Alle inzendingen over slak

kijken naar een slak kunnen slakken hangen in de lucht kunnen slakken zweven traaaaaagjes in slakkenzweefjesvlucht kijken naar een slak op een vensterraam slakken kunnen kleven slakken kunnen plakken en daarmee is het gedaan…

een slak is een woord kruipt langzaam zo langzaam kijk naar de slak en zie het woord kruipen als een slak de echte woorden zijn het langzaamst maar ja, wat is echt over mijn nat balkon kruipt een slak en ik heb er geen woorden voor…

Een slak volgt een slak ’t gaat er slijmerig aan toe een groen blaadje lokt…

Een slak raasde in volle vaart over bergen en door dalen Hij was er dan ook van overtuigd dat niemand hem in kon halen Dit vreemde gedrag werd opgemerkt door een mol in de Ardennen Die zei verdorie dat wist ik niet dat een slak zo hard kon rennen Maar de mol had best wel trek in een sappig slakkenboutje Daarom spande hij over het bergpad…

Als ik soms een slak zie met een huissie op zijn rug dan denk 'ik ach mijn beessie jij bent niet erg vlug.' 'Met zo’n huizen vrachie boven op je lijf worden niet zo je ruggetje en schoudertjes wat stijf?' Maar jij hebt een gelukkie met dat slakkenhuis jij glibbert zo naar binnen en dan ben jij weer thuis.…

Als ik soms een slak zie met een huisje op zijn rug dan denk 'ik ach mijn beesie jij bent niet erg vlug.' 'Met zo’n huizen vrachie boven op je lijf worden niet zo je ruggetje en schoudertjes wat stijf?' Maar jij hebt een gelukje met dat slakkenhuis jij glibbert zo naar binnen en dan ben jij weer thuis.…

Dag lieve slak op je gemak ga jij het land verkennen. Maar kleine plaag nu eerst een vraag waarom moet jij zo jennen? Een heel mooi blad alweer een gat mijn hosta moet 't ontgelden Daar ook weer raak je hebt wel smaak want onkruid eet je zelden! Een goede raad ga metterdaad maar zelf je hap verbouwen.…

dromen ik vond ze in het groene mos onder de stilte van een beukenbos bladstil hangt het licht zacht lispelt de wind het groene dak koestert mild de rust van oeroude bomen wij liggen naast elkaar wachten tot de avond komt dromen voor de nacht heb ik voor je meegebracht een holte in een trotse boom twee eekhoorntjes minnespelen een slak…

een slak mikte populierenhoog de hemel was haar niet beloofd maar het traject was mooi…

Als ik soms een slak zie met een huisje op zijn rug dan denk ik ach mijn beessie jij bent niet erg vlug. Met zo’n huizen vrachtje boven op je lijf wordt niet zo je ruggetje en schoudertjes wat stijf? Maar jij hebt een gelukje met dat slakkenhuis jij glibbert zo naar binnen en dan ben jij weer thuis.…

Jong verfrissend groen Altijd lief ik je Maar als slakken komen vreten Hun slijmerig spoor achterlaten En driftig strooi met slakkenkorrel Gifgroen Hen niet deert Nog jou Wil ik je verlaten Voel mijn nederlaag Vretend slijmerig verslagen.…

bemind zijn mijn sedum violen margrieten wat rest is de rust om van hèn te genieten: de dauw van de dag die ontwaakt langs mijn pad een wonder bewegend van bladgroen naar blad…

Belasting op onroerend goed, dat zette bij een slak kwaad bloed. Ik kan, zei hij, het niet verdragen fiscaal te worden aangeslagen, en voel mij onterecht bejegend: mijn huis is immers toch bewegend.…

Er is geen haast bij zo te zien zou je zeggen slakkengangetje…

gekleurd de rozenbottel in oranje langs de berm , wilde haver als franje en de beukennootjes in hun doos zij zorgen voor die herfstige kruidengeur appels, peren, nog groenig verscholen behalve, de renet, die begint al te blozen en ziet er straks uit als een ,,bellefleur,, zie je s,morgens de mist over de wei een slijmerige streep van de slak…

