Slaapschaduwen
In het sluimervertrek
creëert de droomstad golven
die mijn beleving versnipperen
tot vage contouren.
Het is de tong van oneindigheid
die de tijd likt uit mijn gedachten
terwijl ik mij naakt te luisteren leg
tegen het glas van mijn geweten
koel en dauwbewust van de parels
die zich spiegelen in het late licht.
Strak trek ik de huid over me heen
en duik onder in een zee van slaapschaduwen.
Geplaatst in de categorie: psychologie