Alle inzendingen over overgave OR capitulatie

Als ik weg ga uit dit leven, liefste dan leg ik mijn hand in die van jou Je moet nu weten dat ik alleen dan me kan overgeven aan het onvoorspelbare Op weg naar de eeuwigheid zal ik zo zeker weten dat wij van elkaar geleerd hebben met overgave lief te hebben…

ik hoef de ogen niet meer te sluiten eb en vloed zijn binnen in mij zelfs bewegen zij de dromen en ik, ouder geworden, laat de getijden bescheiden, dat wel, gaandeweg in overgave stromen…

jij komt tot mij in nevelen je ogen dicht, ik laat mijn handen aan de wind het lichaam aan de golven de voeten aan de nacht giet mijn bloed in de rivier zodat het stromen kan ik werp mijn schaduw achter en draag de zon voor mij…

het blad gedragen door de wind tot waar de wind wil ligt het stil wacht…

het is een lange zwarte jas met diepe zakken ik kocht een nieuw huis om in te verblijven mijn handen wilden niet meer wuiven naar zwijgende takken die in het water verder en verder drijven…

de dag rust al ruw op mijn dak in de bevalling van het licht en voor het spreken houdt mijn mond het denken dicht een wiel draait ongevraagd door met verdoofde spaken ze gaan aan mij voorbij zij aan zij in kleurloos waken…

sterven in de nacht of wordt voortdurend in eenzaamheid gebaad ik ben aan mijzelf gebonden in stilte ver van aanwezigheid ook ik raak daar niet aan gewend het blijft hongeren naar geluk dat mij vaak schemerig verraadt ja, ik ben vrij maar iedere keuze is slechts in het ongekende bekend mijn ziel is daarom, denk ik, slechts met overgave…

Binnen aardse muren, op de eindige flanken van leven en gedurig verduren, valt de avond over de dag zonder morgenlicht. Een onbewogen stuiptrekking tart het laatste beter weten. Een gelaten vertwijfeling ten hemel gericht. De handen ineengevouwen tot een onafwendbaar lot.…

niet zelf heb gekozen vaak hoef ik ook niet meer te zeggen wat ik eigenlijk bedoel om me heen immers herhaalt zich alles in wezen weliswaar regelmatig in een kleur getint en met wisselend gevoel eens hoop ik te kunnen zeggen: ik heb niet alle seizoenen volledig begrepen maar uiteindelijk wel door verworven overgave…

in de donkere kamer onthullen zich bij tijd en wijle beelden van onbekende aard ook al lijkt de waarneming zuiver en belicht onder de juiste hoek soms groeit er ongewild een boze duistere geest waarvoor ik ernstig huiver zou een slang zich verbergen duivels van zin die plots enkel schaduwen baart en, zo lijkt, mij met stuurloosheid willen…

Zo dicht op de huid het afstaan van je lichaam in overgave…

ik ben gloorsnikkend hoor haar damp slaat neder de warme schaal derwijze de snik valt achterover over de tong sprakeloos de larynx in de zeep melkwit haar wassende ter zijde op ’t halzen beneveld' ogen was ik haar uit wellend onuitwisbaar slempt zij mijn overgave de put in mij glorend' is zij zijnde haar kleed lakend' doende alsof het…

leeft en de dood, op sterven na stokkende zuchten weeft terwijl jij en ik uitzien naar de ochtenstond waar 't zachte in de warme hand, en de omhullende arm, in het innerlijke weer landt het neemt zijn tijd als ware het een eeuwigheid doch sterker is de wil die zich in de hoop nedervlijt op het rad van avontuur: ik draai mee, tot overgave…

Zee van golvend zilt gebruis Neem me mee in je gewoel Wild klotsend langs de rotsen Voer mij ver het diepe in Door kou en warme stromen Mijn mond en lippen zout van smaak En met immense kracht laat jij Het blauwe donker van jouw macht Mijn wezen binnenkomen…

Vloeiend ga je op in ons spel Je adem voelt in mijn borst Je hart klopt in het mijne Stroom van verrukking Vloeiend ga je in mij over…

Nu mijn zoektocht ten einde loopt sta ik stil en verloren als aardling in deze nacht zonder einde Verwonderd toch in bange verwachting richt ik mijn ogen naar de hemel waar in het nachtzwartfluweel sereen flonkerende sterren mij toefluisteren wees niet bevreesd nu het einde van uw wil nadert. Mijn herinneringen verzamel ik om…

