Alle inzendingen over oeverland

In jeugdig zwerven langs oeverlanden door lenig fietsen en God beklimmen moerasklanken en grindkoude handen de woestenij als een beest beminnen en nakend prijzend droom verzinnen langs beeltenis in een stalen draven vanaf terug naar toen opnieuw beginnen waar de zon als een goudrode ballon in het spiegelmeer gevoel doet zakken dat maan…

een foto gemaakt van jou en mij bij een boom om het moment te verstillen voordat je wegging in de kalmte van duisternis naar het nachtwoud van het oeverland om de woorden weer te horen van het alleen zijn in de nacht.…

In de boomgaard van het oeverland waar de rivier stroomt naar de zee bij nacht als dromen zijn verdwenen pluk ik een appel voor de dorst en niemand onder het magere maanlicht kan mij iets vertellen over de dood van mijn moeder, mijn vader, mijn zoon.…

een fabelachtig oeverland dat ons haar naakte schoonheid geeft seringen langs de waterkant een meeuw die door het luchtruim zweeft een rijk palet aan zachte kleuren van lentegroen tot hemelsblauw de zeewind met haar frisse geuren een schitterende ochtenddauw het milde ruisen van de golven gekwetter van een leeuwerik kortstondig door geluk…

Op ’t oeverland staan de wilgen nu vrijwel zonder blad, zwijgend langs de oevers van het spiegelmeer een zwaan zwemt in grote cirkels golven verspreiden in afstand een visser neuriet zacht een lied je bent niet meer bij me in liefde of vertrouwen hoop maar dat je dat inziet het bomenlandschap heeft nu behoefte aan stilte winter aandachtig…

en zingt de zwaluw aan het oeverland opnieuw zijn lied... in heerlijkheid!…

In de boomgaard van rivierenland met de Beurre Hardy en de Beurre Lebrun drinken we berkensapwijn en avondthee tezamen met een heel dun koekje de rivier daalt langzaam naar de zee aan jou ontsnapt een duurzaam vloekje in de boomgaard van het oeverland met de Veurnse Reinet en de Winterramboer drinken we avondthee en berkensapwijn het geluk…

landerijen, De eindeloze horizon Dat is het land waar ik ben geboren Mijn prille leven eens begon De ruime velden bekleed in wit tenue Waar, als straks de seizoenen wisselen, Het nieuwe leven weer tevoorschijn komt Mijn hart ligt daar in kleine dorpen Ergens verspreid over het vlakke land Niet opgesloten tussen vele muren Maar in polder en oeverlanden…

Gehechte waarde aan onze stappen herinneringen aan het onuitgesproken woord, leg het dove oor te luisteren aan de zeeën van gevleugeldheid, zo leg ik avontuur vast in mijn verhaal,in de tussentijd een laatste sprong te wagen naar de wallenkant, het oeverland van woorden die nu niet kunnen spreken, omdat de bijpassende oren nog niet zijn…

Met alle kleuren van verdriet zag je mijn stilte bij de boom eenzaam op het oeverland het meer spiegelde mijn ontzag voor de dichtershemel waar jij altijd koningin was je transformeerde de pijn in onverwachte gedaantes maakte soms metaforen van mensen die maskers afwierpen je gaf geen kritiek, verdroeg geen argwaan maakte…

eigenlijk nergens naar toe ging nergens anders dan naar de kruidentuin van een overleden tante aangelegd in zijn dromen omdat hij niet kon slapen door de stress greep hij toch weer naar de fles dorst was niet te stelpen hij dacht aan jonge weerwolven ridders die elkaar bestreden in de hel de kruidentuin ligt nog altijd aan het oeverland…

Jij bent mijn zonsopkomst het brein van mijn intieme gewoonte boven diepe wateren met vrije vogels op de golven van het meer waar ons zomerkamp, zonder droomverlies daar bij het bospad, droomvrijheid achter een horizon plaatst ons liefhebben is nu samen geworteld jouw seizoenen zijn eilanden rond dromen de oeverlanden zijn het blikveld het…

jij bent mijn zonsopkomst mijn boek in de branding het brein van mijn intieme gewoonte boven diepe wateren met vrije vogels vlieg jij hoger riviervogel boven het stromend water naar mijn dromen … Ik kijk uit over de rivier maar ik denk aan de zee, ons liefhebben is nu samen geworteld jouw seizoenen zijn eilanden rond dromen oeverlanden…

Met alle kleuren van verdriet zag je de stilte bij de boom eenzaam op het oeverland het zoetwatermeer spiegelde ontzag voor de dichtershemel waar jij soms koningin was je transformeerde de pijn in onverwachte gedaantes maakte dikwijls metaforen van mensen die maskers afwierpen je gaf geen kritiek, verdroeg geen argwaan maakte alleen…

Jouw brief aan de zomer draagt een bijzondere poststempel zwaluwen die een lied mijmeren voor een zomerkind geboren op 21 juni lente voelt zich gepasseerd je hebt een adres voor me waar de zon naar me lacht ik verlang naar de zomer de schemering daalt over het verhemelde oeverland wilde planten opgeschoten geuren in het aangerande…