Alle inzendingen over pijn %2F gemis %2F verdriet

Er zijn vele soorten verdriet en vele soorten pijn Er is verdriet dat met de jaren slijt en er is verdriet dat zal blijven knagen Er is pijn die voorbijgaat en er is pijn die nauwelijks is te dragen Maar hoe wanhopig en uitzichtloos je leven ook kan zijn toch zal eens het moment komen waarop al je verdriet en al je pijn…

nu mijn hart veel dichterbij het jouwe is, voel ik dat je zacht mijn haren streelt en fluistert want je weet dat elke dag de pijn draagt van gemis…

O ja, NU weet ik wat het is, heb al dagen pijn, in een lichaamsdeel wat ik noodgedwongen mis! Door kanker een borst in 't ziekenhuis moeten laten, op zich nog niet zo'n ramp wat minder grappig is, de pijn, want: dankzij het gemis, weet ik nu: wat fantoompijn is!…

zijn de tranen die al dagen branden om het gemis het stille verdriet verstrikt in een kleurloos web eenzaamheid wordt opgelepeld het wachten blijft op het nagerecht met een toef begrip…

Alweer een dag vol gemis, een wolk van verdriet om mij hangend, die vol van leegte is en mij mateloos doet verlangen. Ik kruip maar weg, nog één dag, dan ontvang ik jou heel blij, een nieuwe dag vol liefde verwacht, in tederheid bij mij.…

Ik ben boos Nee, ik ben woedend Maar heb ik het recht Om boos te zijn Ik kwel mezelf Met de gedachte Dat ik moet leven Met deze pijn Ik heb verdriet wel of geen tranen Het maakt het gemis Er niet minder door Ik roep je naam Maar krijg geen antwoord Het is enkel de stilte Die ik nu hoor De aarde draait nog steeds Maar voor…

Je kan niet zeggen "een dochter graag" Je verdriet is niet gestild. Alhoewel ik niet treurig zou zijn, Ook al doet dit alles zo'n pijn. Laat die man toch voor wat hij is, Later voelt hij zijn gemis. Steeds omwille van de vrede, Vaak met een stil verdriet. Heus hij is het echt niet waard, Dit verdriet brengt de vrede niet.…

De jaren sloegen littekens, soms diep, verlies van hen die mij dierbaar waren, waar ‘k niet mee te koop liep, ’t leven deed pijn bij ‘t klimmen der jaren. En ook de klappen waar ik niet om vroeg, wat niet was wat het had kunnen zijn, het gemis en onrecht dat ‘k in stilte droeg, ’t leven doet dan pijn.…

af aan al zo bang voor was of is het daar liefde in het kwadraat valt al het verdriet van je af, evenals de pijn en zul je omringd worden door al degenen die wellicht niet zo zichtbaar waren tijdens mijn leven of juist wel, maar me al eerder ontvielen zullen ongeleerde lessen dan eindelijk verklaard worden evenals de reden van pijn…

ik wil alleen nog maar huilen tot alle rivieren, waarin mijn tranen stromen, zijn opgedroogd en ik het zout proef van de pijn van het gemis en alleen zijn van de breuk in mijn hart…

Niet aanwezig en toch voelbare kracht fysiek verdwenen Interieur herinnert plotselinge verdriet door tijd verzacht Maar besef, de tijd heelt niet het gemis van zijn raad en daad…

Al hetgeen in mij Onstoffelijk is Verzet zich tegen De gang van zaken, Kan niet meer tegen Dat pijnlijke gemis Waarmee ' k naar Het verleden blijf haken En schreeuw mijn verdriet Van de daken dat voor Niemand te horen is…

ik niets anders kan doen Om me voor te bereiden op het gemis De pijn van het uitblijven Van een verandering in je gezicht Is de pijn die ik wil beschrijven (maar niet kan) omdat het me na aan het hart ligt…

Wij kennen het gemis niet, van kinderen die nooit werden geboren. Wij kennen de spijt niet, van mensen die nooit hebben bestaan. Wij missen ongeboren geliefden niet, voor hen janken we geen traan. We voelen troosteloos verdriet, wanneer mensen ons ontvallen. We kennen de felle pijn, wanneer een geliefde ons verlaat.…

ontwaakt steun en liefde onbekenden zijn geworden en vertrouwen geen herkenning vindt in degenen die haar leven kleurden slechts pijn van gemis omringd haar nu…

