Alle inzendingen over onzekere toekomst

ik zie je steeds verschijnen in een lach een oogopslag treed heel zachtjes naderbij een uitgestoken hand die slechts mijn woorden vangt als ik je raak vervaagt het beeld, mijn droom heeft weer eens nu gespeeld in lang verwachten toch ben ik nooit teleurgesteld want in de verte loop je weer in blond, mijn ogen zoeken immer…

ik heb gewacht op dit moment de toekomstlacht er is zoveel verkracht door woorden die te sterk raakten die zwakke punten zichtbaar maakten in samenkomen van gevoel met jou ontdekte ik dat zinnen spreken in het woord vergeten dat licht er atijd is in zon die schijnt te weten hoe misverstaan begon ik zie je nu al vaag de schemering…

wolken en wat grijs tikje ondoorzichtig de zon komt door maar begint toch heel voorzichtig een matte sfeer iets te benauwd alsof je adem dubbelvouwt en niet naar buiten lijkt te komen ik weet de weg jij kent de plaats de bank is vrij kom naar de boom als we nu willen dromen…

soms moet ik groter denken dan het kleine waarin we verkeren niet over zorgen het leven weer steeds opnieuw uitproberen dan beef ik de aarde tsunamie de zee spreek met de trollen dans met een fee schud aan de sterren met een stevige hand om even te roeren in astroland maar als ik dan terugkom en jou vind in het bed…

donkere strepen in de avondlucht ik wil ze breken samen op de vlucht de horizon voorbij dan is er eindelijk weer ruimte voor jou en mij samen in een wereld voor ons beiden zonder maatschappij waarvan jij je al zo lang bevrijdde maar jouw paradijs bleef leeg geef lente weer een veeg ik heb de lucht gekraakt in zachte warme zinnen…

ramen dubbel glas de wereld was er pas toen jij haar binnen bracht de lucht in scherven stak wind in rinkelende stukken de vloer zijn bodem gaf het was de kooi waar ogen zonder mededogen je ontkleedden zonder handen woorden beten zonder tanden en de glimlach die nooit miste bij het spuien van vergiften gevangen in een lijf je geeft…

ik rook de zomer en de hemel was dichtbij wij samen op een plaid nog groener dan de wei de foto van het pad met rust en stilte van een bosrand liet zien hoe ik je toen aanbad het bloot was rood verbrand een sprietje gras, een madelief met nonchalanche op de lippen ik was macho en een hartendief jij hoefde maar te kikken ik…

ik rook de zomer en de hemel was dichtbij wij samen op een plaid nog groener dan de wei de foto van het pad met rust en stilte van een bosrand liet zien hoe ik je toen aanbad het bloot was rood verbrand een sprietje gras, een madelief met nonchalanche op de lippen ik was macho en een hartendief jij hoefde maar te kikken ik…

je doet voor even deuren dicht maar in het sluiten kiert nog steeds jouw licht ik voel in zachte tocht jouw warmte langs me gaan ze raakt me aan en streelt mijn zinnen ik weet heel diep van binnen dat ik deel in jouw bestaan je vonkte bij het eerst begroeten we brandden vuur in ons ontmoeten zacht gloeit liefde rood in het…

mijn woorden ze lijken nog zwarter op wit kan kleuren niet vinden door chaos die heerst want onrust sfeert weer in alle gebeuren je zult me verstaan als woorden ontdaan zijn van letters die storen en zinnen in warmte worden geboren dan zal ik je raken met muziek zwart op wit in stilte van strofen kleurt dan de hoop van in toekomst…

het eind is zoek de strakke streng rafelde bij onderzoek knapte toen volledig af ik heb de touwtjes nu niet meer in handen van het vervlocht verleden ontbonden is mijn heden ik pakt de draad van morgen maar weer op omdat ik toch weer garen spinnen wil in een toekomst die niet stopt…

Hij wil zo graag zichzelf laten zien stenen zagen, een huis voor mij bouwen met divans en tuinen om me neer te vlijen mijn schoonheid te vieren met zijn liefde en mij weg laten glijden naar de zevende hemel hij wil zo graag met mij wonderen ontdekken in de wereld waarvan hij droomt (nergens ligt er iemand in nood of in tranen)…

Mijn focus ligt in de toekomst. Een nieuw begin wil ik maken, maar ik moet eerst mijn verdriet en gevoelens een beetje zien kwijt te raken. Een glimlach en wat liefde zou meer dan welkom zijn. De tranen, die ik nu bij me draag zijn zwaarder dan ik dacht. Als de zon schijnt geeft het mij voldoening, liefde en veel kracht.…

De dood is de toekomst het leven het heden de jeugd het verleden Alleen aan het heden kun je wat veranderen de dood komt toch wel en de jeugd kun je niet meer terug halen Als je er iets mee kunt als je er iets mee doet biedt deze conclusie best toekomstperspectief…

