Al even in de schemering

al even in de schemering
van het verlichte leven
en aldoor liefdevol en
innig vastgehouden
rusten dag en nacht
nu naast elkaar

heeft de liefde
van pijn en hoop
een laatste gebaar geweven,
zijn laatste zucht was daar

een moeder schreeuwt
“Mijn zoon”
de vrouw weent
“Mijn lief”

het kind weet het
even niet,
heeft nog te weinig
van het leven geleend
maar voelt tranen om zich heen,
zo oprecht gemeend

gemis is er,
al seizoenen lang,
een mens moet gaan
de eeuwigheid
gaat immers haar gang

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 12 augustus 2013

julius.dreyfsandt.zu.schlammgmail.com

overlijden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 2 stemmen 763