Hard
Je woorden klinken als getoeter
Alles galmt en is vergeten te genieten
Alles kan en alles knalt
Op mijn vraag: "Is alles goed?"
Geef jij een kletterend gehoor, je houdt me vast
En tettert keihard in mijn oor:
"Ja maar alles is toch lelijk
En het leven is al hard, dus waarom
Zou ik erom geven?
Maak het hard, zinder veel, maak
Van mooie dagen regen, maak van
Mensen domme wezens en geniet vooral niet meer
Het leven is nou eenmaal hard, dus houd
Je mond en groei eens op. Man up, vecht terug
Geef nooit toe en houd je kop."
In je tirannie vergeet je even
Alles wat het leven jou gegeven heeft en
Flex je al je spieren tot ik denk dat je ontploft
Als jij ontploft, dan springen kikkers
Uit je kop om jouw gekwaak over te nemen
En je restjes op te vegen
Het leven is nou eenmaal hard, als je je hard maakt
Voor juist alles
Dat het leven je ontneemt
Jij wil tranen maar ik lach en alles
Wat jij mij vertelde, verandert in een
Waas van iets van woede of ontzag
Ik bal mijn vuist, geef je een klap
Fluister zachtjes in je oor:
"Het leven is nou eenmaal hard"
Je slaakt een zucht en temt je woede
Krijg ik warempel nog een kus, en we vergeten
Alle woorden die we net hebben geblust
Je bent zelf hard.
Geplaatst in de categorie: woede