Als je wereld harder gaat dan je eigenlijk bij kunt houden kun je zelf blijven versnellen tot je uiteindelijk af moet haken Of je kunt bewust vertragen tot je wandelt of bijna stilstaat om je heen kijken en constateren dat er ook andere dingen bestaan die wellicht de moeite waard zijn Soms heb je die keuze of moet je die maken…

Zomaar opeens als mens zonder plan zonder idee zonder gedachte vond ik geloof in de toekomst in mijn later.…

Expats, gastarbeiders, mensen die geen kant op kunnen en blijven dromen van een vrij leven als herders en veeheren in een eigen land van grazige weiden, melk en honing de oude belofte De jonge mannen verlangen naar de mooie meisjes van het noorden terwijl zij hier het werk doen in de delta, waar ze zich thuis voelen in de verhalen…

jij woont in de stilte van thuis danst in de stofjes die dwarrelen in de zon kleed je in passende kleuren spreekt zonder stem een welkom in jouw zoete geuren zacht zijn je handen vol passie je tanden als je bijt en je nagels mijn lijf doen ontsporen weer dendert de trein vol liefde in mij want jouw huis is mijn laatste station…

vraag de dagen naar hun doel werk de weken ga vergeten hoe de maanden zijn alleen de jaren tellen als groeven in je handen het plooien van je huid rimpels in je wangen zo leeft de tijd zich uit…

mijn vingers dansen zacht over je huid voelen het geluid van diep intens verlangen ik stuur ze niet maar lees de melodie in ogen die begrijpen die ik nooit meer kan ontwijken omdat ze onze toekomst zien nog is vandaag de dag dat we genieten gisteren is voorbij in wat de anderen voor ons lieten dat ging niet tussen jou en mij zachtjes…

ik wil het zachte goud van jou gaan gieten tot een beeld de klompjes hebben we gedolven in de mijnen van je hart zo onbereikbaar door de puinhopen van jaren de vele instortingsgevaren zal in vuurvast steen je evenbeeld gaan baren we breken het in samen paren je karaatgehalte is zo hoog dat sommige delen vloeien daarin…

hemelgewelven krimpen tot kleine boeken, zijn in oogwenken gewist condens drijft af, vliedt en vlijt zich neer, teneinde aardse laagheid te raken strenge structuren, voorboden, louter stijlloos vooruitlopen op kataforen; tot aan weerbarst de bron van ruimte en tijd, van ergernis en razende orkanen blijkt een lullig fluitsignaal toekomst…

Even is het stil als wij horen van een kind dat geboren in een stal, wereldwijd verraste met nog nooit gehoorde woorden, ook het nieuwe jaar breekt weldra aan in de dagen die gaan komen stijgt de zon tot in haar hoogste baan, om weer te keren naar de vaste plaatsen. Mijn wens is: moge het zo zijn, dat alle dagen in dit jaar te gaan als…

vooruitlopend op een zon die ook toen scheen op bladeren die zich destijds ook verloren volgens het strijdbare, het tegengas van het tegenstrijdige dankzij een verlate kennismaking, het voedzame van een maaltijd die wacht dit zich neerleggen in eerste aanleg, nog voor het voltooien dat alles achterhaalt…

Ik bid voor Het Kind dat blij wordt verwacht op kerstnacht gebracht hemel en aarde verbindt Ik bid voor het kind dat een moeder draagt dat haar liefde vraagt en een toekomst vindt ik bid voor het kind dat ergens verloren in ellende geboren verstrikt in een labyrint ik bid voor het kind slachtoffer van geweld in verdriet gekneld…

Alles staat stil terwijl De wereld verder raast Het verbaast me niets dat Blikken staren, alles ruist En niets lijkt te bedaren Terwijl de jaren doorfladderen Als pas uitgevlogen mussen Die de wereld met liedjes En zachte veertjes Tevergeefs trachten te sussen. Het aanzicht van onheilspellende Dik gevormde rookpluimen boven een Stad waarin…

Hand in hand, verliefd gingen twee Valentijns samen op weg naar een mooie toekomst vol met liefde.…

's Nachts voedde jij mijn dromen die alleen de sterren konden zien en wat in de toekomst voor ons zou komen daarvan was 't geluk niet eens te overzien. Maar hoe en waardoor kwam jij toch plots te sterven spreek jij mijn hart en ziel nu nooit meer aan.…

ratelend bonken uren van de helling minuten springen op in het stof van seconden dagen brokkelen af smelten zonder spoor weken drijven oeverloos voorbij maanden als een zee seizoenen golven in de oceaan waar jaren deinen geen vloed gaat hoger dan de hemel het springtij wacht die ene kans…

Kom mijn liefste kom laat mij je leiden kijk niet om maar voorbij de horizon Er rest je niets dan wat verloren idealen Je dromen komen ooit wel uit Verlies geen tijd aan verbittering of teloorgegane vriendschap Diegene die naast je staat je tranen vangt zaait het nieuw gewas dat de zomer rijkelijk oogsten zal…