Alle inzendingen over sater

harmonie heeft fluit en trom geborgen De stoere schutterij schuwt eenderoer en kruit De brave burgerij tobt weer met aardse zorgen Een uitgeputte kroegbaas mest traag z’n danszaal uit Dit ochtenduur is kleurloos, koel, onpeilbaar als een krater Doortrokken met de gore reuk van zweet en schapekaas De nieuwe dag grijnst zelfvoldaan als een tevreden sater…

Vervloekt onomwonden de schrijnende onrust in de vruchtloze morgenstonden, gehoon van de sater bij ironische manen als weer geen vorm of toon gevonden is, een nieuwe weg zal banen, ver bij hem vandaan, komen beide seksen uit één koker, animus en anima, dichter bij hem staan, dan wordt geluk hem niet ontnomen en is de ware poëzie weer…

is het alweer woensdag Woens is vast een dorpje in Drenthe niet te vergeten donderdag dan zijn we bang voor het onweer je zou dan makkelijk getroffen worden door de blikseminslag van de verliefdheid godzijdank vrijdag gaan we wat vissen of drinken en kletsen staan we laat op, op zaterdag duidelijk de dag van de sater trillend…

Ben ik het zelf, die vroeger met een vrouw, Jeugdig als zij, hier speelde nimf en sater, En haar in 't doodstil zand, het deinend blauw, Bezeten heb, bemind en toch verlaten: Die nu mij hier voel staan, te stram, te grauw, En deze buit voorbij laat langs het water?…

Ik streelde je wakker in een morgendicht, onderzoek wat je eerder hebt geloofd en vervloek de gisting tussen de engel en de sater, waarin je z’n minnaar werd in donker licht, ik verdoof de duivel met een gelijke waan die rondwaart door de botte hoornen op het hoofd.…

Ik streelde je wakker in een morgendicht , onderzocht wat je eerder hebt beloofd vervloek de gisting tussen engel en z’n sater, waarin je z’n minnaar werd in donker licht, ik verdoof de duivel met gelijke munt en waan die rondwaart ver van mij vandaan, als dat had gekund.…

de keel, reanimeert eerdere uitspraken die van buiten naar binnen zijn gekeerd, ik onderga de aderlating die de stilte insemineert, belicht de kleuren van zwartgalligheid in een schater, berijd gestolde tranen van kleinschaligheid, ik nummer zwervende kiezels een voor een, even groot en even klein als levend bewijs, ik de sater…

lichaam bloeide op binnen de muren van een broeierig jongensbordeel waar de drift hem aanspoorde tot een zuiver beminnen, al zocht hij meer de droom na de daad en vond hij stellig daarin de wortels van zijn aard, zoals zijn voorvaderen de liefde ook bedreven, zonder angst voor vervolging of moord,als naakte nimfen, daarbij vulgair, als begerige saters…

Zij buigt zich even over de spotlachende sater, fluistert taal in zijn hoog gespitste oren. Als ze zich overgeven, komt een ander patroon omhoog, kan de stad haar adem niet hervinden. Ik bind mijn haren vast, zoek een tong om deze taal te spreken. Grenzeloos tekent dit verlangen zich op de kaart.…

traag, uw wagen voert; wen (waar, de blikken schuin, en schuin de slijmge bekken) ze uw vol-geladen vracht van vruchte’ en vrouwen trekken, gij, lustloos starend, niet en roert; ten volle wagen, daar de bronzen peren dragen in mand aan mand die gaapt; ten wagen daar de vloed der druiven stort; ten wagen daar duistre huiden ’t luid gesnork der saters…

Op de hei Komen ze samen, daar zijn saters bij En d'elven met hun koning Oberoon. Titania is ook daar en haar kroon Van spinwebdruppen flonkert in de maan En in haar oog, licht in juweel, een traan. Zij zegt daar alle nimfen een vaarwel, En kom hier weder met nieuw waterspel, Wij allen hebben u zoo lief gehad.…