Alle inzendingen over natte droom

Ik zag een volmaakt gezicht Geschapen in de wolken Met een lach van satijn En fluwelen lippen Ik zag sterren stralen Als ogen die fonkelen in de nacht En ik aanschouwde je blik Genoot van de intense pracht Het was maar een moment Ik dacht enkel even aan jou En tijd had rust gekregen Alles stond even stil Ik heb liefdevol…

de kamer lijkt zwaarbewolkt het licht is spaarzaam waar schaduwen lijken te verspringen ik dans over de muren en verdwijn in de vloer van mijn gedachten geen beeld is dromeriger dan kleur gedoopt in inkt het handschrift dat fantaseren heet schilderij in schilderij het beweegt tot acrobatisch woordgespeel ik dep mijn kwast in een zomermeer…

ik deel mijn droom met jou zeg ik kom met me mee ik laat je kleuren proeven geuren zien maar jij zegt sorry ik droom niet dus nee maar in mijn droom pak ik je hand en laat je zien hoe wonderschoon een droom kan zijn, zie je glimlacht vlak voordat je ontwaakt heb je gedroomd vraag ik je schudt de resten uit je geest ik droom nooit…

ongeschreven wereld – ze ze raast over mij heen boeken leeg van letters het valt als een giftige droom op kleine plekken – werden ze gestold -- gegroeid in drang van zinnen neergestreken -- waarheen gelukkig niet ver weg maar doodmoe ……….…

voelen in mijn diepere lagen toen bleek althans zo werd gewaar dat ik op een mens leek kwetsbaar maar verdeeld in ongevoegde stenen altijd zoekend als velen naar verloren dagen ik vervolg mijn stapppen zo ik word voortgestuwd zal niet meer aan het jonge gras trekken of de lucht beschilderen en laat het toneel van de verloren dromen…

De meeste mensen kunnen vliegen 's nachts en willen dan in roze wolken zijn en zonder vleugels dromen in satijn maar landen dan ineens heel onverwachts en weten dat de zon alleen maar schijnt wanneer de droom achter de wolk verdwijnt.…

...schreef hij vol goede moed. De steen bloeide en de zon steeg op uit de zee. Ik liet beweging zien en de stad spiegelde zich door gesponnen glas. De lakens zweefden en ik werd gewekt door een rode ibis.…

soms droom ik het grote diep en ik duik in al mijn naïviteit jeugdige zorgeloosheid en zweef ja weer op verwachtings - volle wolken en ik lach en gil en proest als nooit tevoren en ik leef en zweef en iedereen mag het horen ik leef en duik en zweef en droom soms wel…

het laddertje onder mijn arm heeft vijf sporten en ik ga er vaak mee op reis soms zet ik het tegen een zonnestraal klim vlug naar een raketwolk en reis zo verder naar de maan ik rust daar in een kratertje van precies vijf sporten diep ik klim ermee de gevel op de dakgoot in en krijg een traplift van de ooievaar naar een land waar…

ik noem ze mijn gezellen van de nacht stand-upcomedians met zongezichten of in schakeringen van lijkendracht de slaap schikt zich gewillig naar hun eb- en vloedgehalte tijd spant zijn brug voor mij en elke nu-of-ooit-gestalte de langstnazinderende glijdt de ochtend in dan is het zoeken naar een evenwicht tussen wie was en is die ik bemin…

verschillende vormen van tederheid ik kon lachen om je opengesperde mond maar ook je ogen die vuur spuwden zelfs tegen mij maar het maakte niet uit toen eindelijk de avond viel rolden tranen langs mijn wangen en de verwelkte bloemen ik kon ze niet langer tot leven wekken in de holte van mijn handen was het koud wat ik deed was niets meer dan dromen…

en al het divers gespuis open ik mij voor passanten, goed geaard in ziel en lijf, heet hen welkom in mijn onsterfelijk tehuis een plek van stil vertoeven en zeldzaam genoegen waar in het stille ven van de geest vreugdevolle vlinders zoeven in zonnige zomerse rust kom op mijn feest waar een wit gesluierde fee ons in verkwikkend dromen…

Zoiets als een gerbildroom. Dronken van onbezonnen verliefdheid een vlekkeloos gazon ondermijnen door quasi gekke uitspattingen. De zon zijn. Het licht uitgooien als een hengel, door de nacht varen en met een onbreekbare glimlach wakker worden. Maar bovenal er zijn met lichaam en geest.…

