zoon Ik kèn de etiquette, weet wat moet Met struisvogeleiveren op m'n hoed Ja, soms denk ik, zat ík maar op die troon! De Russische tsarina en tsaar Peter Representeerden zich wel tien keer beter Dan jij in broek en shirt van claudia sträter!"...…

Moeder probeert te troosten en heeft een arm om haar heen geslagen. Fotogenieke brandnetels staan aan de rand van het bouwterrein. Met de natuur valt niet te spotten. De zon overweldigd het jonge gras. Onstelpbaar lijken de tranen nu. Moeder spreekt woorden van troost. De grond broeit, kauwen pikken driftig.…