Alle inzendingen over scharlakenrood

In 't rode bloed dat U vergoot, wast U mijn kleren door uw dood; sneeuwwit wordt mijn scharlakenrood.…

hoe schoon uw gelaat gevat in scharlakenrood oh, hersftadonis…

een vale wind veegt het scharlakenrood de mantel uit al afgezet met hermelijn vervaagt haar regenvol venijn en dansen schaapjeswolken hun ivoren wit aan hoge luchten nog kraken wielen onder volle oogst hun dagenlange zuchten maar het scharlakenrood zal snel de wereld onder een strenge vorst doen rusten…

op je open podium bij lavendellucht en opium een orgie in volle glorie met ten tonele: violetten, ultramarijnen scharlakenroden en karmijnen smaragdgroenen, okergelen win je de kroon bij de landjuwelen…

verstrengeld in scharlakenrood betreedt ze huiverend de hof van jouw geschreeuw geen woorden meer om weg te kijken stil steeds herinnering smeulende ogen zien in bevroren nachten alleen het levensteken van de nauwe wintergeest drijvend op het doodse water verlieten dromen haar…

het scharlakenrood, de zee kaatst terug het avondrood en valt terug in donkere dagen koppend grijze golven, de wind beukt in vlagen op het strand een man loopt de vloedlijn en stormvogels pikken de oogst een man loopt verloren waar ging het fout ?…

ochtenstond, goud tanden verbrokkelen knipperende ogen licht ligt onverstaanbaar over een verdeeld land, men bouwt een toren, horizontaal het oosten licht op firma Het Zuiden zoekt de Grote Beer de zee glinstert naar de horizon volkomen buiten westen een zon verdwenen de kleur is scharlakenrood…

ik geef mijn vragen aan de wind ongedurig wachtend op antwoorden kleurt de zon scharlakenrood zand speelt rond mijn blote voeten daar ik me onverhuld overgeef het tij trekt, trekt me dichter langzaam voel ik hoe ze verzanden dieper almaar dieper word ik er in meegezogen in de naam van tot het water mij aan de lippen staat happend naar…

Scharlakenrood vloeiend eau de vie, stollend op het moment suprême. Pijn en angst vervagen in de tijd. Het beest dat niets ontziet, heelt alle wonden, van vlees en verdriet. Vogels in de morgen. Huilend van geluk en hartzeer, naast haar. Ik ben er weer. Nog wel.…

De witte tafel roept tot leven komt, zondaars in scharlakenrood, wie zich aan Christus overgeven, wast Hij hier sneeuwwit in zijn dood. het brood dat wij hier zichtbaar breken... kom, neem en eet, er is genoeg, proef blij met hart en mond het teken van 't lichaam dat de zonde droeg. De wijn die wij bloedrood zien vloeien...…

letters van scharlakenrood sijpelen stilletjes over de dag van morgen eentje die stilte behoeft gepaste stilte omdat zij nog altijd niet worden geloofd hoe mensen werden ontmenselijkt ze opgeroepen werden, er niet geraden maar verraden werd, mensen die zich veilig waanden werden vernederd, geslagen verjaagd, opgesloten, in veewagons vervoerd…

gebed van de mens Ik lees de welving van haar bovenlip De groef die ik te gretig openwoel Haar dubbele tong die een glimp onthult De tand die glanst als zij gedimd lacht Zij zingt wat ik zo heftig in taal verloor Zij heeft een man Het onverwekte kind verlaten Troont op een zwellende bron Vindt de droesem in de druppel Vangt het aroma van scharlakenrood…