Alle inzendingen over natte droom

Konden wij maar vaker samen zijn Waren wij nu maar bij elkaar Lekker niks doen Nou ja niks? Zouden wij nu dan kussen? Ik denk van wel.…

Ik til je op nu kun je zien waar we heen zijn gegaan Jij kust mij zacht en we dromen samen dat dit altijd zal blijven bestaan Dat dit altijd zal blijven Altijd…..…

Ik droomde je zoende m'n hele lichaam keek naar me begeerte in je ogen ik droomde over jouw heerlijke lichaam en keek naar je Ik verslond je met m'n ogen In m'n droom liet je me zien wat lust, sex en passie was wist niet dat het zo heerlijk kon zijn en deed mijn ogen dicht deze droom mag niet voorbij gaan je verwent me van top…

Mijn dromen zijn zoet. Het zout is de zee van mijn verlangen in een vloed. De nacht paart mijn gedachten.…

Geniet nu altijd van je dromen waarin je gedachten vrij komen pluk de bloemen van de nacht er is altijd een ochtend die wacht. Ontwaak stralend, fris en uitgerust of een engel je heeft wakker gekust zet je raam zo ver mogelijk open zodat je dromen de dag in lopen.…

de dag begint met trage tred een sluimering van slaap en droom van twijfel in het hoofd en altijd vindt de spiegel mijn bedovergrote schim - ik laat nachtcontouren vrij in één bewuste ademstoot de ingehouden tel blaast zich meteen het donker uit en hangt daar als verdoofd…

Hoe maf kan een mens dromen?…

Ik heb vannacht gedroomd maar geen minuut geslapen ik zag jouw gezicht je mond was heel dichtbij Ik heb niet geschroomd om je heel zacht te kussen ik hield je vast je lag naast me, op je zij En kom je vannacht weer bij me in mijn dromen dan kan ik je zeggen hoeveel ik van je hou En dat ik niet weet wat ik zonder jou zou moeten dus…

mag ik van jou zijn dromend langs de lijnen van jouw gedachten die ik doe spannen of laat vieren naargelang een verlangende zucht is te verwachten dan wel een oogstrelende aanraking de afstand kan verzachten al golvend in de beweging van zachte tinten mag ik van jou zijn in het spel van liefdevolle omhullende…

Zinnen zijn langer dan mijn dromen. Ik benevel ze, strekkend tot dwaze taal. Druppels rollen van mijn tong. Beelden dansen op mijn iris. Ik omarm de kou en dompel mij onder in de sneeuw van het onbeschreven wit.…

I Het ijs werd weer water de zee weer woest en ik danste op de golven van mijn dromen blauwe nachten voorbij en in het zoeklicht van de rode maan leek het kleine geluk steeds meer te groeien als de wilgenroosjes en de wilde lelies en zelfs de nachtvlucht van de zwaluw bleef niet ongezien.…

een lied van januaridruppels danst op papier, over een toverkoord van ingehouden zachtheid zo innig strijkt zij haar weke vleugels als een intieme fluistering over mijn aangespoelde eenzaamheid de nacht schrijft zich in verre havens waar ieder woord een droom van thuiskomen is…

Ik meen je te ontwaren op de weg van emerald Jij die ik mij eeuwig zoet herinnerde Verborgen in de stille koralen van mijn dromenspel Ik verdwaal zonder spijt in je zilveren labyrint, in de kristallen van je tijdloos licht Wever van visioenen, met je dwaalspinsels van amarant, je ijle bloemenzeeën, smachtend naar de koelte van levend…

In het sluimervertrek creëert de droomstad golven die mijn beleving versnipperen tot vage contouren. Het is de tong van oneindigheid die de tijd likt uit mijn gedachten terwijl ik mij naakt te luisteren leg tegen het glas van mijn geweten koel en dauwbewust van de parels die zich spiegelen in het late licht. Strak trek ik de huid over…

Ik wil de droom zijn van elk kind dat zijn leven anders leidt Dan de normale werkelijkheid. Ik wil de droom zijn van elke onzekere vrouw die heel erg aan onzekerheid lijdt Zodat ik vertrouwen en zelfrespect kan geven in hun vrouwelijkheid.…

