ik liep de stilte

ik liep de stilte langs de kant van de weg
zigzaggend tussen madeliefjes en verkeer
de enkele grasspriet die vertrapt werd
deerde niet zoals anders want het was weg
van alles en nog wat – het voelde geweldig

wat weerkeerde aan het einde van die dag
had verschillende vormen van tederheid
ik kon lachen om je opengesperde mond
maar ook je ogen die vuur spuwden
zelfs tegen mij maar het maakte niet uit

toen eindelijk de avond viel rolden tranen
langs mijn wangen en de verwelkte bloemen
ik kon ze niet langer tot leven wekken
in de holte van mijn handen was het koud
wat ik deed was niets meer dan dromen

Schrijver: Marjolein de Jong, 10 april 2006

nijnie43hotmail.com

dromen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 309