Ik weet niet hoe het komt maar 'k heb iets met rozen dit jaar ik bekijk ze ik verzorg ze ik buk mij om iets op te rapen twee grote slakken kleven aan elkaar ik denk aan vroeger hoe mijn kinderen in de Eifel op de trappen van Haus Burgblick met slakken speelden er liep een kriebel door mijn haar…

Slakken hebben dit mooie huisjes en ook dat een art de vivre…

Een lijster twee meesjes een winterkoninkje minimale kostbaarheden in mijn tuin twee duiven op het dak en op mijn raam daar kleeft een slak…

Waren we maar slak iedere centimeter heel bewust aftasten van ons levenspad O hadden we maar zoiets als dat want wat wij kunnen leren van dat slome beest is het echt beseffen wat er achter ons ligt wat er werkelijk is geweest Wij ontlopen wat ons geschiedt te snel we leren daarvan dan ook nooit waarschijnlijk herinnert de slak z’n…

Wat is het gezellig om steeds weer avontuur op te zoeken vanuit alle rust en vrede die ik ook bezit Ik bewandel een gladde ondergrond waar een gangetje wordt gepasseerd tegelijk worden enige sporen nagelaten op een droog wegdek. Van een frisgroen blaadje tot een oude boom stuk voor stuk kom ik hen allemaal met voetjes tegen Ze zijn altijd…

Er was laatst een slak in Vlijmen Die graag zijn relatie wou lijmen Hij sprak: O liefste schat, Je bent de slak van mijn hart Maar zij vond dat hij zat te slijmen…

Familie slak uit Genewouden kroop (w)aardig in het zwart en rouwde Hun dochter moest eraan geloven had aan de Otrivin gesnoven want ze was neusverkouden.…

misschien zoals george bernard shaw die bij het snoeien van een perelaar een tak brak en viel vierennegentig jaar na zijn geboorte en als mijn asse dan vermengd met deze van mijn lief is uitgestrooid op het tuinpad en de rozen denkt de toevallige bezoeker hé die witte stof is vast iets tegen slakken…

In weer en wind droeg de slak haar huisje Gewoontegetrouw de ganse lange weg Het is echt geen onzin wat ik zeg Ze dacht zo draagt iedereen zijn kruisje Toen zag ze een slak die geen huisje had ‘dat kan ik ook’ dacht ze en betrok naakt een flat.…

Een slak die zelf z'n huisje droeg Vierde zijn verjaardag in de kroeg. En onder al het feestgedruis Zong hij: "En we gaan nog niet naar huis."…

Een slak, die niet de vlugste was, die moest de trein nog halen, geraakte van het rechte pad, begon wat rond te dwalen. Ze kroop gestaag van kroeg naar kroeg, dat duurde toch wel even, en is daar door na sluitingstijd al in de kroeg gebleven.…

Wat ik zo stellig bewonder gedurende mijn ademhaling; is de snelheid van de slak. Je zou ook kunnen beweren: de traagheid van de slak. Maar, in zijn slakkengang, draagt hij de wereld op zijn glibberige, natte rug. Zijn lucht, zijn leven en tempo: hij draagt de lasten met gemak!…

vol in vertraging een doorgaande beweging slakkengangetje…

Slak die voorbij komt vraagt: 'Maar wat is er toch met je?' 'Slak', zegt Bloem, 'Ik voel mij niet goed. De mens heeft weer gespoten, zo blijf ik steeds beroerd.' 'Oh wat naar', zegt Slak, 'Het houdt maar niet op. De hoogste tijd lijkt mij voor een permanente gifstop.'…

Daar in het Teutoburgerwoud leefde een slakkenjager, hij legde op de slakken zout, of ze vet waren of mager. De slakken hadden elk toch wel een eigen signatuur, dat is toch wel het mooiste van moedertje natuur. Maar slakken kwamen er te veel, ze teelden vrees`lijk aan, de jager werkte zich kapot en is toen dood gegaan.…