Alle inzendingen over spiegelglas

Ik heb uren zitten zwoegen op een diep gekweld gezicht starend in de holle spiegel onder 't scheren want ik wou dat ook proberen: echt een larmoyant gedicht om de vrouw waarvan ik hou te imponeren Maar al wat ik produceerde was een komische grimas met het witte schuim op kin en bakkebaarden die me hulpeloos terugkeek van 't beslagen spiegelglas…

Hij pakt met moed het spiegelglas Met beide poten op: Maar hoe hij kijkt - hij ziet nog steeds De oude apenkop. Hij draait de spiegel links en rechts, ‘'k Ben netjes!’ sprak de knaap, ‘Mijn frak valt mooi, mijn broek zit strak, Maar 'k ben en blijf - een aap.’…

ik ken het spuiten van de etter uit een steenpuist op het spiegelglas ik ken het knarsen van haar tanden en de geur van sperma in het zomergras ik ken het knielen op vermolmde banken en de zinloosheid van mijn bestaan ik ken het schreien van de boreling en de scherpe pijn van ’t nabestaan ik ken de gloed van de verovering en het trillen…

veegt het kristalpoeder van de stoppels duikt gapend in het donker dons van de kajuit knieschijven in de klem van een eeltige klauw het zeil gevierd, gevouwen, gebonden met een zeel want de noordpool dijt uit in kringen van drijfijs een doffe schots kantelt en knelt in de havengeul een ingesloten luchtbel wacht op het houweel kolommen van spiegelglas…

De rimpels in het spiegelglas. Ras, ras, door elke plas. Zwanen hebben uilen nodig, Om te weten welk jaar het mooiste was.…

In de rust van hare lijdelijkheid wordt zij bewust hoe vreemd, hoe wonderlijk het haar aan- komt, nu zij zich liet begaan, alsof dit alles buiten haar was en zag zij het in een spiegelglas; is zij dit zelve, is zij er in en ziet zich zelve, waar is het begin van dit wat te denken bezig is aan zich zelve en ongewis…

Zij schertsen, maar een weemoed schemert in hun oog; Krank van verteerden lust en delicate pijnen Paren de woordjes zich aan heus en lucht gebaar, En de mimosa kwijnt, roerloos in 't porseleinen Geraad, vóór 't spiegelglas van 't duisterend boudoir.…

Hoe water zich voortbeweegt tegelijk werpen de nabijgelegen abdij en kerk als knap staaltje architectuur hun verleden van rijkdom en weelde over stad en land terwijl spiegelglas een blauwe hemel reflecteert waar schilderijen van wolken en zon in luchtgalerij hangen.…

Zie, al had zij horen preken Dat de boze liefst zijn treken Uitspeelt achter 't spiegelglas, Waarom zou zij, nu slechts muren Haar bespiedden, niet eens gluren, Of zij de allermooiste was?…

Ik zie haar niet in 't spiegelglas. Hij nam mij mee; ik was een kind dat men in d' avond-straten vindt, en alles deed ik, wat hij vroeg; het was zijn geld, al wat ik droeg, ik was van hem, ik werd weer vroom, 'k bad elke avond — schoonste droom! - dat hij mij nimmer zou verlaten met hem te mogen wandlen door de straten!…

om de goot in te vegen Mijn spiegel praat over het gewicht dat ‘t alsmaar minder worden moet Ze roepen jouw leven ‘t is ontwricht dus wacht een eetkliniek met spoed Mijn spiegel ligt nu in schervenglas Ik heb hem daarjuist kapot geslagen Samen met een meisje van mijn klas we konden het niet langer verdragen Mijn spiegel is nu alleen spiegelglas…

De zon ging aan 't vergulden, spiegelglas In goudsculpturen dreef in zee, er was Speling van kleuren en in elken kuil Ontsproten kleuren, gingen kleuren schuil.…