Alle inzendingen over ongerief

Grauw is de neergelaten sluier Welke gelijk een spinrag verstikkend omhult Meedogenloos is het doende de geest te vermoorden Aangegeven in het koele wit met onderbouwde woorden Vier Jaren van onzekerheid waarin men stilaan hoopt Overgegeven in blind vertrouwen waartoe men noopt Dan vanuit krochten van het orgaan wreekt het ongerief En is men…

P.S.A Grauw is de neergelaten sluier Welke gelijk een spinrag verstikkend omhult Meedogenloos is het doende de geest te vermoorden Aangegeven in het koele wit met onderbouwde woorden Vier Jaren van onzekerheid waarin men stilaan hoopt Overgegeven in blind vertrouwen waartoe men noopt Dan vanuit krochten van het orgaan wreekt het ongerief…

wilg met treurig lange, harkerige takken aan een verre, mistige waterkant even later een glanzende vrouw aantrekkelijk gezicht en mager lijf en grote, hele grote kanovoeten zij wacht op jouw oor tegen haar bast zij kraakt, wiegt en perst sappen van worteldiep naar blader hoog gevangen zonlicht slaat zij op in het hart tegen bederf en ongerief…

Keylogger, adware, componenttraceren Een Active X-besturingselement... Steeds als ik mijn computer heb gescand Kan ik weer nieuwe vieze woorden leren Computers plegen veel gemak te claimen Maar zorgen juist voor meer en meer problemen…

brij Van wat de tijd haar heeft geleerd Alles ontnomen, geheel ongevraagd Nu dolend op zoek naar de scherven Bestolen van haar ware karakter en aard Valt er van haar niet veel moois meer te erven En ze begon zo prachtig als onbeschreven blad Had het leven oh zo lief Maar eens bestolen van al het moois dat ze had bracht het leven zoveel ongerief…

slepend gaan des nachts zijn ruim verrijkt Met maneglans zo innig-mooi; Nu 't zeevlak geplaveid ligt als een straat Van glinst'rend asfalt, — Vlucht'ge blinking gaat Er strijk'lings over; oov'ral waar zij valt Schept zij een welbehagen — O, in deez' schemernachten, lichte dagen, Is 't leven me op de schone wereld lief; Vergetend in de zon mijn ongerief…

de lading aan prullaria, de ijdelheid die niet wijken wil Ooit zongen en stoeiden wij de werkelijkheid Het leven rijmde en rapte zonder ongelijk Het noodlot bracht een kentering met soelaas – vergeefs - in herinnering Het spel raakt uit, de troef verraadt zich, het wiel rijdt spaak in een laatste omwenteling: Ik keer het tij, dit ongerief…

te zitten om er deuren mee te sperren ze vrat dagelijks zich ongans aan paté en aan bonbons die zij er samen met pasteitjes op de étagère vond Ze schranste dag en nacht zich rond de veelvraat lag er in haar mond ze pakte alles wat ze pakken kon in Huize Belvédère stonk naar ganzenlever, biefstuk, kaviaar en naar Gruyère en vanochtend ongerieflijk…

verzet en naarstig zoekt, dat ene woord, een kleine gebed aan haar gericht om deze kloof te dichten Maar zijn hartlief is verdwenen naar de wachters aan de horizon voorbij de ademtocht des levens * Ooit lachte zij zijn ogen lief en tooide onvermoeibaar de lente aan zijn minnespel Er was geen zorg of teken van sluipend ziek of ongerief…

‘k Zie Rutte, Pechtold en ook Segers zwoegen Ze leggen zich voor vele jaren vast Hoe troostrijk in hun smartelijke last is ’t smaken van hun dagelijks genoegen: Ze dwingen Buma tot de Volksliedpsalm De schaterende dirigent heet Zalm…

in mijn kamer waar de schaduw mij als het waren heeft omsloten en alleen suizen het enige geluid bepaalt dat mij toekomt maant hij, die ik ben, mij tot schrijven van een laatste brief niet een relaas naar een onzichtbare verte, waar niemand vertoeft maar aan hem, die ik ben, omdat hij bekend is met mijn ongerief opgetekend vooralsnog in denken…

hecht haast paradijselijk, prins en prinses; het was veel meer Woorden waren overbodig, één blik of oogopslag en alles werd zo helder transparant, doorzichtiger dan het meest fijne en veel meer Onze afspraak ' bed blijft een heiligdom ' onder alle voorwaarden erg lang nageleefd tot de pijntjes en kwaaltjes opdoken Zou niet mogen maar ergerlijke ongerief…

De badkamer waar iedereen wel eens komt, heeft een spreuk die me terstond terug brengt naar kindertijd, poets je tanden, poets ze vaak, zodat de tandarts niet buiten zinnen raakt, bij het zien van zoveel ongerief.…

't Is ongerieflijk, want een bank ontbreekt er helemaal. Je zit niet in je eigen stank: Je stáát. Je staat voor paal. Toch vormt zich om de zuil een kring van rokers, want die zijn 'r. Kost straks de rookwaar meer ping-ping, dan wordt de dampkring kleiner.…

Hij is een klankenluis, een lettergrepenteller, Een taalmans ongerief, een knullig woordbekneller, Een nagelbijtig beest, een pennezuigend dier, Een onzinmakelaar, een vorst van scheurpapier, Een pronkziek pauwenkind, die met zijn staart wil prijken En allen domoors doemt, die naar zijn benen kijken, Een koekoeks kiekenbroed, een opgebarsten klok…