Ik droom mijn droom van aan de top te staan; men me om handtekeningen vraagt en bij Ophra op bezoek mag komen en zo droom ik verder en besef eens temeer dat het nooit verder dan dromen zal komen, dus droom ik mijn droom met ogen dicht en als ik wakker word en het is buiten weer licht dan droom ik weer verder maar ben toch wel blij met al…

woorden ‘Ik had een droom!’…

De sluipende eenzaamheid Zonder alleen Verlamt verlangens Drijft drift uiteen De bomvolle leegte Onbeschreven Ontbeert ruimte Vulling te geven Wat zijn zal vergt De moed van het heden Hier, vandaag Toekomend verleden De leegte leegvegen, de eenzaamheid alleen Dromen doen, daar ligt de eerste steen…

Ik tast mijn weg langs glibberige wanden en struikel: tientallen dromen hebben hier hun kleine geraamtes achtergelaten. Ik ga door mijn knieën en leg ze in een schoenendoos voor later.…

Ze beleeft het zand, de zee sterren; de ogen van de nacht maakt leven in een handom- draai geluk in een doosje spreekt zomer met glimlach is overal, in de taal van ongesproken dromen in het vuur van de berg achter de zinnen van geliefden in het spoor van adem op glas tussen de tranen van het mos in mijn aquarellentuin van geweten; stilleven…

Over drijfveren gesproken oneindige momenten, druppelmania en ongelimiteerde natheid, druipsteengrotten onder kletterde daken die doldraaien door ongecontroleerde dwaze wolkendromen. De waterwachter weet wat water wist en wijst zichzelf terecht tendens condens miniatuur parels dalen ver halen dompelen zich onder in het mompelende…

deze ochtend is het licht zuiver genoeg om je verschijning op te roepen ik hou je in mijn hand naar een venster naar mijn hart, een beeld vernoemd naar geluk een ademloze stilte in de palm van ontwaken…

Blijvend letsel in mijn hoofd, denk ik toch. Ik voel de grond niet meer, ‘k zweef tussen twee werelden, het ene wil ik laten gaan, naar de overkant wil ik stappen. Ik besef niet wat er gebeurde, ‘ k had het niet erg gevonden. Een kalme rustgevende oude man, wuifde mij met zijn hand. Zijn mantel wapperde uitdagend, ik wilde er naar…

Als een lichterzwart bedwingen je woorden onherroepelijk mijn huid niets te verzwijgen maar met de stem van een vreemde beelden bevrijden uit het web van mijn dromen de overgave van een eenzame vlieg.…

van voel in leven vingers dansen op stille hartslag onbeweeglijk sierlijk stil Ogen sluiten aards bestaan buiten een wimperkussend welkom aan de nacht sterren fonkelen mijn afscheid geruisloos vaarwel - ik wacht en was zwart ooit zwaar waar kleuren hun licht schenen nu is het hoop in donkere dagen de glans verdwenen Ik dans mijn dromen…

Wil ik mij als de maan naar het leven rennen, het heelal opschudden Een klaproos, toeschouwer in de wind pluisjes in ogen die het water willen veranderen, de zon aanhoren Sterren stelen in de nacht bloemen in mijn hoofd ze zwijgen en tellen mijn gedachten Zoveel te kiezen en de ruimte om te dromen als niets anders wil ik zee zijn,…

soms is het beter de dag te laten slapen zeker als dromen geen tijd vinden om uit te komen als de slaap in je ogen niet te wissen is -behalve door jezelf maar jij bent te moe- laat dan maar even roze wat buiten rood zou verkleuren door krijtende regendruppels die het dromen verleerd zijn…

vanmorgen Ineens had ik geen zorgen Met jou zo aan mijn zij kon ik de hele wereld aan Ik heb van je gedroomd Je mag het best wel weten Ik kan je niet vergeten Ik weet niet of het waar is dat jij ook van me houdt Ik heb van je gedroomd ‘k was als een kind zo blij ‘k was als een veulen in de wei Het is geweldig fijn om in mijn droom…

De nacht duikt mijn dromen op te ver om van te houden, te dichtbij om in te wonen.…

Ik knipper even in de lamp van mijn geweten luister naar het startsein van een nieuwe droom en neem plaats. Het begint met een vlucht en eindigt met ontwaken daartussen draaien lussen de dienstregeling houdt nooit op.…

Ik kwam van ver, van ver ben ik gekomen En alsmaar verder zou ik immer blijven gaan Om nog slechts eenmaal aan uw zij te mogen staan Nog eenmaal, tot in mij weerom de tranen stromen In druipend traag, verwerend al mijn dromen Hier nu versmolten tot de allerdroefste waan Dat dit moment, nu hier gekomen weer zal gaan Voordat ik van dit puurste…

daar gaat hij onder één arm z’n ziel onder de ander z’n hoofd wegvliegend in de late schaduwnacht onderweg naar ongewis alleen z’n hart blijft achter in die droom zonder begin zonder einde…