Groningen lijdt

hoop ;
lente maakt honing

bloemen ;
lente brengt kleur

mijnbouwschade ;
lente treurt

Groningen

ik zie een vlinder scharrelen
over het bedolven land dat
ooit de naam Groningen droeg, monumentale
restanten ontstijgen het puin waar nu
de laatste bloemen hun kleuren nog trachten
te uiten - in een pracht als nooit tevoor

landerijen haasten zich om de gewelven
van mijnbouwschade te ontwijken, terwijl
het grondwater zich meandert tot een bedding
vol van verdriet, verlatenheid, verbittering
en zelfs - liggen er nog vreugdevolle herinneringen
in maatpak te drijven op veilige en dus betere tijden

verbittering alom, doch onze horizon rust zich
in hoop en biedt zicht op een veilige haven
die onze kust scheidt van bedrog en loze
beloften, ze kust - het verlangen maar vergewist
zich van het feit dat een teleurstelling

weer een mokerslag zal zijn
op de kwetsbaarheid
van elk wezen dat het recht heeft
om hier in vrijheid - een Groninger te mogen zijn

Schrijver: elze, 21 april 2018

lia_elzehotmail.com

Biografie van deze schrijver

bevingen De Nam geld

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 91