Ik droomde, dat alles goed zou komen In een wereld zonder pijn en verdriet En ik blijf over vrede op aarde dromen Maar helaas, ik zie dat voorlopig niet. Ik droomde, dat alle mensen gelukkig waren Zonder angsten, pijn, ziekte en ongemak Dat alle mensen Gods liefde zouden ervaren En dat het niemand aan eten en drinken ontbrak.…

Wat een pijn een gemis aan zijn doorloopt mijn lijf kijk om me heen zie geen redding voor dit zeer een morgen komt zonder meer waar jij ook zijt ik dwaal met je mee...…

Stil verwerkten ze samen hun verdriet Het gemis was groot en deed pijn. Met één kind zouden ze al blij zijn geweest Ze hadden er heel vaak om gebeden En tegen hun onvervulde wens gestreden Maar de onmacht voelden ze het meest.…

Wat zeker was, is veranderd in onzekerheid Geluk lijkt beangstigend en onwerkelijk Pijn, gemis en verdriet Is alles wat ik voel Dagen gevuld met leegte Kruipen voorbij In alles wat ik doe Zoek ik naar iets van jou Iets om de leegte mee te vullen Iets om het beter te laten zijn al is het maar voor even Voldoening vind ik nergens in…

Tranen in haar ogen Tranen voor mij, tranen door mij Mijn pijn is haar pijn Waarom wil ze toch bij me zijn? Mijn verdriet is haar verdriet Ik snap nog steeds niet wat ze in mij ziet Liefde is mooi, het houden van elkander Maar soms ook moeilijk tegelijk, de pijn voelen van de ander.…

Wat een gemis....wat een pijn. Kan er niet bij, waarom het zo moest zijn. Elke dag wakker worden met een brok in de keel. Dacht dat hoe langer het duurt, tijd alles heelt. Het besef wordt sterker en de pijn steeds meer. Het gegrief, waarom het zo moest zijn komt terug.....keer op keer.…

je teweeg bracht Het verdriet, de pijn Jij lief klein wezentje R.I.P.…

verdriet en gemis Ik zie hier nu leegte Kilometers niks dan de natuur Onzichtbaar en spoorloos in beweging Loop ik door het vuur Pat…

Zelfs naar al die jaren, van verdriet en stil gemis. De tijd dat wij samen waren, blij dat die herinnering er is. Nu zit je op je wolkje, al je vriendjes om je heen. Elke zonnestraal een lachje, breek je steeds weer door het duister heen. Elke druppel is een traan, elke keer wat minder pijn.…

alweer vier jaar geleden jouw laatste woorden aan mij jouw laatste lieve lach die staat mij altijd bij een gevoel van verlangen een gevoel van gemis en maar niet willen geloven dat het verdriet is…

Dikke tranen, groen blauwe ogen Stoer gedrag ogenschijnlijk onbewogen Het minuscule contact in een neergaande lijn Totdat er niks meer over is………………… Alleen gemis en pijn!…

In mijn droom liep ik in een wildernis. Het was er modderig en kil. Stenen bedekt met mos, ze lagen er roerloos en stil. Er was een werkman met een spa. Ik sprak hem aan: “Er is hier een pad, vroeger wandelde ik daar met mijn man.” Hij zei: “ik weet het niet, ik denk niet dat het kan.” Er was een heuveltje, Ik klom er moeizaam tegen op…

Eindelijk na jaren van verdriet en pijn Niet kunnen weggaan bij die ene En nooit eens echt gelukkig zijn Maar duizend tranen wenen Kwam jij mijn lieve schat En leerde mij wat liefde is Slechts heel kort kwam je op mijn pad Nu ben je weg, het voelt als groot gemis Ik was bang, durfde me niet te geven Kon niet geloven dat iemand zoals jij…

Altijd zo lief voor ons geweest, het gemis zal pijn en verdriet doen. De liefde die je ons gegeven hebt kwam recht uit je hart. De mooie herinneringen zullen we koesteren. Zonder jou verder moeten gaan is erg. Voor altijd houden we van jou. Je bent nu overleden, rust zacht lieverd. Voor altijd dragen we je mee in ons hart.…

God, Hij laat je niet alleen, Hij zal je nabij zijn En Hij zal je kracht geven om verder te gaan God kent jou en Hij laat geen bidder staan Vertrouw op Hem, Hij is bij je in verdriet en pijn.…