Een droomwind zong een lied over vluchtige kussen en sterretjesmos. De speelse lindelach, de half ontloken bloem de bloesemgeur, het walsend licht over het beekje waarin aarzelende tenen en spiegelingen tegen de zonsondergang. Pas na de regen werd ik weer beeld van de avond een twijfeling tussen dag en nacht.…

Mag ik in de duinvallei je schaduw lieven je stalken in de chaos van deze wanorde maar mag ik bovenal me bevinden tussen de coulissen van je warme lichaam? Ik streepte met zand over de toppen van je schoonheid, raakte met mate je vrouwzijn aan kuste het strand in je haren terwijl je wist dat je op het hoogtepunt mij tot stoppen zou…

En toch zullen wij elkaar telkens ontmoeten in onze dromen. Welterusten…

wederom gezwicht een tekst gericht soms is het net een gedicht maar vaker nog dolen een kreet in de nacht van harte aanbevolen dag droom…

Maar ik besef, dat ik alleen maar zit te dromen...…

In het donk’re uur als de zon koud zwijgt komen ze soms langs tijdelijk losgelaten herkenbaar vermomd maar toch ongrijpbaar marcherend zonder ritme tot ik het licht aan doe een eind maak aan de maskerade die maar geen blijspel worden wil…

en borsten die zweetstraaltjes glanzende zon vormen Een ongetemde bovenaardse pracht aldoor schoppend onverwacht veracht dichterbij gekomen verwoestend al mijn toekomst dromen…

Haar ragfijne klauwen omklemmen mijn keel terwijl ze mijn pantser verscheurt in een enkele ruk. De nacht had verlossend moeten komen maar ik was de weerloze in haar web van ongeduld. Ik lig verstrikt in een kamer vol knopen en haakjes devoot knielend, biddend, smekend onder haar strenge blik. Gebroken slik ik mijn nederlaag en vlucht…

Deze nacht ontmoette ik in mijn droom zo’n mooie vrouw! Nooit zag ik een gezicht, zachter en vriendelijker, haar ogen vol eerlijkheid en trouw. Dacht je nou echt schat, dat ik niet meteen zag dat jij het was?…

Waarschijnlijk wel onmogelijk maar toch, in mijn droom ben je altijd bij me, lief meisje, mooie vrouw Ergens, ja natuurlijk, ergens wist je het eigenlijk al, en misschien begint het je nu een klein beetje te dagen Maar ik zou toch echt niet klagen als mijn hart en mijn armen je mochten dragen Lief klein meisje, mooi mens, lieve…

Een wolkenloze lucht kaatst middagmijmeringen dagdromen dromen dag. Avondrood en sterrenlood schetsen verdwaalde tijd hartslagen vertellen geheimen.…

de grootste Een sneeuwwitte vogel vloog op bij de klanken van een betoverend koraal Zij dronk van het tijdloos water ademde kristallen in mijn bevende mond Toen lachte ze en zei : Heb me niet lief Ik besta niet Heb nooit bestaan Ik zag het eeuwige niets naderen achter haar woorden de illusie uitwissend van een wondermooie droom…

Ik laat de kersen onbeantwoord (als een soort van buikliefde verklaar ik deze droom voor geopend op wolkjes lopen hoort erbij en als een echte acrobaat begeef ik mij in hogere kringen alwaar de dans der dingen poëziefluisterend tot levensuitdrukking wordt gebracht) maar het ijs laat ik smelten op mijn ziel.…

ongeschoren velden wuift het riet langs poldersloten en koeienogen levenslust gonst door gans het gebied dat groen ziet van haar tiervermogen papavers bloeien wild en vurig rood twee kontjes hoog is het golvend gras jij en ik vrijen de zevende hemel bloot woorden ruisen ongehoord door het gewas ik voel jouw adem op mijn verhitte lijf een zalige droom…

Als we opstaan met de zon en de nacht haar donker heeft verruild in poederblauw en onze dromen en verlangens nog nieuw zijn dan kijken we naar de wereld om ons heen en stellen vast: is de werkelijkheid mooier mooier dan in fantasie en droom?…