Alle inzendingen over puurheid

Week, door jouw gift alleen de knop bloeit volop jouw geur duidt het fragment haar, contouren haar woord geprijsd door, het venster vol passie ingelijst nu haar geschrift het inkt over het beeld vloeit zie ik haar traan zonder pijn benadrukt in passe partout haar portret verdooft door diepgang Eén blik met haar resterende puurheid…

je Spaanse naam verhaalt over puurheid en een kleine schelp hou je vast aan de betekenis van wie je bent Hé Conchita!…

zo staat geschreven in gebogen waarheid stijg daar maar boven uit als vrouw die het Al kent het universum heeft voor jou geen geheimen die Zoon van Mirjam Jeshua je geliefde levensgezel won en verwondde je hart systeem doordacht waar alle erotiek verbannen lichamen ontheiligd worden van hun schoonheid en verlangende puurheid…

Van puurheid en diepe genegenheid. Van trouw en openlijkheid. Een paar loodzware van verdriet en ellende, verlies van vrienden en kennissen. Gemis die me diep in mijn hart kwetst. Als je de ketting sluit is hij rond, dan is iedereen gezond. Ik draag hem met fierheid en poets hem met klaarheid.…

Een mythe die mijn heimelijk verlangen, als een bel van ongerepte puurheid, naar je schittering van toen weer leest..…

Deze vormen van liefde komen weinig voor in volle puurheid. Maar men kan moeilijk volhouden dat ze vroeger meer voorkwamen dan nu. Zonder Christus bestaat er geen liefde. Want liefde is iets bovennatuurlijks. Het is bijna absurd. En uit dwaasheid geboren. Zolang de ziel God niet heeft gezien.…

Ongeschonden, als de puurheid van een kind. Ook jij zult moeten buigen, je blaadjes laten vallen. Door een tapijt van vochtig blad toegedekt, waaruit al het leven schijnt te zijn weggelekt, en spoedig bezet zal zijn met duizenden kristallen. O roos, keer terug, ik zal eindeloos op je wachten.…

Geruisloos loop je om mij heen Achter mijn rug sta je stil Je armen buigen zich langzaam Om mij zachtjes te omsluiten Intens strelen je handen Mijn roomwitte huid Vingers sluiten om mijn borsten De passie rilt in mijn lijf Je vingers voelen zacht Steeds dieper afdalend Tasten in puurheid Vol sensuele aanrakingen Geruisloos neem je mij…

als ik mij niet vergis blijft de reflectie van jouw afbeelding mij strelen totdat die onvermoeid zijn hoogtepunt bereikt met beleid vakkundig af en aan glanzende vormen betasten paradigma’s die ontstaan waarbij allerlei beproevingen ontspruiten glas beschermd buitenste randen tactvol het gedeelte dat vol vragen de contouren besteelt van puurheid…

Het zal je nooit verlaten het verslavende maar je kan het laten staan, gaan zie dat elke keer als een overwinning op het leven, op jouw leven vier dat met de puurheid die jij bent en wilt blijven Blijf primair open naar jezelf in ‘meetings en greetings’ zoek je (ont)spannende unieke ik dan zoek jij vanzelf de verbinding met die ander…

Leven vanuit mijn hart in al zijn puurheid. Leven met empathie in al zijn zuiverheid. Niets verwachten en toch alles ontvangen. Dat is zo mooi om te zien, voel me onbevangen. Nadat ik geleerd heb om te accepteren wie ik ben. Leer ik mezelf weer zien zoals ik mezelf ken. Het kleine meisje dat zong en sprong in de regen.…

ik draag jou mee ik draag jou mee in veel te grote zakken van een lentejas die ik nog steeds niet uit kan trekken ik voel jou in mijn handen wanneer mijn vingers dwalen door de leegte van verzamelde herinneringen van ogen, lippen en een lach gevangen in hen beiden van puurheid en gevoel, liefde naakt ontvangen in een ziel en 'k…

De schoonheid en puurheid van de natuur vergeten, Het negeren van de doordringende kreten. Het verbergen van pijn en leed, De ondergang van deze planeet. Keer op keer door de mensen verkloot, Het leven gedood. Vanbinnen schreeuw ik, huil ik, Zoekend naar woorden. Ga het onschuldige niet vermoorden! Wat kan ik doen, kan ik wat doen.…

Ondertussen stond de boerderijschuur te trillen van jullie puurheid, zo simpel kan het zijn, zo groots kun je daardoor opstijgen, je zweerde bij de helende werking van de blues en als oude man overpeinsde je nog vaak de roekeloze wegen die je ooit ging maar je miste die outlaw als geen ander.…

De caleidoscoop van mijn vader, het gouden licht van de Oude wijven zomer, dat dooft in Luscofusco, wanneer het licht het verliest van de duisternis en die strijd de hemel kleurt… Aan de winter die alle narigheid van de voorbije jaren met puurheid wist te bedekken en waar ‘het gedwongen normaal’ in dik ijs haar rust kon vinden.…

Van puurheid en diepe genegenheid. Van trouw en openheid. Een paar loodzware van verdriet en ellende, verlies van vrienden en kennissen. Gemis dat me diep in mijn hart kwetst. Als je de ketting sluit is hij rond, dan is iedereen gezond. Ik draag hem met fierheid en poets hem met klaarheid. Nu, op dat moment is hij niet zwaar.…

Van puurheid en diepe genegenheid. Van trouw en openlijkheid. Een paar loodzware van verdriet en ellende, verlies van vrienden en kennissen. Gemis die me diep in mijn hart kwetst. Als je de ketting sluit is hij rond, dan is iedereen gezond. Ik draag hem met fierheid en poets hem met klaarheid. Nu, op dat moment is hij niet zwaar.…

het niet uit de hand lopen Ik zal blijven lopen met Jantje aan mijn hand Nu met 71 jaren met wit haar is er vergezicht op overlijden Raak ik Jan Jacob over het heetste levenslijden heen En onder ede met rede ben ik vooral voor vrede Niet ‘de lieve vrede’, maar vrede van stevig hout Niet iedereen hoeft van mij Jan Jacob te houden Als de puurheid…

je hart blijkt, ligt het werkelijke minderwaardigheidscomplex in de maatschappij waar het hart niet langer rood van liefde is, maar zwart van het rottingsproces gevoed door razernij vriendschap wordt ingewisseld als hoeren liefde een illusie van de verlatingsangst geld zal iedereen de mond snoeren eerlijkheid duurt niet meer het langst puurheid…

Dan ontwaakt de drang jou te behoeden voor alles wat de puurheid schaden kan, van binnen of van buiten. Maar ik weet dat liefhebben evenzo vertrouwen is; geloven in de ander zonder dwang of vraag. Dus druk ik even slechts je hand. Mijn mond zal jou niet met zoete woorden aan mijn zinnen kleven.…