Alle inzendingen over mokerslagen

lange rijen stenen, aaneen gemetseld tot een starre muur, geen venster om het licht van vrijheid te omhelzen en geen deur om alle waarheden buiten te sluiten kille dwazen nokkelen met hun knokkels tegen de grijze voegen, de zwakste schakel in deze donkerrode doorgelegen vesting - niets is minder waar, de hechting is sterker dan ooit mokerslagen…

neer te zijgen doen dit slechts omdat er wordt gebokst Comedia del arte maar non divina, o Muze Geen bokser maar dichter zijn betekent veroordeeld zijn tot links direct uithalen met briljante invallen In de arena van het eindrijm wacht je een ondraaglijk zwaar bestaan met punten op de i Na het k.o. van het distichon met een mokerslag…

groenland lonkt groots de scheve rafeltoren van het dode Oldehoofster kerkje vol platgetreden Romeinse sporen zij begroeven daar hun doden en geheimen in de gitzwarte grond een werelds erfgoed ons gegeven opdat nieuw zich met oud verbond het Oldehoofster kerkhof met kranige happen leeggeroofd tombes en schedels blootgelegd oud vuur met mokerslagen…

Ik had je lief, zo lief Meer dan je ooit zult weten Elke dag De deur een mokerslag Altijd de vraag Houdt ie wel van me, ook vandaag Waarom die starheid Waarom dit gevoel Altijd die twijfel Is het dit wat hij bedoelt Later de angst, De angst en het geweten De boze dronken woorden Door jou allang vergeten De blijheid als je thuiskwam…

Gebroken loopt zij door de straten kijkt heel angstig om zich heen voelt de eenzaamheid, het haten is van binnen koud als steen nog voelt zij harde mokerslagen blauwe plekken tekenden haar huid kan zij die loodzware last wel dragen onhoorbaar gilt, nee krijt ze het uit moeizaam gaan haar beide benen slepen het gekneusde lichaam mee ineengekropen…

Ze wagen het ons te dwingen te luisteren naar de mokerslagen te kijken naar vers vergoten bloed te vallen over vragen (Hoor ze zeuren in ons slakkenhuis) Plukkend aan het daverend hart houden zij het voor ons uit als een bewijs. Matte pupillen drijven in het vlies en verraden hoe slap we worden. De prooi die minder spartelt.…

'K was al lang vergeten hoe het was verliefd te zijn Toch trof het mij nog onverwacht Hard als een mokerslag, die zoete, wrange pijn, Ik was er totaal niet op bedacht Bemind of niet bemind zijn Een hart vol liefde en hoop Een ziel vol twijfel en chagrijn Gevoelens volledig in de knoop Verwarde dagen, lange nachten vol ongedurig smachten…

Het antwoord van de dokter kwam als een mokerslag Het klonk zo van plan maar je sterfdag. Helaas kan er niets meer voor je worden gedaan Ik schudde mijn hoofd en dacht zo kan het vergaan. Je bent in een vergevorderd stadium, het is te laat Je hebt nog minder dan een jaar voordat je doodgaat.…

In een zwart omrande rouw-advertentie treft jouw naam me als 'n mokerslag zoek in de tekst stof tot twijfel die er niet is, je bent dood m'n vrind. Gevoel sterker dan 't verstand maakt dat ik me weer in onze studietijd bevind.…

Zo'n bericht, onverwacht, het treft je als een zware mokerslag, want een ziekte met een grote K, zeg met je handje maar gedag. Nadat het onderzoek is voltooid, begint het grote wachten op de uitslag, het vult bijna elk moment al je gedachten.…

en zelfs - liggen er nog vreugdevolle herinneringen in maatpak te drijven op veilige en dus betere tijden verbittering alom, doch onze horizon rust zich in hoop en biedt zicht op een veilige haven die onze kust scheidt van bedrog en loze beloften, ze kust - het verlangen maar vergewist zich van het feit dat een teleurstelling weer een mokerslag…

Want ook de hel is waan Want hun muil gaapt, de tanden jeuken En bezeten door de wilde maan Grijp ik een colablik, laat het verkreuken En los een oude, verbeten traan Ik snuif de brij, de wrange lust sijpelend langs de liezen Je hebt mijn klieren gesust Vandaag zal ik mijn eigen vel verkiezen Al raakt het nauwelijks geblust Luister naar de mokerslag…

Tijden sterven zonder mokerslagen weken geven vreedzaam de geest eeuwig tijd, klaar bewustzijn oude zielen hebben levens zat. II Hoe juist vandaag, vandaag ogen flonkeren.…

wanbeleid, zijn wij de sigaar ’t wordt te heet de aarde barst dode muizen in de kast onze bol staat véél te heet boven onze stand geleefd élke scheet, is één te véél, want er is geen planeet "B” red onze planeet, ze is uit balans red onze planeet, breek voor haar een lans, want voor plant en dier en voor ’t nageslacht, is ’t een mokerslag…

je voeten Heel soms leken zij een tikkeltje okay om hierna weer in je privé te wroeten Ongekend stomme ouders, die had zij en modern waren die voor geen cent; Dan zit je haar verkeerd, dan je kledij met zulke ouders was ze niet verwend Maar ineens op die donkerzwarte dag moest mams verschijnen op de kliniek Het bericht sloeg in als een mokerslag…