verloren dromen

het verging mij
als voorheen
loop mee zei ik
naar de kant
waar bloemen mogen bloeien
zo, bij die ontluikende velden
waar het nog pril oogt
en alles onaangetast lijkt

kon niet helpen
dat jij de loden last
bij je droeg
ik wilde mee dragen
de lucht kleuren
warmte laten geuren
laten voelen
in mijn diepere lagen

toen bleek
althans zo werd gewaar
dat ik op een mens leek
kwetsbaar
maar verdeeld in ongevoegde
stenen
altijd zoekend als velen
naar verloren dagen

ik vervolg mijn stapppen
zo ik word voortgestuwd
zal niet meer aan
het jonge gras trekken
of de lucht beschilderen
en laat het toneel
van de verloren dromen
in stilte komen

Schrijver: Julius Dreyfsandt, 8 juli 2006

julius-dreyfsandthotmail.com

dromen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 16 stemmen 410