Alle inzendingen over ochtendgloed

dag tot aan zonsondergang Wees jij daarna bij nacht mijn heldere maneschijn Die sterren strooit langs het duister firmament En wil de hele verdere nacht ook bij mij zijn Omdat er geen ander is die mij zo goed kent O muze al besta jij alleen in mijn fantasie Van ochtendgloed tot ochtendgloed ben jij mijn poëzie…

lach Waardoor je altijd bij ons bent De avondzon De ochtendgloed De mist En soms de wind…

De ochtendgloed laat zijn nevel strelen langs het gebladerte van de bomen In het prille zonnelicht ontwaakt de dag Vogels zingen hun lied gehuld in dromen Zacht streept het gouden ochtendlicht in wazige verten over het koele meer De aarde laat zich kussen door de zon en de warmte streelt het land telkens weer De ochtendgloed laat zich gloeien…

Voor de drang tot aan de ochtendgloed.…

wanneer de nacht de dag weer kust de ochtendgloed gaat komen dan dringt de werkelijkheid zich op vervagen alle dromen wanneer de dag de nacht weer kust de duisternis gaat komen vervaagt de hele werkelijkheid door nachtelijke dromen…

het is stil zon maant de sterren om te gaan ik zie je in de ochtendgloed besef me jouw bestaan ik droom de jaren die vergingen, liefde was er diep van binnen tot jij mijn bron veroverde, mij opende ik vloeide overvol we bloeiden als oasen in woestijnen jij werd zo tederzacht de mijne we dwaalden, werden blind in tegenwind…

gezien in een hemels blauwe vlucht tegen de wit koude lucht met randjes rood gaf jij je bloot na het moeizame ontwaken waarin jij eerst het gewiekte stel warm en luchtwaardig moest maken een eerste stijgen om in de opkomende zon al een vleugje thermiek te krijgen ik zag je gaan de ultieme vrijheid tegemoet blij dwarrelend in de ochtendgloed…

Totdat ik wolken droom En ik de regen niet meer hoor De dag bijna voorbij geraasd Totdat niets meer weet En gisteren rond was Zoals de maan van laatst De nacht verglijdt onhoorbaar haast De Poolster maakt een kanteling Om morgen…

Ochtendgloed verdrijft duistere nacht En kleedt de velden met kleuren Een deken van het zuiverste smaragd Overal begint men herfst te bespeuren De takken zijn behangen met zirkoon Struiken gehuld in beparelde tooi Boven de kim stijgt als gouden kroon Een stralende zon in vol allooi Over het water hangt nog een witte mist Een sluier voor…

niks met tochtlatten wel wat sleets old fashioned voor de connaisseur wel degelijk te herkennen vermits ondervindelijk lage depidruk uit veengebieden rook beneveld in den rose ochtendgloed wel riekend naar Pacha Mama met snufjes radicchio of misschien toch biobeschikbare quinoa met ondergronds in netwer ken fluisterpraat oren super wijd…

Geen morgen is zo heerlijk om te ontwaken Dan bij ochtendgloed van zachte lentezon Bij geluid dat duizend vogelkelen maken Moment dat je weet dat nieuwe tijd begon Een nieuwe dag en nieuw leven een nieuw begin En stralende zon lacht ons lokkend te gemoed Zo’n beloftevolle dag krijgt ieder uur weer zin Een dag door warm stralend lentelicht begroet…

zo nu en dan valt er een donderklap dan dreigt de hemel schichtig zoeken struik en twijg een schuiloord de klamme aarde wordt een kunstwerk een horizontaal drieluik tot de hoogste macht een paneel waarop geen voet zich waagt de nevel verzacht de harde randen van donkere nachten een satijnen licht kondigt de komst aan van de strelende ochtendgloed…

Verlegen en broos sta ik in de rose ochtendgloed, m'n hart angstig, stil, schuchter openbloeiend als een witte roos, ademloos luisterend naar het lied van tedere liefde.…

Zegetocht van natuurlijke ingeving Mijmertocht van beleving Hier in de schuilhut van rustgevende natuur Je volgt er een ontspanningskuur Filter wat je ogen verdienen Het is de zegetocht van Veluws avontuur Het beeld zal blijven intrigeren Hier verleng je jouw levensduur Waar de zon speelt met de laatste nevels Een eerste vogel prevelt De ochtendgloed…