De dichtkunst als Stilte - dief

Doorbreek de stilte in deze woorden
deze façade die als een cascade de ruimte vult
verban de harde leemte in dit stil verdriet
De waarheid verdraagt de kilte niet

Ergens stolt het hart
de stenen rollen door het hoofd
vermorzelen ons met een streling,
met knokkels van een zachte hand

Mijn ogen dwalen af
naar het teken aan de wand
binnenskamers lijkt het veilig
maar de schijn sluipt in geniepigheid

Open het luik naar een nieuwe morgen
in dit kakofonische niemandsland
Verbrand de lading aan prullaria,
de ijdelheid die niet wijken wil

Ooit zongen en stoeiden wij de werkelijkheid
Het leven rijmde en rapte zonder ongelijk
Het noodlot bracht een kentering
met soelaas – vergeefs - in herinnering

Het spel raakt uit, de troef verraadt
zich, het wiel rijdt spaak
in een laatste omwenteling:

Ik keer het tij, dit ongerief
en draag de feiten op de huid
De dichtkunst is mijn stilte – dief
mijn opmaat naar een nieuw geluid

Zie ook: http://oermirm.blogspot.nl

Schrijver: Irmlinda de Vries, 12 oktober 2013

irmart140xs4all.nl

Biografie van deze schrijver

dichtkunst als stilte - dief

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 5 stemmen 323