Alle inzendingen over sarah

Krachtig het infuus, van woordjes die ze fluistert bij zijn ziekenbed.…

Zachtjes een kneepje. Door de witte handschoen heen, troostende warmte.…

Geur van gemaaid gras. Achter messcherpe doornen, bramen verlokkend.…

Op hoge duinen, wiegend helmgras en een zee van kleine bloemen.…

Gillend grijpt ze onder haar jurk. Het was maar een meikever.…

Diep en dreigend, het zoemen rond de struik: "ónze frambozen!"…

Druipend als ze daar, naast hem in dat schuurtje staat. Hij twijfelt niet meer.…

Weer een donderslag. Gezichtje nog wat dieper in mijn jas gedrukt.…

wat je wil dat weet je goed een lach, een traan je weet wat er toe doet slechts 5 decennia jong denkend aan het verleden oud nabij in de toekomst bewust van het nu steeds bewust van het heden wie je bent dat weet je goed die lach, die traan je weet wat ertoe doet ach, lieve zwaan lieve "oude" zwaan pluk de dag, lang leven…

wanhopig wil ik krijsen maar er volgt alleen ’n zucht Hopen en vertrouwen dat is nu het enige dat telt thuis zet ik mijn walkman op weer klinkt “Answer” op mijn kop maar nog wordt het antwoord niet verteld -------------------------------------------------------- note: dit gedicht geschreven na het beluisteren van het nummer "Answer" van Sarah…

Aftastend loopt ze door de nacht, op zoek naar zoekende zielen, die voor haar vallen als ze lacht, zoals velen al voor haar vielen. Een oude man op het trottoir, zijn oude ogen, ze volgen haar. Een jong hoertje in de stad, die nooit liefde heeft gehad. Ze trekt de mannen naar zich toe, iets anders deed ze niet in haar leven. Maar haar…

omrand door groen gebladerde heggen op een heuvelachtig veld terwijl de schemering valt lopen haar dragers, hen die zij heeft bemind, omhoog door fijngemalen , knarsend grind om haar tere restend lijf neer te leggen, op gesprokkeld droog hout: haar laatste aardse verblijf ik draag mee wat zij droeg, in alle stilte, daar zij…

mijn handen in de lucht spelend met een witte ballon wit vrede als een speelbal van de wind tollend alle richtingen verdwaald in de blauwe lucht een harde schok laat hem verdwijnen tussen de wolken alleen de wind blijft achter…

Niet wetend wat jij voelt, hoe jij dit alles hebt bedoeld. hoe jij met mijn gevoelens speelt, en hoe jij je daarin nog niet verveelt. Ik wil je zo graag duidelijk maken, dat jij me hebt weten te raken Dat je een plekje hebt in mijn hart, en dat je me steeds meer verwart Nu nog de woorden zien te vinden, om jou voor altijd aan me te…

Toen ik in de trein voorbij reed en je zag, tussen oorverdovend stil geluid, de wind verlaten wit tussen de takken, zó breekbaar. Je stam een zachte, zoete zuurstok, maar niemand proefde je; behalve ik – ik heb jouw alleenzijn verbrand in de haard en samen zitten kijken naar gezelligheid.…

Zoals Sarah uit de bijbel wachtte zij lange jaren, verlangend naar een zoon voor haar stoere man, naar een zoon als uiterst bewijs van eeuwige liefde. Zo gaat dat, Alexander, in jouw verre land.…

Met Sarah Palin aan de thee. Een mormoontje doet mee. Aan de thee. Een scientoloogje doet mee. Aan haar thee. Een speknekje doet mee. Aan de thee. Aan de theeparty. New agertje doet mee. Aan de thee. Een christenfundamentalistje doet mee. Ze kennen elkaar allemaal zo goed bij de thee.…

In de warmte van het haardvuur zit ik mijn benen kruislings over elkaar Mijn pen krast de letters vormen zinnen vol warmte en vreugde vol vrijheid Ze hebben mij de warmte ontnomen ik ontsloot mij voor het koude Ze hebben mij de vreugde ontnomen mijn hart doorboord met een mes dansend in het vreugdevuur mijn bloed gedronken…