Alle inzendingen over ruiten

Een metro vol met mensen starend voor zich uit ieder zijn gedachten kijkend door de ruit.…

en gordijntjes dicht als ’t vriest achter de ruiten.…

interesse diep in die van mij in je lach brak zonlicht op natte ramen verte floot een fluit ik moest eruit deuren sisten ruiten klaarden in vergissen op…

De jongen komt binnen en gaat zitten bij het raam Hij ziet haar in de ruit en denkt: aardig meisje, ogen blauwachtig, net als ik een beetje zenuwachtig Zou zij ook iets voelen voor mij?…

De witte weg zucht venster een stil leven met de twee geraniën achter de ruit waar ook leggen tans mijn ogen op de bloemen die zij schiepen dauw…

De regen, die tegen de ruiten aan striemt, is hun ritme. De wilgen treuren en de mensen zwijgen.…

dat is wat ik me afvraag nee ik ben niet altijd blij omdat ik alles zo alleen draag” Wie wijst mij de route naar zelfstandigheid waarom moet ik boeten voor mijn eigen identiteit Ze staart naar buiten naar de hevige wind de regen tikt tegen de ruiten de sterrennacht begint…

Huppelend door een winkelstraat zie ik reflectie in de ruiten: het kind dat ik altijd was en altijd zal blijven huppelt mee een enkeling kijkt mij bestraffend aan stoute meid van wel vijf en twintig jaar…

Intussen, in het Heilig Land, besluit men nu te kiezen voor de Rode Ruit.…

"Ik kijk door de ruit, maar kan er niet uit." En hij vond dat zoiets niet hoorde. ...uit een belevingsonderzoek blijkt dat gedetineerden het leven in de gevangenis saai en eentonig vinden...…

Matgroene ruiten starre duistere blik mos groeit van buiten opgesloten en ziek. Hij kent haar bestaan morgen of na morgen wil hij op bezoek... morgen blijft verborgen.…

Om hem hun grieven danig in te prenten vernielden krakers ruiten bij Cohen. Om erger te voorkomen plaatste men daar een container met een paar agenten. Hoewel, na die vernielingsacties scheen er veel meer behoefte aan een glascontainer.…

Duizend dichters en nog geen RIJM op mijn ruiten. Duizend dichters geen gat GEDICHT in mijn regengoot. Duizend dichters en eindelijk een dicht-STUK.…

de lange nacht sliep niet genoeg het licht ontwaakte veel te vroeg en regen striemde ruiten het koude lichaam weerloos bloot aan zwaartekracht van ouder lood mijn binnen wil niet buiten…

het breiwerk verloopt van donker antraciet naar lichtgevend wit op stammen staan opengewerkte knotten wol van zwart naalden tikken tegen de ruiten van de trein maar daar is ook de zon! en Utrecht, mijn station…

rood staat voor gevaar zij ligt daar maar verleidelijk met ronding te kleuren hoe ik ook kijk ik kom haar steeds weer tegen een open uitnodiging om te bewegen ik haal uit stilte rinkelt een gebroken ruit…

Hora ruit, tempus fugit Alles, ook de tijd raast voort Zijn wij één met onze hartslag Luisterend naar onze wil Dan stoppen wij die objectieve tijd En staat hij stil…

Bovendien een ruit. Hij vraagt: 'Wat kunt u hierin zien?' Ze hoeft niet lang te kijken naar de prenten. Ze kijkt 'm aan, terwijl d'r antwoord luidt: 'Ik zie een rechthoek met een vrijend paar en in uw rondje komt een koppel klaar. Precies hetzelfde zie ik in uw ruit.'…

Vaak trek ik aan je haren of scheld je zomaar uit, duw jou zonder bezwaren hard lachend door een ruit. Zo’n rotjeugd te ervaren, dat blijft je altijd bij dus over dertig jaren denk jij nog steeds aan mij.…

Van een kermiszaak bedoeld om te verdwalen Ontbreekt de laatste dagen ieder spoor Een kermisexploitant zonder decor Geen in, geen uit, geen kassa voor betalen Naar je ruiten fluiten, zielig en berooid Zijn eigen glazen doolhof ingegooid…

het afgelopen jaar is boek geworden en trommelt een bekende klank op mijn beslagen ruit; de dagen gaan vrij-uit want ik was mank. jij en het jaar en ik zijn boek geworden. ---------------------------------------------------------- uit: Voor wie ik liefheb wil ik heten (1966)…

in dromen regent het soms van beloftes je vindt bijvoorbeeld in een pick-up met gebroken ruiten je dode zusje terug je maakt haar wakker ze sliep alleen maar op een plek waar ik niet zocht…

Ellersinghuizen wringt zich in bochten die de stromen vlochten rondom de huizen de Ruiten Aa legt enorme lussen en daar tussen houdt de weg zich niet recht hij buigt mee met de meanders hoe kan het ook anders bij zo'n vreemd idee Ellersinghuizen buigt mee met de stroom maar blijft autonoom houdt recht de huizen…

Ik ben zo moe, zo vastgevroren in een vloek, en in de vuile ruit die zich verspreekt zie ik nog één keer mijn verloren blik, omlijst door angst en rook en zelfverwijt. Te laat. Geen hartstocht dreef mij naar de grens, geen Gorter of Lodeizen greep mijn pen. Te laat.…

Zachtjes tikt de regen op mijn ruit en mijn ogen tranen zacht hun lied Je liefde duurde één jaar, hooguit! toen kwam de tijd van het verdriet Duizenden druppels op mijn raam zonder iets van onderling verband In de aanslag schrijf ik jouw naam Waarom toch is je liefde gestrand?…

De Ruiten Aa ging op de schop kiepkeerl met de korf op zijn rug het sagenland is terug.…

worden opgejaagd alles wat beweegt wordt geplaagd bomen kreunen struiken steunen de storm schreeuwt zijn agressie uit en overstemt het zuchtende geluid van alles wat weerloos is De storm gaat door met zijn getier zwiept alles heen en weer met een duivels plezier het is één en al onrust daarbuiten De storm beukt tegen de ruiten…

Ik zie van onze levende natuur Alleen de zonnebloemen aan de muur En hier en daar een ijsbloem op de ruiten. Het stemt mij triest dat ik geen bloem of plant zie. Ja zelfs de krokus is nog op vakantie.…

innerlijke schoonheid is de echte schoonheid verborgen in volharding komt zo moeilijk naar buiten overal staan ruiten spiegelen zich ijdeltuiten zij is toereikend schept zichzelf wijkend en nooit achterom kijkend…

Ik weet je straks weer doende in dit zo grote huis: het plooien van de was het zachte strijken van mijn hemden het zemen van de grote ruiten het denken aan de wereld buiten. Ik kan het huis niet uit.…