Alle inzendingen over schaduwen OR zijn OR blijven

Lopen voor m'n gedachten ze blijven dichtbij in de schaduw wachtend op mij Dus loop ik tot ik niet meer kan gaan tot m'n gedachten weer voor me staan…

de schaduw die we zo lang als maar mogelijk voor willen blijven zal toch eens de zon aan het gezicht onttrekken tot die tijd is het jagen van licht een van de betere tijdsbestedingen…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

ik wil je schaduw vangen maar zij ontglipt me steeds restjes licht blijven aan mijn vingers hangen worden in het donker sleets volg je waar je gaat maar kom voor het raken vaak te laat heb je in vol licht benaderd zag alleen je schoenen staan je schaduw had je uitgedaan…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Maar er is een leegte die hij niet meer wenst maar volgt wanneer hij zijn gedachten verliezen wil en weet dat alleen zijn schaduwen hem zullen geven wat hij zal blijven wensen.…

We ontvangen een herderlijk schrijven van schaduw. Herinneren ons een hand in de nek, die nog altijd zegt iets zegt iets, oud nieuws waarop we blijven wachten. Ach, een slapend jong meisje te zijn, de lippen half open, met een geur van niets om haar heen.…

Licht dat vecht in de gevangen eenzame leegte die ik ontdek waar schaduwen bedwingen wat gedachten weer verbergen waar ik niets ontdek Maar bang ben ik niet want ik ben de schaduw die verandert in het licht dat niet meer vlucht en verandert in het steen dat fosielen en dromen bewaart voor mijn…

Zwijgend maak ik je bang en steel je gedachten met de moed die ik alleen fluister als je naar me kijkt en de foto op iemand anders lijkt…

Met haar vergeten woorden is alleen de stilte gebleven in de foto waar ze kijkt naar wie haar ziet en zwijgt omdat ze weet dat haar foto´s alleen maar papieren herinneringen blijven die nooit zullen antwoorden.…

Het feit dat ik in Holland ben geboren, en bovendien precies in Amsterdam, bewijst toch wel dat ik ben uitverkoren: ik kreeg de hamvraag en ik won de ham. Een ander wordt geboren in Vietnam of raakt bij voorbaat in Algiers verloren, maar ik, die zo terloops ter wereld kwam, mag rustig tot de blijvertjes behoren. En ook het tijdstip was…

Ze ligt het liefst aan de binnenkant van mijn linkerhand haar hoofd schuin omhoog zacht kreunend haar mooiste lied soms droomt ze weg of zoekt ze gouden stenen ach,blijf maar hier hou mij hou mij hou van mij.…

In de ogen die niets meer ontdekken is de tijd zijn gezicht dat kijkt naar de aarzelende dood die hem noch steeds moedig laat lachen als de clown die hij altijd zou willen zijn.…

Ze ligt het liefst aan de binnenkant van mijn linkerhand haar hoofd schuin omhoog kreunend zingt ze haar mooiste lied soms droomt ze weg of zoekt ze gouden stenen ach, altijd moet je blijven hou jou hou jou hou van jou.…

Stilte en mijn verdriet vloeien ineen als je in de spiegel van de avond wenst wat ik niet kan zijn zonder scherven en gebroken dromen van een dappere liefde…

Vier ogen zwijgen met de lippen die woorden verbergen en veranderen in een gebed dat niemand bereikt in het eenzame wachten dat al twee levens duurt…

Zonder de zwaartekracht van elk woord dat ik zoek ben jij een antwoord van woorden die lijden als ik zwijgend begrijp wie je bent geworden in de tomeloze herinneringen die je achterlaat met de liefde van mijn vragende woorden…

Wat jij me wenst zal ik delen zonder de koude woede en de stenen woorden die je werpt waar ik nooit kijk als ik zwijgend vraag aan de tijd waarom jouw woorden onze stiltes altijd zo onoverwinnelijk maken…

aan gene zijde staat een doos op mij te wachten vol onvoltooide zaken te veel verspilde krachten afgebroken gesprekken en steeds gemiste kansen nog nooit bezochte plekken en ongebroken lansen aan gene zijde staat een doos op mij te wachten vol onbestemd verlangen en zoekgeraakte nachten nog onvervulde wensen steeds niet gestelde vragen…

Want ik geloof in steen en zie dat elk leven de tijd vreest maar nooit verandert in iets wat altijd zal blijven bestaan en niets meer wenst.…

Ik weet niet waarom ik achterbleef Misschien was ik te langzaam of de anderen juist te snel Ik weet niet waarom ik achterbleef maar pijn, dat deed het wel…

even samen lachen blijven lopen doorgaan met stappen blijven geloven en hopen op de dingen die gaan komen vooral blijven schrijven blijven tikken ontwijken die hatelijke blikken blijven dansen blijven branden blijven leven veel kusjes geven…

Sta mij toe te vluchten en ik blijf…

waarom is afscheid zo moeilijk als je weet dat er een volgende keer komt als je weet dat we elkaar gaan zien onze zielen elkaar gaan ontmoeten en we weten dat we elkaar begrijpen waarom is elkaar zien zo makkelijk als je weet dat er een tot ziens komt en je weet dat we het gaan zeggen elkaar omhelzen, elkaars zielen gaan voelen en we elkaar…

Wat zou ik moeten Als mijn weten Bij het sterven overlijdt Als persoon niet meer gespleten En mijn lichaam eeuwig kwijt Ga ik dolen als een wilde Zoekend naar een eeuwig doel Zal het vuur nog net zo branden Kent de ziel ook dat gevoel Wat zou ik moeten Zonder schrijven Zonder woorden als mijn deel Ach, laat ik er maar in blijven In…

Met tevreden handen maak ik gebaren die iedereen wenst als ik sta en blijf staan en niet meer weet waarom ik niet meer weg wil gaan.…

Dat “blijven” hè, dat blijft in ’t ongewisse. Wáár blijft hij dan ? Dat blijft voorlopig gissen. Maar ja, zo’n schrijver vindt het blijkbaar leuk. Zodat hij vlijtig aan het schrijven blijft en speedsonnetjes over blijven schrijft.…