Alle inzendingen over omhullen

Sluiers van nevel omhullen haar gebouwen. Uit haar centrum kruipen onverwacht de ingezeten mannen en vrouwen. De ochtend zet haar wereld in een roze gloed, het gebroken ochtendlicht, dat aan een parelketting denken doet. De stad is ook vandaag weer een bron van eeuwig leven.…

De volgende dag ging ik nogmaals kijken foto's gleden over in elkaar naar besneeuwd met witte tentjes in het dal, naar muildieren die kisten droegen naar blote voeten die het pad beklommen Het scherm bracht me terug naar de omhulling van bergen, solide rotspartijen, stille eenzaamheid naar het leven dat ik leefde de kracht en vanzelfsprekendheid…

Of geef me het genadeschot en vul mijn omhullende buidel met alle lavastenen uit de vuurberg van oneindige bezwaarlijkheden. Stamp me dan vol tot mijn huid barst en mijn lippen uiteindelijk ontvellen van sprakeloosheid. Slechts één waarheid maar, wil ik van jou horen en ik zal niets meer denken.…

Neen, ’t regent niet in de nacht, De alles omhullende nacht, De nacht is stom en wegend is de nacht. Ik weet dat onder de nacht Een mensdom grijnst en smacht En dat de wolken waren Als wijlen van dodenbaren. En dat in reutelingen Veel duizend lippen zich wringen, En dat er duizenden sluipen, Met messen uit holen kruipen.…

In 1636 kon de stad Utrecht zijn wijsgerigheid met vreugde omhullen; toen de in dat jaar opgerichte Universiteit Utrecht wetenschappelijke onderwijsbehoeften in mocht gaan vullen.…

dei omwuolje, net ofkuolje, yn myn tun sa n tsjep gehiel Titelroas do jowst mei ljocht, yn it betiide foarier, do makkest mei o sa blier, krij fan dy gjin nocht Titelroas ik jow omtinken oan dei, Els foarier wer opnei, Do bist in giele tekken, Gjin ien kin dit ferbrekke Vertaling NARCIS O narcis zo mooi geel, ik wil jou omhullen…

Als op de wereld het Paasfeest begint en de mensheid zich berouwvol op zijn zonden bezint; heeft men de keuze zich opnieuw te omhullen, ondanks de tegenspoed, met het witte kleed dat zich drenkte in onschuldig bloed.…

GEWIKKELD, over je heen, als duizend ontpootte duizend- ELKAAR OMHELZEND, IN HUN KRUISPUNT EEN VOOR- poten, inprentend in je huid een onuitwisbare ZIENE LANDING OP EEN ONBEWOONDE OMNEVELDE rune, een bloedende ijsvlakte, gekruisigd PLANEET HIER MOEDER VAN NESTTRILLINGEN, DAAR wijdbeens de te water gegane gebarsten kruik; (MIJLEN DICHTER) EEN OMHULLENDE…

Hun creatie en vormgeving blijven branden op het netvlies op hetzelfde moment begint de schaduw stad en land te omhullen Boven mij verandert het firmament in opeenvolging van donkere vlekken Uit deze natuur zien de maan en sterren het levenslicht, een nacht komt eraan.…

Kom, de sluier omgeslagen en het al omhullend kleed: buiten is de wonderwagen met zijn driftig hart gereed, om ons ruimten in te dragen, wijder dan waar ‘t oog van weet, Kom, ons beelden te vergaren, later weer in droom begroeten morgenweelde te bewaren in het sneller-jachtend bloed, en het leven in te varen en de bergen tegemoet.…

Mijn hoop is dat de Schare in hoge je zullen omhullen met een Eeuwig gewaad van Licht. Dat het je bevrijdt van het gewicht van de wereldse tekenen. Dit is mijn wens, mijn gebed en mijn streven. “…het voedsel voor hen die naar U verlangen bestaat uit de scherven van hun gebroken hart. “…