Netgedichten

netgedicht (nr. 81.566):

Herinneringen

De ‘Blauwe’ tram naar Zandvoort,
de ‘Dubbeldik puur’ van Jamin.
De caleidoscoop van mijn vader,
het gouden licht van de Oude wijven zomer,
dat dooft in Luscofusco, wanneer het licht
het verliest van de duisternis
en die strijd de hemel kleurt…

Aan de winter
die alle narigheid van de voorbije jaren
met puurheid wist te bedekken
en waar ‘het gedwongen normaal’
in dik ijs haar rust kon vinden.
Bevroren momenten,
die in verdriet gedrenkt waren…

Raak niet verdwaald in je herinneringen,
verwar ze niet met vaststaande feiten.
Ze blijken plooibaar en onbetrouwbaar.
Waren de dagen niet kil en lichtloos?
De weg te gaan geen lint van leegte?
Swipe jezelf maar terug in de tijd,
de geschiedenis wordt vanzelf met je meegedragen…

Het leven, als een pendel opgehangen aan herinneringen,
met een vleugje onbestemdheid dat lekker voelt,
maar ook wel een beetje ongemakkelijk is.
Herinner mij mijn zonnedagen,
warm en goudgerand,
ten langen leste opgebrand
aan verdorde antwoorden op al mijn levensvragen…