Daar sta jij dan met een warme lach. Ik snap niet hoe het kan, wat jij in mij zag. Toch achter mij aan hopend op mijn stem. Zal ik stil gaan staan, laten zien wie ik ben. Ik sla mijn ogen op en zie een leven. Alles staat op zijn kop, jij wilt mij rust geven. Waag ik de gok en pak ik jouw hand. Of roep ik dan weer stop en gebruik…

hoekige golven in robijnrood water deinen op het ritme van vergeten dromen het zwart van mijn onbezielde ogen in groot contrast met de witte schuimkoppen die als afgebeten negerzoenen op hongerige zee drijven mijn huid kleurt zonnegeel als ik drink uit oceanen in het kostbare zoute nat proef ik de bitterheid van mijn sinaasappelvel, dat…

Waar zwakheid en weerbarstigheid elkaar bestrijden in een ziekte opzoek naar evenwicht. Met geloof in hulp van God zal ik dit dragen. Mij geschiede naar uw woord. De tijd door God gegeven, zal ik voleinden; zolang dit aardse leven zich voltrekt. Doorleefd gebed gesterkt tot aan het einde hoopvol wachtend tot ik samen val met Hem.…

ik voel hoe zachte handen warm knopen in mijn nek ontwarren spieren zich ontspannen, mijn hoofd loom op een kussen rust behendig kneedt hij teder mijn blanke, witte huid de geur van olie plooit een deken in het schijnsel van de maan waar muziek danst in golven op het ritme van de nacht zijn adem stokt als ik me plotseling omdraai, mijn naakte…

Ze zat daar zoals altijd in haar uitgerafelde zetel. Intussen was ze heel oud en krom geworden. In haar hele leven had ze geen tien woorden van een innerlijk gevoelsleven geuit. Het witte breekbare vrouwtje, had nooit een beetje kracht over gehad - na haar plichtsvolle taak van zware arbeid vervuld te hebben - om nog een lach te kunnen…

Ik wil je niet kwijt nog voor je de mijne bent als was het maar voor één nacht één enkele en ik wil je niet smeken zonder dat je de overgave kent die mijn hart voelt radeloos maakt het me elke lege nacht waarin hoop meevliegt op lentewind maar ik wil je niet smeken zonder dat je de overgave kent die mijn hart voelt voor jou mijn…

oren loom en traag de dag stond stil mijn dorst naar muziek heb ik teruggegeven naar melodieën begin en einde verdwenen klanken stromen in dagen die niet bleven zelfs de notenbalk hangt leeg op het behang leven oneindig onbespeelbaar…

Ik zie de parels in de diepzee van je gedachten De parels die jouw schelp omhelst De vlammende vlinders in je ogen zijn mij dierbaar Het zijn kristallen in helder water die van liefde zingen Adem in mij, liefste Beroer mij met je licht Wees medeplichtig in eindeloze overgave een eeuwig zoete kus…

Als niets meer te verklaren is Als pijn te groot is om te rationaliseren Als er dingen gebeuren die volkomen zinloos lijken Als je denkt het leven is geen doorkomen aan Dan is het tijd voor overgave Overgave aan het Universum Geloven dat er voor je gezorgd wordt Geloven dat je die onzichtbare steun krijgt Die er voor ieder van ons is Die steun…

Old Bet, met je dikke rimpelige huid. Een mier bungelt ondersteboven. Ben jij het, Granny of is het Old Bet. Je benen marcheren, bewogen door je versteende hart dat geen krimp geeft. Kom nou, je stond voor heter vuren, Zij die niets meegemaakt hebben, díe huilen, maken van een mier een olifant. Maar jij, armen omhoog,…

Mijn God, ik wil het niet dat Uw Zoon voor mij sterft, ik wil mijn eigen zonden dragen. Ik wil niet dat Hij wordt vermoord, dat kan ik niet verdragen. Het mag toch niet zo zijn dat Hij, onschuldig mens voor mij zou moeten lijden, ik kan mijn eigen strijd toch strijden maar God, wat kan ik anders dan het uit handen geven want ik besef maar…

liefde geurt naar overgave wanneer mijn kleinkind met haar vingers tekent over mijn gezicht jij bent de liefste aardser dan aarde rook de liefde toen ik door het stof het eindige met jou kon zien en wij dat aan elkaar beleefden…

kunnen denken door het ritme van lente, zomer, herfst en winter wil de schepping juist vertrouwen en rust schenken tijdens schaduwrijke momenten waarin wij ons leven hier zo vaak met anderen delen is nieuw licht te ontdekken omdat onvoorwaardelijke liefde, door Gods woord en de handen van onze naaste, opnieuw verlangen en overgave…

Ik sluip zachtjes in bed en met veel plezier, totale overgave!…