Alle inzendingen over slok

Een jeneverstoker in Schiedams stookhok is veelal bevreesd voor zijn eega's amok proeft'ie alcohol teveel dan ziet'ie wat scheel en heeft het met twee furies aan de stok…

Met haar blik biedt ze me oneindig aan deze drank uit de vorige eeuw voor mijn gezondheid want dat moet ik vooral weten deze drank is gezond je drinkt het warm bij het schaatsen en koud in de zomer ze kijkt me aan, ze kijkt me aan ik kan niet anders ik moet wel slok na slok na slok…

hij stroopt zijn mouwen op neemt een slok bier neemt een haal, van zijn sigaret neemt nog een slok bier neemt nog een haal, van zijn sigaret en wederom een slok bier en wederom een haal, van zijn sigaret dan stroopt hij ze weer op, de omlaag gezakte mouwen en schiet, meedogenloos scherp met 280 tekens, zijn digitale vijanden aan gort…

Heel even een slok Even verdoven Mezelf beloven Ik neem niet meer Maar het gebeurt weer Voor ik stop Nog een slok Daar drink ik op…

Eén slok verwijderd tot onze eeuwigheid. Eén stap, één slok, één fles, één blik. Een woord, een zin, en oplopend kwik. Deze verslaving had invloed. Voor de drang tot aan de ochtendgloed.…

Een slok wijn Genieten Vergeten Uitgespuugd Op het tapijt In een goedkoop hotel…

Het dorstige hert zoekt naar de rand van het meer voor een slok water.…

Te lang al geleefd In de eerste wereld, Te hardnekkig met Zichzelf geconfronteerd Gedachten, voelen en doen Te veel geworden Voor de mens Die nauw'lijks nog bij Kan benen wat hem Dagelijks wordt voorgetoverd - Hij neemt een slok, Om zichzelf en het moment Vast te houden, Na een paar slokken al Is hij in de tweede wereld,…

'Lalala' lalt ze tussen de slokken. Nu pakt ze d'r sleutels. Terug in d'r blik zit ze toonladderzat met de brokken.…

Vóór de eerste slok, ingeademd lentebeeld, stralende ‘Maitrank’…

is de kunst je als een kenner te vervelen en langzaam, slok na slok, de doffe streken van het daglicht te vergeten, is de kunst je lichter te bewegen, wild en wilder alle hoop en wanhoop van je af te slaan, is de kunst een schoonheid te bewegen naar het Prado van je bed te gaan. ---------------------------------- uit: ‘Zwart als kaviaar…

"het zit me tot hier" zei de kip zonder kop, "ik ben zo dood als een pier" en nam nog een slok.…

Ik neem nog een slok van m'n bier.…

het leven bij de dag vult zich in van moment tot moment hap slok hap slok de klok tikt men hoort ook de eigen rikketik van verre gekomen nu dicht bij te tellen in tellen de adem gaat er in soms te weinig uit tussen de bedrijven door wordt de zuurstof in het bloed rechtgezet zo ziet men bewust leven met rendement du moment…

Dood, dit wil ik van u weten Dood, wat doet u in het leven Ons is korte tijd gegeven Waarom bijt u zich verbeten Vast in jong of in versleten Dat wat er werd opgeschreven Maakt dat ik nog ben gedreven Om te slapen en te eten Als de wijzers van de klok Me ijlings tot de orde roepen Ik me op het heden richt Leef ik, leef ik, slok en slok…

een tweede slok koffie het gaan het staan gáán…

Slok na slok. Omringd door geuren van tabak. Ik kijk door witte wolken heen. Ik hoor het tikken van zijn klok. Ik weet en heb altijd al gedacht, dat verleden tijden niet vergaan. Mijn grootvader verschijnt en zegt: Zestig jaren heb ik al gewacht. Zestig jaar heb ik je gemist. We roken pratend zijn sigaren.…

Ze lesten met gulzige slokken hun seksdorst en maakten zo brokken. Ze vonden hun huwelijk méér dan afschuwelijk: 't werd als een vonnis voltrokken.…

Met hoed en wandelstok trok hij door de stad En als hij thuis kwam rookte hij sigaren Ook dronk hij wel een slok maar werd nooit zat…

Ik neem een slok gloeiend hete thee en krab mijn voorhoofd stuk. Pas als onder mijn nagels het gestolde bloed gaat tegenwerken is het genoeg. Nog een slok terwijl een straaltje rood mijn mond passeert. Zet alle zeilen bij om toch op tijd mijn kin te halen.…

voor slok de ochtend drinken ik neem de tijd van één sigaret om tot me door te laten dringen zondagmorgen, nu of nooit…

Een automonteur uit Slenaken Die 't bier zich bijzonder liet smaken Ging met die slok op Laatst over de kop Heel naar, want dat kon ie niet maken…

ik drink je woorden als water op een hete dag grote slokken vol begrip steun en goede raad lessen mijn dorst…

op je graf plaats ik een pompoen met waxinelichtje ik drink met jou op leven en dood scheiding is nu ijl ik neem een slok de andere giet ik uit op de aarde…

Drinken slobber slok slik Spoelen slobber slik hik Vergeten jezelf je ziel Slik door spoel weg Je eigen ik…

voor slok…

Gulzig ga je er van drinken, Slok na slok, met grote haast. Dan ineens ga je beseffen... 't Is bijna op, hoe kan dat nou? Waar heb ik het gelaten... Wat is er mee gedaan? Waarom was ik zo verkwistend? Waarom niet rustig aan gedaan. 'k Moet zuinig zijn met het beetje dat nog rest.…

ogen glimmen huid smaakt lippen handen wrijven kippenvel we dalen en klimmen slokken en nippen ja, we lusten wel…

Een drinkspel met de majesteit in spé Een slok voor ieder ogenblik dat hij ‘staatsrechtelijk’, ‘symbool’ of ‘eenheid’ zei In het kroningsinterview op de tv ’t Wordt hem niet gauw te weinig of te veel Al is het louter ceremonieel…

Ik neem een slok whisky en voel mijn lichaam trillen. Neem nog een slok... Ik zou dit niet meer moeten willen. Steeds verder zak ik weg, weg in de eenzaamheid. Ik neem een bad en voel dat het hete water mij verstikt. Ik voel een bedroefdheid. Ik wil weg... Nogmaals... weg.…