Alle inzendingen over pijn / gemis / verdriet

van het gemis We kunnen de klok niet terugdraaien, het is zoals het is Had ik maar…was ik maar…het heeft allemaal geen zin Dit is het einde van een leven en voor ons een nieuw begin Haar laatste blik in haar ogen zal ik nooit vergeten Woorden waren niet nodig, “ het is goed” liet ze weten…

en gemis vergeten nu maar je foto heb ik nog…

de toekomst in met deze pijn, Ik heb er niet voor gekozen om alleen te zijn!!! Steeds vaker denk ik..wat heeft het nog voor een zin en wil ik weg,weg van dit alles 't maakt niet uit waarheen. Maar ik heb de pech,die stap niet te durven nemen,niet in mijn uppie niet alleen. Weg van deze wereld, weg van deze pijn.…

Een gebroken relatie doet pijn Het maakt je kapot het is niet fijn Je hart gebroken Het gevoel het gaat niet snel over Iemand verliezen die naar de hemel gaat, niet meer op deze aarde zal voortbestaan Het doet pijn Je hart gebroken Je kind huilend aan de telefoon Ik mis je ik wil bij je zijn Het doet pijn, je voelt verdriet Je hart…

me … niet alleen lachen wil je en springen als een zot allerlei dingen doen die leuk zijn maar de deur van plezier zit nog zo stevig op slot verdrietig om het gemis zoek je naar wat jij alleen vinden kan diep verborgen in jezelf daar waar je geest ophoudt met denken daar waar je geheugen is stil blijven staan daar waar…

met elke dag gemis en pijn.…

ene lijdzaam in de emotie beland stuurloos door datgene datgene wat verdriet bracht wat je pijn heeft gedaan het ligt buiten je macht schaam je niet voor die traan…

Nu kijk ik dagelijks naar de foto die mij zo dierbaar is de pijn is langzaam verdwenen maar wat blijft is het gemis. Het wordt makkelijker om te dragen maar 'k had nog zoveel willen zeggen 'k zou ook nog vanalles willen vragen maar het is zo moeilijk uit te leggen.…

gemis Nog nooit een ander lied gehoord Iemand heeft het gecomponeerd Wie heeft het geschreven Heeft Hij nog niet genoeg geleerd Waarom blijft Hij noten weven Handen die klappen Is mijn enige wens Mijn tijd om op te stappen Afscheid van een vergankelijk mens…

je zweeg, je had genoeg gezegd aan alles komt een eind een snijdende jeugdherinnering hamerslag op een dikke duim vloeken die je vergeten was jouw eerste woord de verdoemde pijn van zachte heelmeesters maken stinkende wonden gemis het hart in sluipt zaagbekt en bijt bloed brakend tussen gesloten vingers jij zwijgt en wijst naar buiten…

een gemis een oude ervaring een verleden geleden iets waar je naar uitkeek maar nooit heeft kunnen zijn de pijn op zich vormt de basis van een vergeten herinnering waar je iedere nacht om hebt gebeden tranen tot je bezweek die grote dingen maken me klein het klinkt onbegrijpelijk verschillende dingen door elkaar mengen maar woorden…

van het leven geleend maar voelt tranen om zich heen, zo oprecht gemeend gemis is er, al seizoenen lang, een mens moet gaan de eeuwigheid gaat immers haar gang…

Heb ik je al gezegd lieve pa hoeveel ik je mis dat is niet te beschrijven dat is een groot gemis Bijna zes weken terug ging je van mij heen mij achterlatend heel eenzaam, heel alleen Ik kon niet bedenken wat dat voor 'n gevoel kon zijn maar ik weet nu het doet ontzettend pijn Ik zal het een plaatsje moeten geven want het was je tijd…

Emotie mijn emotie-lichaam ruimt op ruimt op de pijn, het gemis Hoe lang nog? Maan vanuit het duister zij begrijpt me, zendt haar zachte licht. Hoe lang nog? Ik wend mij tot haar ontvang haar vrouwelijke energie zij schenkt me moed om verder te gaan Hoe lang nog moet ik helen?…

