Alle inzendingen over ochtendrood

het wordt de beek die naast haar huisje kabbelt, het vint gezwind als vlinder uit het ochtendrood. naamloos is het, het is niets en lucht en ’t zucht. het legt het leven af en trekt het dan weer aan, het vindt altijd in haar zijn reden van bestaan.…

kan ik alleen nog maar stil zitten staren de tijd is toch zo al eindeloos uitgerekt niemand kan het tij nog keren in doodtij blijft in onze accu het zoutzuur bezweren ellendige starheid beheerst ons leven van langer leven ga je vroeger dood ingepopte angst en slechte raadgever oh de prachtige vlinder ochtendrood blijven wij toch altijd als…

extra belonen lukte het wel sociale woningbouw op de linkse hoek vol denimblauw met grote gaten in de broek wat stoffig haar in een scherp getekend gezicht dat eigenwijs nog alles wist zij woonden allemaal te groot de jeugd was al verdwenen en schopten andere tegen schenen die niet geloofden in de eeuwige kracht en macht van het ochtendrood…

blootsvoets liefdesvlucht van pauwenoog verspilt geen toon om niet te wekken hondengeblaf dat ‘t lachen van glimwormen niet duldt in friswarme nacht bedwelmt jasmijn die nooit geplant verwaait waar fantasie wandelt met wolken over de horizon naar diepe waters verhalen delend met zeeanemonen die ze verder geven aan zwaluwen zeilend in ochtendrood…

Advent: hou het verlangen levend, laat je niet door dagelijkse zorgen overstromen, maar zie het komen van het licht doorheen de knoppen van de bomen, doorheen de takken die geduldig staan tegen het ochtendrood te dromen. Laat lente, laat het licht, laat de Verlosser komen.…

iedere dag het gefluit van de vogels wordt monotoon alleen bij het horen van jouw aanstekende lach Bladerend door mijn gedachten bekijk ik ook de plaatjes van dit moment en ik zie op mijn netvlies dat je voor mij nog steeds die ene engel bent De zandloper doet waar voor hij gemaakt is iedere ochtend beleven we weer opnieuw het ochtendrood…

vrijheid is ontspannen achterover leunend voelend hoe de golven van het samen zijn in een smeltende zon ons de rug wassen terwijl wij de ogen dicht genieten van stralende warmte vrijheid is eindeloos kijken naar weerspiegelende wolken die van vroeg ochtendrood naar schaapjeswit kleuren tot helderblauw de hemel over de bloeiende heuvels…

wind en wolken jagen blaadjes ritselen vlagen smoren ochtendrood wolkenflarden vlagen het licht uit de dagen langs de Grenzweg de Westweg waait de dood de Walchumer Schloot doet de grens voor oneindig rechtdoor vanaf Sustrum Moor somber verlaten lopen de straten al maar rechtdoor gevangenen zwoegen een meter diep ploegen met schoppen…

Het krieken van de dag Waarin jij het eerste zonlicht zag Het opkomen van het daglicht Duisternis mysterieus gezwicht In een wereld van dennen Waar het zonlicht de contouren zal mennen Als rood schijnsel door het heelal Een verschijning die snel verdwijnen zal De mysterie heeft je aangegrepen Wolkenflarden in een glanzende lappendeken…

alle woorden mijn vleugels die zich langzaam spreidden naar de letters uit je lippen - op de tonen van je ziel kom maar- zei je- kom maar jij vrouw -zo uit mijn dromen - voor wie ik in aanbidding kniel de zoete zaaiers die jij zaaide ontsproten op de landingsbaan daar vormden zich de liefste dromen waarin ik mij in jou liet gaan tot het ochtendrood…