Alle inzendingen van Mae

Schraal waren de Schalen Waarvan we vraten Als nietszeggende Nazaten Van zij die kwamen Zagen En namen We voelden ons bekwaam Maar alles Dat wij zagen Werd vertroebeld Door dagen Die we leken Te beamen Voorvaders vergaten Dat veelvraten Niets bezaten Zonder Het planten Van onheilspellende zaden In de gronden van Zij die…

"Je moet spelen!" Speelt hij me toe Groengrijze rook stoomt fluitend uit zijn oren "Speel dan, vlieg dan, laat je horen want dat kwam je hier toch doen? Je bent zo..." Zijn voeten blijven tikken en zijn stem voelt zich verheven boven alle grijze haren op zijn hoofd "Je hebt beloofd dat je zou spelen" In gedachten speel ik tetris met de…

Alles staat stil terwijl De wereld verder raast Het verbaast me niets dat Blikken staren, alles ruist En niets lijkt te bedaren Terwijl de jaren doorfladderen Als pas uitgevlogen mussen Die de wereld met liedjes En zachte veertjes Tevergeefs trachten te sussen. Het aanzicht van onheilspellende Dik gevormde rookpluimen boven een Stad waarin…

Een vlekje op het raam Kijkt je aan met verstomde verslagenheid Je hebt 'm gemist Keer op keer heb jij je vergist Bij de cirkelende vegen die te gehaast zouden bewegen Gedoemd om vlekjes als deze te missen Troebelheid gebiedt je om te denken Over vegen, cirkels, transparante ramen Mensen die ooit binnenkwamen En zagen Dat er gemist werd…

Begrijp me niet verkeerd Ik heb mijn leven lang geleerd hoe ik moest voelen: Ogen dicht, de rem eraf en Keihard op mijn doelen af Voelen deed je later maar Al was je daar waar je moest zijn - En deden dingen pijn en wilden Tranen mij omhelzen, knelden woorden met mijn hart En persten lauwe, grijze woorden zich een weg Door mijn geweten…

Je woorden klinken als getoeter Alles galmt en is vergeten te genieten Alles kan en alles knalt Op mijn vraag: "Is alles goed?" Geef jij een kletterend gehoor, je houdt me vast En tettert keihard in mijn oor: "Ja maar alles is toch lelijk En het leven is al hard, dus waarom Zou ik erom geven? Maak het hard, zinder veel, maak Van mooie…

Speelse gele laarsjes worden bruin Wanneer ze springen Dat, en alle mooie dingen in het leven Zijn bewijzen Van het moois dat is gegeven Maar waarvan wij toch verwachten Dat ze blijven wat ze zijn Ingewreven tot geluk En wij wijzen met zijn allen Naar die laarsjes Roepen rare gele dingen - Alles om het bruin te weren Het doorbreken…

Zij beweerde dat de grond onder haar voeten Zou verschuiven als zij dwaalde En de wereld om haar heen Haar zou verlaten als zij langzaam weer ontwaakte Dus zij droomde over werelden van engelen En speelde tussen wolken Die al druppelend verdwaalden Tussen ver verlaten volkeren Tot de wolken zeeën werden En het water haar gedaante verder…

Ik stond aan de kust En kuste de wind Streelde de golven Met mijn ogen Zout water prikte In mijn open wonden Schelpjes staken In mijn blaren In de verte zag ik Een schip varen En ik voelde me Ver weg Wolken trokken weg En mijn adem steeg Er bovenuit Een zucht ontsnapte Ook vissen Bubbelen hun adem Tot boven het Oppervlakte…

Het hart bonsde alsof het Levens redden moest Terwijl de longen lucht opzogen Als een op hol geslagen paard. En terwijl de lever zich boog Over de genuttigde vloeistoffen van gisterenavond Zat geniepig de schimmel zich tussen De tenen te ontwikkelen. Nagels klapten dubbel Tanden knarsten Haren braken En de oren besloten steeds iets…

Hallo, zei ze zachtjes Meneer Frits draaide zich om Kom je op mijn theekransje? En al voordat ze begon Transformeerde meneer Frits In een ietwat vreemd figuur Het was een spin of nee - een varken Met een ultradun figuur Oh, we moeten ook wat koekjes En van lucht bakte zij cake En taart, en snoep en zuurmatten Ze deelde het in twee…

Ik faal dus ik ben Schreeuwde zij de wereld toe Ze wilde rennen, dansen, springen Maar haar benen waren moe En ze viel en stond weer op Maakte fouten, kropte op Wat zij niet aankon en ze smeekte Of de wereld haar vergaf Want wij falen allemaal Zei ze zachtjes en vol twijfel Maar juist dat maakt ons zo mooi Het maakt ons af, uniek en…

Het is al goed Bedacht mijn hoofd Toen de blaadjes bruin verkleurden Ik geef het water en wat zon Tot de wortels beter zijn En in de dagen die er volgden Grepen de wortels om zich heen Pogend tot houvast of zo Maar de grond liet zich niet pakken "Dit ben jij", zei papa ooit "En dat ben ik", die grote plant En ze bloeiden, groeiden…

Haar leven raasde rakelings Aan haar voorbij. Het zwaaide snel nog even, Zo sociaal als dat het was. En verdween toen In de avondzon. De zwakke stralen die vertelden Hoe mooi zij was. En hoe mooi zij ooit nog poogde Van haar leven iets te maken. Maar geen rails volgende trein. Geen razendsnel gevaarte. Ze verlangde naar een rails…

Gezamenlijk stonden zij te staren Naar een kist gevuld met dood Geen idee wat men moest voelen De sfeer was raar en de verwarring groot "Wij zullen hem missen", sprak een man Pogend tot een soort verhaal "Zijn leven was, eh, dood denk ik en zijn liefdesleven schraal" En toen een vrouw haar neus leegde In een doek van wit katoen Sprak…

Ooit, zei de rups Dan zwem ik de wereld rond Ik zal duiken, ik zal plonzen Geen nood meer hebben aan een grond Ik zal spetteren en drijven Me met de eb mee laten gaan Langzaam zal ik dan verdwijnen Aan de horizon vol maan Maar toen de rups, gehuld in zijde Almaar droomde van de zee En zijn lichaam transformeerde Nam zijn cocon zijn dromen…

Soms zijn er dingen die me storen, die niet horen in hoe ik mijn leven leef. Of nee, vaak. Ik stuiter rond, beleef het wel maar leef het niet vergeet het weer zodra ik slaap. Ik droom er hele nachten van. En ik slaap gehele dagen, kan me hele dagen afvragen waarom ik niet doe wat ik wil Ik doe het niet Ik ben stuk Ik wil niet meer…

Door woestenij gedragen trots Is met gepaste spoed verweven Met een uitgekotst verlangen Om met meer passie te gaan leven Hij heeft zich zelden zo verwonderd Over de leegtes tussen zinnen Hij begon net op te raken Vol van leegte zat hij binnen Waar de woorden net nog dansten Speelden, tierden om hem heen Lacht hij zich nu kapot vanbinnen…

lange schaduwen eindigen in het duister nacht slokt leven op…