Waarom moest ik ervaren deze pijn? Waarom mocht ik geen moeder worden? Waarom moest ik jullie allemaal laten gaan? Waarom konden jullie niet verder groeien? Waarom hielden jullie op met te bestaan? Waarom blijven mijn tranen vloeien? Waarom voel ik iedere dag nog het gemis?…

Ik wil lachen, zodat ik mijn verdriet niet voel, maar mijn glimlach kan mijn hart niet bereiken. Ik wil mijn verdriet uithuilen, dat heel diep zit in mijn hart. Maar de tranen zijn verdroogd, voordat ze kunnen stromen. Ik zou willen praten, over zoveel schuld, en zoveel pijn. Maar de woorden sterven in mijn mond.…

op het ruit mogelijk uit het weer zo zijn smart Als bij mij, boeit het geen een fluit, het verdriet dat woont in mijn hart Tranen druppen op het vensterglas nog alsmaar lijdt het weer zijn pijn Zoals bij mij glijden ze op ’t terras zou ‘t weer dan ook eenzaam zijn?…

Verdriet, meegevoerd door een storm van tranen. Pijn, opgeslorpt door een zee van zout. Machteloosheid, gebroken door een orkaan van gevoelens. Voortleven, een doodse stilte omsluit mijn hart en stilt de zilte druppels in mijn lichaam.…

Droevige momenten in een sombere nacht Met tranen heel zacht Momenten van buien vol pijn en verdriet Toch met wat liefde omdat iemand het ziet Een iemand die troosten kan en jou uit jouw sombere droom laat ontwaken…

Geraakte ziel diep van binnen scherpe pijn immens verdriet Beschadigde ziel kapot gerukt een gat geslagen onherstelbaar? Groeiende ziel ruimte vullen met 'zijn' hier en daar Ziel ik ben liefde... ...al dat is…

jouw leed en pijn zijn geld geworden jouw dromen worden uitgebuit diegenen die jou exploiteren verrijken zich door jouw verdriet een commercieel circus ben jij geworden en anne dat verdien jij niet…

waar de werkelijkheid van 't leven je nog niet echt kan raken waar je je niet bewust bent van pijn en van verdriet die enkele seconden... zijn die 't beste niet?…

fluisterzacht verdwijn je in woordeloos verdriet je vroeg slechts om wat aandacht van liefde sprak je niet de pijn zal wel verdwijnen helen mettertijd vertrouwen komt pas weer terug als het geheugen slijt…

Toen de bast de oude boom verliet De pijn te veel gestorven van verdriet Toonde hij naakt zijn aangedane wonden Door verliefden ingekerfd zo diep zij konden Natuurlijke schoonheid die hij gaf Dient hij nu als kist in een graf…

En de rozen ze blijven bloeien als een parel in je hart waar de pijn blijft hangen delend verdriet en smart maar de roos van vriendschap zal niet gauw verwelken ook al zijn de doornen scherp doch zal het je helpen als iemand echt aan je denkt…

Hallo traan ik laat je gaan ik wil je kwijt het is gedaan met een lange strijd verdriet doet mij nu dubbel zoveel pijn ik wil vanaf morgen, gewoon weer vrolijk kunnen zijn met mijn eigen ik niet meer het gevoel hebben dat ik stik.…

Er is iets dat veel verder gaat dan verdriet iets in en om mij, krachten ook door de botten en heel het zenuwstelsel heen. Iets dwars door mijn hoofd. Er is iets dat verder gaat dan ellende of pijn. Iets buiten het waarnemingsveld: íets in mij, van een grote held! Ook een nieuwe vorm van zijn. Iets in mij.…

Jouw leed en pijn zijn geld geworden jouw dromen worden uitgebuit diegenen die jou exploiteren verrijken zich met jouw verdriet een commercieel circus ben jij geworden en Anne dat verdien jij niet.…

het oude jaar ligt achter ons en mist bedekt het lijden dag dagen gevuld met afscheid dag maanden van verdriet en pijn mag het nieuwe jaar voor een ieder gezond en gelukkig zijn…

Zoals pijn en verdriet teveel kan zijn, In jouw leven het refrein. Zo ook weer kan er dat moment komen, Dat je weer in jouw dromen durft geloven.…